aixmes - Όταν τελειώσει η μουσική, σβήσε το φως...

Όταν τελειώσει η μουσική, σβήσε το φως...

10.04.08

Αφιερωμένο στην Ξένια

Πέρασε λίγος καιρός από τη μέρα που ένας φίλος με πήρε τηλέφωνο.

«Σου έχω μια έκπληξη, τον άκουσα να λέει, τι κάνεις τώρα;»

«Είμαι σπίτι, προσπαθώ να γράψω κάτι», του απάντησα.

«Καλά. Πάμε τώρα για έναν καφέ και το γράφεις μετά αυτό το κάτι».

Έτσι έγινε. Ντύθηκα και πήγα να τον βρω. Και η έμπνευση; Η ποια; Αν κοιτάς το πληκτρολόγιο και οι λέξεις δεν ξεπηδούν από την καρδιά, άστο. Αν το στομάχι σου δε δένεται κόμπος και θέλει απλά να γεμίσει με καφέ, μη το ενοχλείς. Συνεχίζεις μετά. Το γράψιμο θέλει τον δικό του χρόνο, και ο καφές πίνεται καλύτερα, παρέα με κάποιον δικό σου άνθρωπο.

«Λοιπόν, ποια είναι η έκπληξη;» ρώτησα.

«Μέσα στη σακούλα, δίπλα σου». Πράγματι, μια λευκή σακούλα ήταν ξαπλωμένη στη καρέκλα, δίπλα μου. «Μη την ανοίξεις τώρα, συνέχισε εκείνος, θα πάμε μετά σπίτι μου και θα δεις την έκπληξη».

Έτσι έγινε. Πήγα σπίτι του. Η σακούλα άνοιξε και ένα χοντρό κουτί με δύο DVD αποκαλύφτηκαν. Για δύο ώρες καθηλώθηκα από την μαγεία της μουσικής και της high definition εικόνας. Είχα ξεχάσει πως είναι να βλέπεις σε εικόνα τους ήχους που αγαπάς περισσότερο από κάποιους άλλους.

Μεγάλη υπόθεση η μουσική για τον άνθρωπο. Το πιστεύω. Είναι ίσως το καταλληλότερο αντίδοτο ενάντια στην σκληρότητα αυτού του κόσμου. Αυτού του κόσμου που καθημερινά σου τρώει την ψυχή.

Η μουσική για μένα, είναι το μέσο για να μην ξεχνάω να ονειρεύομαι. Κι ύστερα, την βρίσκεις σε αφθονία παντού: Το πρωί, λίγο πριν την δουλειά, μαζί με τον πρώτο σου καφέ. Μετά, στο αυτοκίνητο, στο δρόμο, στη δουλειά, όταν πας για καφέ, για ποτό, για να χορέψεις… υπάρχει παντού, σαν χαλί που περπατάς πάνω του και γεμίζει με χρώματα η πορεία σου.

Η μουσική είναι τα πάντα στην ζωή μου. Βέβαια, ο καινούριος της ήχος, μοιάζει διαφορετικός από εκείνους τους ήχους που με μεγάλωσαν. .. δεν παύει όμως να είναι μουσική. Τροφή για τα αυτιά και χωνευτικό για το συναίσθημα. Αν το σκεφτείς και περισσότερο, η μουσική δημιουργήθηκε για να διηγηθεί την ιστορία αυτού του κόσμου.

Όπως έλεγε και ο Νίτσε :

«Χωρίς μουσική, η ζωή θα ήταν λάθος»..

Χωρισμοί, αγάπες, έρωτες, πόνος, μελαγχολία, χαρά…{…) κλπ… υπάρχουν μέσα της, σαν ελιξίριο για την εσωτερική ζωή κάθε ανθρώπου.

Υπάρχει και το άλλο. Όταν ακούς ένα μουσικό κομμάτι και λες : «Αυτό μου θυμίζει την εποχή που…» ή ακόμα : «Αυτό το τραγούδι ήταν το αγαπημένο της / του» αλλά και κάτι ακόμα : « Έχω το αυτί του Βαν Γκογκ στη μουσική».Το τελευταίο το έχει πει ο Bill Wilder. Ό,τι δεν μπορεί να ενώσει τους ανθρώπους, το κάνει η μουσική… σκέφτομαι φωναχτά εγώ.

Η μοντέρνα μουσική έχει γίνει λίγο κουραστική. Όχι απαραίτητα άσχημη. Η επανάληψη όσων έχουν ειπωθεί ανά τα χρόνια, την έχει κατακρεουργήσει κάνοντάς την μονότονη, για να μην πω άνοστη. Ο ήχος έχει φτάσει στα τελειότερα στάδια καθαρότητας, εξαιτίας της ψηφιακής επανεγγραφής και θα συνεχίσει έτσι. Νιώθω όμως πως αυτό δεν είναι αρκετό. Πέρα από την εμπορικότητα που επιφέρει η ψηφιακή μορφή της… τι απέγινε με την ποιότητα;

Και τα χρόνια περνούν. R?N?B δεν σημαίνει πλέον Rhythm and Blues και ο όρος Blues όπως και Rock δεν είναι τα ίδια, συγκριτικά με αυτό που ξεκίνησαν να είναι. Η εξέλιξη βλέπεις.

Θυμήθηκα τους στίχους από το «My generation» των Who. «Ελπίζω να πεθάνω πριν γεράσω». Ακραίο. Περιέχει όμως και μια δόση αλήθειας. Πάθος για την ζωή, παρόλο τον αρνητικό της προσανατολισμό. Εξαντλώ την κάθε στιγμή, χωρίς μιζέρια και ηττοπάθεια, ούτως ώστε να καταλάβω ότι πραγματικά ζω. Ο θάνατος έρχεται έτσι κι αλλιώς. Χωρίς να «ζεις» όμως πραγματικά, σε καθιστά ψυχικά νεκρό.

Η καινούργια γενιά, έχει κάτι αντίστοιχο σαν ευαγγέλιο στο δικό της ρεπερτόριο. «Ελπίζω να έχω βάλει αρκετό -make up- πριν πεθάνω».

Αλλάζουν τα πράγματα. Κι όμως είναι τόσο ίδια. Μια συνεχόμενη αντίφαση? Κάθε γενιά χρειάζεται νέο ήχο για να σφραγίσει το δικό της προσωπικό στοιχείο : «Ήμουν και εγώ εδώ». Με την ψηφιακή επεξεργασία του ήχου και της εικόνας, μπορούν και ζουν ακόμα ονόματα από το παρελθόν. Ο Jim Morrison o Kurt Cobain είναι σα να μην πέθαναν ποτέ. Με τα ριμέϊκ που γίνονται σε διασκευές από καινούριους καλλιτέχνες, οι τραγουδιστές και τα γκρουπ γίνονται ακόμη απαραίτητα πρότυπα.

Πρότυπα είπα; Χμμμ… Τι αξία έχει πλέον η Aretha Franklin όταν υπάρχει η Amy Winehouse; Κι όμως η δεύτερη, τραγουδάει με τον ίδιο τρόπο. Όσο όμως και αν η επιστροφή φέρνει λεφτά στις εταιρίες και μεγαλύτερη δόξα στους ερμηνευτές… χάνεται η μαγεία. Για να τελειώσω αυτήν την παραληρηματική μου έξαρση, θα προσθέσω αυτό που είπε ο Phil Spector : «Η μόνη διαφορά του συγκροτήματος Spice Girls και μιας πορνογραφικής ταινίας είναι πως η πορνογραφική ταινία έχει καλύτερη μουσική». Παρέα με τον φίλο μου, έβλεπα τον B.B King να απολογείται που ο χρόνος τον έφερε ως εδώ, σαν έναν από τους τόσους guest star του συγκεκριμένου φεστιβάλ. Μιλούσε σε ένα καινούριο πλήθος. Προφανώς έφτασε και για εκείνον το τέλος. «Δεν τραβάει άλλο»,«τα έφαγε τα ψωμιά του ο B.B». ψιθύρισε ο φίλος μου

Έμοιαζε όντως θλιβερός. Χοντρός όσο ποτέ άλλοτε έκανε τα γνωστά κόλπα του καθισμένος στην καρέκλα του. Από πίσω η ορχήστρα που προσπαθούσε να συντονιστεί με τον ρυθμό του μεγάλου δασκάλου. Ο B.B King προσπαθώντας να ακουστεί από τους νεότερους έλεγε αστείες ατάκες. Η φωνή του είχε εξαφανιστεί. Έχει γούστο να πάθει το ίδιο και η ιστορία του. Χρειάζεται η νέα γενιά γνώσεις πάνω στη μουσική ιστορία;

Έστω. Μέχρι να τελειώσω με τα διαδικαστικά αυτής της ζωής, θα την αγαπάω αυτή την μουσική. Δεν είμαι έτοιμος να την πουλήσω ακόμη για τους καινούριους Dolby surround χρωματισμούς. Ότι και να λέω όμως εγώ, ότι και να λένε η παλαιότεροι και οι νεότεροι, πιστεύω πως θα τα βρούμε σε κάτι.

«Την μουσική που γουστάρεις πραγματικά την ακούς στο σπίτι σου. Και είναι δική σου. Μακριά από τους επικριτές της και χωρίς τις κατηγορίες τους για σένα. Κράτα την και ζήσε μαζί της. Σαν ένα γλυκό όνειρο που δε θες να τελειώσει.

Όταν όμως τελειώσει… (λόγω χρόνου)… απλώς κλεΙστε το φως!»

Γιάννης Κατσούλης
Β.Δ Ελλάδα, Μάρτης του 2008

Comments

0 #2 Αλκίδας 2008-04-10 17:25

Πολύ κακογραμμένο... ανάψτε τα φώτα!!!!

Quote

0 #1 μοιρα 2008-04-10 11:50

την μουσική που γουστάρεις μπορείς να την ακούσεις και στις συναυλίες. Ειδικά σε ένα ανοικτό θέατρο ένα ζεστό καλοκαιρινό βράδυ με φόντο τ' αστέρια. Μπορείς να μεθύσεις μαζί της και να την μοιραστείς με ανθρώπους που την αγαπάνε εξίσου.

Quote

Refresh comments list
RSS feed for comments to this post