aixmes - Περί Κουνναφή (2)

Περί Κουνναφή (2)

12.03.08

Το σχόλιο του Λεξιπένητα που έκανα post δημοσιεύτηκε στο blog του. Προτού όμως, σχολιάσω το κείμενο του «συναδέλφου», ας διαβάσουμε τι είναι αυτό που είπε ο διευθυντής του «Φ» την Κυριακή και προκάλεσε την οργή του Λ. Να διαβάσουμε δηλαδή, τι στο διάολο είναι αυτό που σχολιάζει ο Λ., παραπέμπει από την αρχή του κειμένου του, αλλά δεν το κάνει post (ούτε καν ένα αυτούσιο απόσπασμα για λόγους δεοντολογίας!). Σε λίγο και το δικό μου σχόλιο.

χ.

Ακολουθεί αυτούσια ολόκληρη η στήλη του Κουνναφή.

ΤΟ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΕΙ Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ
Ουδεμία σχέση με τους αυτόκλητους

Του Τάκη Κουνναφή
(Από την κυριακάτικη στήλη του: Οι 7 του 7ήμερου)

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας έθεσε (ήδη) με σαφήνεια τις θέσεις του, που ουδεμία σχέση έχουν με τους αυτόκλητους «ερμηνευτές» του αποτελέσματος των προεδρικών εκλογών, που ούτε λίγο ούτε πολύ αναμασούν το ρεβανσιστικό «επιτέλους», ανατράπηκε το 76% του «Οχι», και αλχημιστικά θεωρούν την ψήφο του λαού σαν... επιψήφιση των επιλογών των εραστών «λύσης» στα πρότυπα των Χάνεϊ-Ανάν. Ο Δ. Χριστόφιας επανέλαβε (όχι άπαξ) πως θεωρεί τετελειωμένο το Σχέδιο Ανάν («βρικόλακα» το αποκάλεσε) και υπεραμύνθηκε της διαδικασίας της 8ης Ιουλίου 2006, για την οποία απαιτεί από τον Ταλάτ να τιμήσει την υπογραφή του.
Μετεκλογικά, ως Πρόεδρος (τώρα) ο Δ. Χριστόφιας συνειδητοποιεί ότι το Κυπριακό δεν είναι θέμα κοινωνικής επαφής» και «καφές» με τον Ταλάτ, εξ ού και δεν φαίνεται διατεθειμένος να περιορίσει τον ρόλο του σε ανταλλαγή «επισκέψεων». Ακόμη, ο Πρόεδρος Χριστόφιας, φαίνεται (από τις επαφές του στην ΑΘήνα) να συνειδητοποιεί ότι στην πορεία της Τουρκίας προς την Ευρωπαϊκή Ένωση, Ελλάδα και Κύπρος έχουν σημαντικό (και από θέση ισχύος) ρόλο να διαδραματίσουν, παρόλο που στενοί του συνεργάτες εξακολουθούν να συγχύζουν τη δυναμική που δημιουργεί αυτή η διαδικασία, κινδυνολογώντας με το «επιχείρημα»: Τι θα συμβεί εάν η πορεία της Τουρκίας προς την Ευρώπη κρατήσει σε μάκρος, ή εάν (τελικά) δεν γίνει καθόλου αποδεκτή στην Ευρώπη; Εξακολουθούν να μην αντιλαμβάνονται πως: από την 1η Μαΐου 2004 (και) τα κατεχόμενα εδάφη της Κυπριακής Δημοκρατίας είναι ευρωπαϊκά, άρα η Τουρκία είτε ενταχθεί είτε όχι δε μπορεί να συνεχίζει τη στρατιωτική κατοχή ευρωπαϊκών εδαφών.
Ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας είναι (και) ένας από τους 27 ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και είναι αρνητικοί συμβουλάτορες του Δ. Χριστόφια όσοι επιμένουν να υποτιμούν τον ευρωπαϊκό του (θεσμικό) ρόλο.

Σαφής ο Καραμανλής
Σαφής (γι’ άλλη μια φορά) υπήρξε ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας, Κ. Καραμανλής: «Η Ελλάδα δεν είναι διατεθειμένη ν’ απομακρυνθεί ή να μην αναλάβει εις το έπακρον τις ηθικές, εθνικές και νομικές υποχρεώσεις της έναντι της Κύπρου». Αυτή η διαβεβαίωση είναι αρκετή για να ενισχύσει και τις αντοχές του κυπριακού λαού και τη νέα Κυβέρνηση της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Ανεξάρτητα από την αλλαγή προσώπου στην Προεδρία της Δημοκρατίας, οι κυβερνήσεις Ελλάδας και Κύπρου έχουν (υποχρεωτικά) κοινή πορεία στην αντιμετώπιση της τουρκικής προκλητικότητας. Δεν μπορεί η Τουρκία να πορευτεί ανενόχλητη στην Ευρώπη, συνεχίζοντας την κατοχή στην Κύπρο και προκαλώντας συνεχώς στο Αιγαίο.
Είναι υποχρεωμένη η Άγκυρα στοιχειωδώς να προσαρμοστεί σε συμπεριφορές σύγχρονου κράτους, στην εσωτερική και εξωτερική της πολιτική.

Τυγχάνει αποδοχής
Η παρουσία του Κώστα Παπακώστα στο Υπουργείο Άμυνας πρέπει να θεωρηθεί σαν επιτυχημένη τοποθέτηση από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Αφενός γιατί ένας γνώστης του συγκεκριμένου (ευαίσθητου) Υπουργείου αναλαμβάνει την ηγεσία του, και αφετέρου γιατί τυγχάνει αποδοχής και από ευρύ λαϊκό φάσμα και (κυρίως) από την ηγεσία του στρατεύματος. Γνωρίζουμε ότι κάποιοι θα ήθελαν (και ίσως να επιδιώξουν) το Υπουργείο Άμυνας σαν χώρο ικανοποίησης κομματικών σκοπιμοτήτων.
Ευελπιστούμε ότι η παρουσία του Κ. Παπακώστα θα διαψεύσει τέτοιες μικροκομματικές βλέψεις.
Ο νέος Υπουργός Άμυνας εκ χαρακτήρος και εξ ιδιοσυγκρασίας, μπορεί να θέσει τη σφραγίδα της εντιμότητας σ’ ένα χώρο που πολλοί συνήθισαν ιδιοτελεώς να τον βλέπουν. Ο Κ. Παπακώστας ξέρει πώς να κρατηθεί (ακόμα και με σύγκρουση) μακριά από τα (συνήθη) κυκλώματα.

Βαριά η ευθύνη
Θα πρέπει να συνειδητοποιεί το βάρος της ευθύνης των καθηκόντων του, ο άνευ ανθυποψηφίου εκλεγείς Πρόεδρος της Βουλής, Μάριος Καρογιάν. Όπως διαμορφώθηκαν τα γεγονότα μεταξύ πρώτης και δεύτερης Κυριακής, σαν θέση αντιπαροχής παρά σαν επιλογή πρέπει να εκλαμβάνεται η εκλογή του Προέδρου της Βουλής, γι’ αυτό πρέπει να καταβληθεί ιδιαίτερη προσπάθεια από τον ίδιο για να τιμήσει το σημαντικό (δεύτερο τη τάξει) αξίωμα της Πολιτείας που ανέλαβε. Ιδιαίτερα, αφού οι προθέσεις του και οι διαπραγματεύσεις του με τα δυο μεγάλα κόμματα, αμφισβητήθηκαν και από τους κομματικούς στενούς συνεργάτες του. Είναι λογικό, ύστερα από την εκλογική ήττα της 17ης του μήνα, ν’ αντιμετωπίζει προβλήματα το ΔΗ.ΚΟ., που αντανακλούν στον Πρόεδρο του κόμματος. Ήδη, ο ίδιος έχει αναδομηθεί, με... κακοφανισμένα πρωτοκλασάτα στελέχη του κόμματος, στενούς συνεργάτες του πριν τις τελευταίες αποκαλύψεις.
Με τις ευχές μας να πετύχει στο νέο του ρόλο, αναμένουμε από το Μάριο Καρογιάν να επουλώσει και τις κομματικές πληγές.

Χαστούκι προς πάντες
Η παραίτηση του Προέδρου της Επιτροπής Προστασίας Ανταγωνισμού, Παναγιώτη Καλλή, πρέπει να δημιουργήσει πολλούς προβληματισμούς και για τους πρώην και για τους νυν κυβερνώντες, κυρίως για τους δεύτερους που έχουν (απ’ εδώ και πέρα) την ευθύνη.
Γνωστός για το ήθος του ο Π. Καλλής, δεν παραιτήθηκε σιωπώντας, αλλά αρκούντως εξηγώντας τους λόγους της παραίτησής του. Όπως ο ίδιος ανέφερε:
• Παραιτήθηκε επειδή δεν μπορούσε να προστατεύσει τους καταναλωτές από την ακρίβεια και τις αθέμητες ανταγωνιστικές πρακτικές.
• Παραιτήθηκε γιατί η γραφειοκρατία του έκοβε τα πόδια.
• Παραιτήθηκε γιατί η Επιτροπή Προστασίας Ανταγωνισμού δεν είναι σε θέση ν’ ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της, να παρακολουθεί καθημερινά την αγορά και να παρεμβαίνει υπέρ των καταναλωτών.
Το πρόβλημα ανάγλυφο: Με την επιστολή παραίτησής του Π. Καλλή αποκαλύπτεται ότι (από καιρό) ο καταναλωτής δεν προστατεύεται όπως πρέπει, και ο θεσμός της Επιτροπής δεν λειτουργεί προς όφελος του δημοσίου συμφέροντος.

Επιτέλους ας συνέλθουν
Ιδού, λοιπόν, που ο Βρετανός Αρμοστής Π. Μίλλετ γνώριζε από τις 25 του Φεβράρη (την επαύριον των προεδρικών εκλογών) για τη συνάντηση του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας με τον Ταλάτ, όταν προανήγγελλε τη συνάντηση καθώς και το «άνοιγμα» του οδοφράγματος της οδού Λήδρας. Με τέτοιο δεδομένο, υπάρχει μια εξήγηση για την (αφόρητη) προκλητική στάση του Ταλάτ και τις εξωφρενικές δηλώσεις του. Βεβαίως, είναι εις πίστιν του Προέδρου της Δημοκρατίας που αφενός κάλεσε τον Ταλάτ να λογικευτεί και αφετέρου να τιμήσει τη δική του υπογραφή στη συμφωνία της 8ης Ιουλίου 2006.
Δυστυχώς, ο Ταλάτ ενισχύεται στις προσκλήσεις του από όσους, ούτε λίγο ούτε πολύ, υποστηρίζουν (ακόμη) ότι είναι «δική μας η ευθύνη» που ο Ταλάτ δεν μπόρεσε να συνεχίσει την (κατά φαντασία τους) «αντιστασιακή» στάση του... κατά της κατοχικής Τουρκίας. Η ασθενής τους μνήμη είναι τόση, που... λησμονούν ότι την μπάρα του οδοφράγματος (και τα όσα ακολούθησαν) είναι ο Ντενκτάς που τη σήκωσε και όχι ο «αντιστασιακός» Ταλάτ. Επιτέλους, όσοι για να... εκθέσουν τον «αδιάλλακτο» Παπαδόπουλο έφταναν στο σημείο να χειροκροτούν τον «αντιστασιακό» Ταλάτ (στην αυλή του Αϊ-Μάμα) ας συνέλθουν. Είναι (και) τον τωρινό Πρόεδρο που υπονομεύουν.

Έσπευσε με απερισκεψία
Όταν προ τετραετίας, εισαγόμενες εξ Αθηνών «φουρνιές» νεαρών μελανοχιτώνων με εθνικιστικό περίβλημα εμφανίστηκαν στον περίγυρο επετειακών εκδηλώσεων παρενοχλώντας κάθε συγκέντρωση, με φασιστικό τρόπο επιβάλλοντας τα δικά τους συνθήματα. το «Εφταήμερο» κάλεσε όλους ν’ αντιμετωπίσουν από κοινού αυτό το «νέο φρούτο». Και ιδού, φτάσαμε στις χυδαίες προκλήσεις της 2ας Μαρτίου, όταν μια ομάδα νεαρών γιουχάιζε τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, την ώρα που κατέθετε στεφάνι στο κρησφύγετο του Αυξεντίου!
(Όπως, ακριβώς, από ίδιες ομάδες αμαυρώνεται ετησίως η μνήμη του Πολυτεχνείου στην Αθήνα). Βεβαίως, σε μια δημοκρατική χώρα έκαστος έχει το δικαίωμα να εκφράζει τη γνώμη του και να οργανώνεται όπως θέλει. Κανένας όμως δεν πρέπει να έχει το δικαίωμα να προσβάλλει και να λοιδορεί τους θεσμούς, εν ονόματι της «ελευθερίας της έκφρασης». Ο Υπουργός Παιδείας Α. Δημητρίου που με τόση απερισκεψία έσπευσε (για να ικανοποιήσει προφανώς για το διορισμό του) να ταχθεί υπέρ της ελεύθερης δράσης των κομματικών νεολαιών στα σχολεία (Μέσης ή και...Στοιχειώδους, άραγε;) ας ρωτήσει πρώτα τι γίνεται στα εκπαιδευτήριά μας. Δεν τον έχει προβληματίσει η χειροδικία σε βάρος εκπαιδευτικών από τους μαθητές τους; Περισσότερα δεν θέλουμε να πούμε (για την... ίδρυση Ιατρικής κ.λπ.) για να μην νομίσει ο Υπουργός Παιδείας ότι έχουμε προκατάληψη εξαιτίας των... γνωστών λόγων!