aixmes.com

Έχουν γραφεί πολλά για τον μύθο αυτό.
Για τον Πλάτωνα αποτέλεσε, μεταξύ άλλων, εργαλείο στα πλαίσια της
γνωσιολογίας του προκειμένου να δείξει την βαθμιαία μετάβαση από το
σκοτάδι-άγνοια στο φως-γνώση.

Αφήνει συγχρόνως να διαφανεί ο πνευματικός ελιτισμός του ανδρός.

Η γνώση είναι προσβάσιμη στους λίγους εκλεκτούς οι οποίοι σπεύδουν κατόπιν να την μεταλαμπαδεύσου ν -υποτίθεται- στο πλήθος.

Ακριβώς εδώ συμφωνεί απ’ ότι διαβάζω κι ο Tzivas.

Ο ιστόχωρος βέβαια δεν είναι ικανός να φιλοξενήσει πλατωνικές αναλύσεις.

Δεν ξέρω αν πρόκειται να ακολουθήσει κάποια τοποθέτηση περαιτέρω από τον Tziva, καθώς αναμένω να δω ποια η διασύνδεση του μύθου με τη συζήτηση.

Όχι ότι δεν σχετίζεται καθώς η Τηλεόραση μια χαρά μπορεί να λειτουργήσει ως σύγχρονο σπήλαιο μετά πλήθους ειδώλων. Να θυμίσω όμως πως λανθάνεται όποιος την θεωρεί ως εργαλείο παιδαγωγικό. Ψυχαγωγικό είναι σαφώς αλλά και πάλι όχι με την πλατωνική έννοια της αγωγής της ψυχής.

Φαντάζομαι κάποιο ερέθισμα έδωσαν και οι αναφορές στην μοναξιά… Απ' ότι βλέπω "παίζει" αυτό.

Με διάθεση προβοκατόρικη να διερωτηθώ που αναπνέει κανείς καλύτερα. Ανάμεσα στο πλήθος ή μόνος;

Ζήτημα γούστου και ιδιοσυγκρασίας...

Demian

δεν είμαστε μοναχικοί. Είμαστε μοναξιασμένοι.

ο μύθος αυτός πιστεύω πως δεν αφορά όλα τα
άτομα. Υπάρχουν αυτά που θα σπάσουν την
αλυσίδα ή θα δοκιμάσουν να την σπάσουν. Όι
άλλοι, οι πολλοί μένουν μόνοι πιστεύοντας
πως οι σκιές του απέναντι τοίχου είναι η
πραγματικότητα. Είναι αυτοί που θα
παραμείνουν για πάντα δεσμώτες. Αν δεν
σπάσεις τις αλυσίδες στο εσωτερικό σου δεν
βγαίνεις από τη σπηλιά των άλλων...

Αγαπητε tziva, γνωρίζω τον μύθο, φαντάζομαι και ο φίλος Demian.

Η συζήτηη με τον εαυτό δεν είναι τίποτε άλλο από ένα μονόλογο, ένα απελπισμένο μονόλογο.
Η «συζήτηση» με την ψευδαίσθηση της τηλεοπτικής εικόνας είναι η απελπισμένη προσπάθεια μιας μάταιης επικοινωνίας! Στην οποία δεν σε ακούει κανείς...