Ο νεοεκλεγείς πρόεδρος του υπολοίπου της Κυπριακής Δημοκρατίας
πρεσβεύει πως η λύση θα είναι, πρέπει να είναι «ενδοκυπριακή».
Τι σόι ιδεολόγημα είναι αυτό ακόμη δεν έχω καταλάβει.
Η δυστοκία να καταλάβω έγκειται στο ότι αν η λύση, με
την έννοια της θεραπείας θα είναι ενδοκυπριακή πάει να πει ότι και η αιτία της
κυπριακής παθογένειας υπήρξε εξ’ αρχής ενδοκυπριακή.
Αλλά αυτό διαψεύδει η εμπειρία. Η διένεξη στο νησί δεν
ήταν και δεν είναι αποτέλεσμα διαφωνίας μεταξύ Κυπρίων. Άσε δε που τέτοιο
συλλογικό υποκείμενο «Κύπριοι», όπως υποψιάζομαι το φαντάζεται ο πρόεδρος, δεν
υπάρχει παρά ως δημιούργημα της αριστερής ιδεοθεωρίας του. Αναλόγου βεληνεκούς
ιδεολογήματα υπήρξαν λόγου χάριν και ο «Γιουγκοσλάβος» ή ο «Σοβιετάνθρωπος».
Το προεδρικό ιδεολόγημα, εκτός αν εκφέρεται για σκοπούς
εντυπώσεων, υπεραπλουστεύει το πρόβλημα και παρακάμπτει οδυνηρές
πραγματικότητες. Το απλούστερο να αντιτείνει κανείς είναι πως και το τελευταίο
δελτίο κινήσεως των τουρκικών δυνάμεων δεν εκδίδεται από κάποιο «Κύπριο» αλλά
από Τούρκο στρατιωτικό.
Βέβαια αυτά είναι ψιλά γράμματα. Εν τέλει μια
ψευδο-κατοχή υφίσταται στον τόπο. Άνετα μπορεί να χαζέψει κανείς τα χθεσινά
φωτογραφικά στιγμιότυπα της εκδρομής του στην Κερύνεια. Ο πιο προσεκτικός θα
έχει εστιάσει ώστε να μην φαίνεται στην λήψη κάνα εχθρικό φλάμπουρο…
Τα οδοφράγματα ναι, πέφτουν. Αυτά που υπάρχουν στα
μυαλά είναι που πληθαίνουν.
Εκτός αν νομίζει κανείς πως με συναισθηματισμούς,
καλοπροαίρετες έστω συνάξεις και «προοδευτικές» φιέστες ξεμπερδεύει με
προβλήματα που πριν απ’ όλα είναι γεωπολιτικά.
Όπως κάποιος έχει γράψει «οι παρωπίδες προσφέρουν
ασφαλές προσανατολισμό»!
Δίχως πυξίδα
D
E M I
A N
|