aixmes.com

Χριστόφιας - Ταλάτ

Δύο σημεία μόνο, για την ώρα. Πρώτον, για τη «(δι)Άνοιξη της Λήδρας», όπως αναφέρει τίτλος της εφημερίδας «Αλήθειας». Στο κείμενο διαβάζουμε για τη «μεγάλη σημασία» που έχει το άνοιγμα της οδού γιατί «είναι το ΣΗΜΕΙΟ-ΣΥΜΒΟΛΟ της μοιρασμένης Λευκωσίας». Αλλά και γιατί «δεν πέρασε από την Κύπρο ηγέτης κράτους, δήμαρχος μεγάλης χώρα και σημαντική προσωπικότητα του εξωτερικού, που να μην επισκέφθηκε το τέρμα της Λήδρας και να μην έκανε δηλώσεις για την αναγκαιότητα ΕΠΑΝΕΝΩΣΗΣ της τελευταίας μοιρασμένης πρωτεύουσας της Ευρώπης» (τα κεφαλαία δικά μας).

Μήπως πρέπει να κρατάμε μικρότερο καλάθι; Δηλαδή ρε παιδιά, η Λήδρας αποτελεί καταλύτη εξελίξεων στο Κυπριακό; Αποτελεί μεγαλύτερο βήμα από ό,τι θα ήταν αν περνούσε η πρόταση Κληρίδη (όταν ήταν πρόεδρος) για πλήρη αποστρατικοποίηση του νησιού; Ή αν προστατεύονταν τα εκκλησιαστικά μνημεία των «χριστιανών» στο κατεχόμενο μέρος του νησιού; Ή αν διασφαλίζονταν καλύτερες συνθήκες διαβίωσης για τους εγκλωβισμένους που τείνουν να εξαφανιστούν από το βόρειο τμήμα;

Δεν μηδενίζω. Θετικό βήμα η διάνοιξη της οδού. Είναι όμως ένα μικρό βήμα σε ένα μαραθώνιο. Ακόμα και αν δεχτώ ότι είναι το πρώτο βήμα, λόγω του «πρότερου βίου» δεν θα ήταν καλύτερα να δούμε τα πρώτα 200-300 μέτρα και μετά να θριαμβολογούμε; (Άλλο θριαμβολογώ, άλλο ελπίζω).

Δεύτερο σημείο: διαβάζοντας τέσσερις – πέντε αρθογράφους για το αποτέλεσμα της συνάντησης Χριστόφια – Ταλάτ, δημιουργείται η εντύπωση ότι ο λόγος που το Κυπριακό παρέμεινε σε τελματώδη κατάσταση τα τελευταία χρόνια ήταν ο Τάσσος. Χαρακτηριστικό κομμάτι (πάλι) από την «Αλήθεια». Το υπογράφει ο Π. Χαραλάμπους και φέρει τον τίτλο «Έφυγε ο Ντενκτάς και μετά ο Παπαδόπουλος». Καταλήγοντας, αναφέρει: «Έφυγε και ο Τάσσος Παπαδόπουλος και ώ του θαύματος, χθες ξεκίνησε η διαδικασία για την επίλυση του Κυπριακού. Χωρίς προϋποθέσεις, χωρίς προετοιμασία, χωρίς οριοθετήσεις της Λήδρας να εμποδίζουν τη διέλευση του κόσμου».

Μάλιστα. Ο Τάσσος έφταιγε. Όχι η κατοχή; Όχι οι ιμπεριλιαστικές διεκδικήσεις της Τουρκίας; Όχι οι μαξιμαλιστικές θέσεις των διαπραγματευτών της Άγκυρας; Ο Τάσσος. Παλαιότερα δηλαδή που δεν υπήρχε Τάσσος, αλλά Κληρίδης –Βασιλείου, το πρόβλημα ήταν ο Ντενκτάς;

Δεν αντιλέγω. Καλή και άγια η διεθνής κινητικότητα μετά την εκλογή Χριστόφια, αλλά ας μην προτρέχουμε. Η διεθνής διπλωματία δεν στηρίζεται στους καφέδες και στις προσωπικές σχέσεις. Βοηθούν κι' αυτά, αλλά περισσότερο βοηθούν τα «διαπλεκόμενα» συμφέροντα.

χόρχε

υγ: Αυτά ως πρώτες σκέψεις. Περισσότερα για το θέμα αργότερα, πιθανώς αύριο. Είναι και Σάββατο σήμερα. Κατά το απόγευμα θα κάνω post τις αναλύσεις για τη συνάντηση. H φωτογραφία είναι από Γρ. Τύπου και Πληροφοριών. Να 'στε καλά.

Καλή μέρα!