aixmes.com

Απαγόρευση της λαμπρατζιάς: Ναι ή Όχι;

..η δική σας άποψη;

Tα πρόσφατα γεγονότα με τι «μαρτυρική» θυσία ενός νεαρού ανήλικα στον αγώνα για την μεγαλύτερη λαμπρατζιά συγκλόνησαν το Παγκύπριο.

Αμέσως τέθηκε από πολλούς θέμα κατάργησης αυτού του μοναδικού εθίμου. Αυτή κατά την γνώμη μου είναι μια εντελώς λάθος και αυθαίρετη εισήγηση μερικών που αν και καλοπροαίρετη είναι δηλητηριασμένη από τεράστια υποκρισία.

Το (πολύ)αγαπημένο μας έθιμο βρίσκεται προ τον πυλών της εξαφάνισης του, και εγώ ρωτάω, γιατί; ...τι σας έφταιξε ένα από τα λιγοστά έθιμα που έχουν σωθεί από τα δόντια τις παγκοσμιοποίησης; Είναι αλήθεια η νέα μάστιγα του 21ου αιώνα;

Μετά από αρκετή περισυλλογή και στοχασμό μου ήρθε στο μυαλό η εικόνα ενός μικρού παιδιού που με μάτια ορθάνοιχτα χάραξε στο μυαλό του το τι βίωσε την πρώτη φορά που είδε αυτό το πατροπαράδοτο έθιμο.

Θυμήθηκα το δέος που ένιωσα όταν είδα για πρώτη φορά τις φλόγες. Αχχ εκείνες οι φλόγες... Ένιωθα την καυτή τους αύρα πέρα από το κασκόλ μου, φλόγες ίσαμε με το καμπαναριό της εκκλησίας! Μια πραγματικά μαγευτική εμπειρία για ένα μικρό παιδί να βλέπει στάχτες τον μεγαλύτερο «κακό» όλων των εποχών. Όμως, όταν επιτέλους συνήλθα από την πονηρή έκσταση της φωτιάς ένιωσα, πρέπει να παραδεχτώ, ολίγο τις άσχημα για τον κακομοίρη που πυρπολήσαμε (όντας ακόμη αφελής σαν παιδί) αλλά η μητέρα μου με διαβεβαίωσε πως έτσι κάνουν οι καλοί χριστιανοί, εκδικούνται! Το τελευταίο, αν και απίστευτο στην αρχή, άρχισε να κάνει κάποια παράξενη λογική στο μικρό τότε μυαλουδάκι μου, και μέχρι να φτάσουμε σπίτι ένιωθα χαρούμενος που έβαλα και εγώ το χεράκι μου σε αυτή την καλή χριστιανική πράξη. Που να καταλάβω όμως τότε πως κάθε άλλο παρά εκδίκηση ήταν. Ο Ιουδάκος ένιωθε τύψειs και εμείς απλά.. "βοηθήσαμε"!

Το ότι διαμόρφωσα μια τόσο έντονη αίσθηση εκδίκησης από τέτοια νεαρή ηλικία, ανάμεσα σε τόσα άλλα κακός έχοντα, δεν έχω παρά να κατηγορήσω την κοινωνία.

Και όταν λέω κοινωνία εννοώ εσάς. Σας κατηγορώ για την αλαζονεία σας και την υποκρισία σας! Μεγάλωσα σε σχόλια που με ανάγκαζαν να μπω σε καλούπια, να φοράω στολή και να προσποιούμαι πως είμαστε όλοι ίσοι ενώ ο υπόλοιπος κόσμος μετά τις 13:35 μου έκρυβε μια άλλη πικρή, κρυφή αλήθεια. Υποκρισία γιατί ενώ με βάζεις σε ένα κουτί για να με προστατεύσεις παράλληλα μου ανοίγεις και τρύπες, όχι για να αναπνέω, αλλά για να πνιγώ από την βροχή. Μια εκπαίδευση που σου λέει-επιβάλλει τι νούμερο είσαι από τα είκοσι, όχι τι άνθρωπος είσαι από το σύνολο. Μια αστυνομία που σου λέει να μην μεθύσεις όταν βγεις έξω, αλλά το αλκοτέστ με μια μπίρα σου βάζει χειροπέδες, το ταξί αξίζει μια περιουσία, και τα tram και τα λεωφορεία φαντάζουν σαν πράγματα παρμένα από ταινία επιστημονικής φαντασίας.
Σας βαρέθηκα! Εσάς και τις εισηγήσεις σας!

Δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι στην ζωή μου που δεν θα μου προκαλέσει ζημιά ή ακόμα και θάνατο, από τα earphones του ipod μου στο G3 που χρεώθηκα στο στρατό, ή ακόμη και τα σουβλάκια που τρώω κάθε Πέμπτη. Το θέμα είναι η ωρολογιακή βόμβα να μην είναι ο εαυτός μου, διότι η κροτίδα δεν φυτρώνει μόνη της μαγικά κάθε Πάσχα στα χέρια μου, όπως ούτε και το τσιγάρο, ούτε και το ουίσκι.

Είμαστε ελεύθερες οντότητες και οι επιλογές μας είναι αυτές που μας καθορίζουν. Με το να μας στερήσουν επιλογές μας στερούν και την οντότητα μας. Αφήστε μας να ζούμε και να καταστραφούμε, είναι στο χέρι μας. Αλλά πρώτα ας μας εφοδιάσουν οι αρμόδιοι με τις κατάλληλες βάσης για να μην πέσουμε σαν χάρτινος πύργος στο πρώτο αεράκι. Ναι, σε εσένα μιλάω.

Βλέπεις, όταν υπάρχει τέτοια ανιδιοτέλεια μεταξύ μας όπου θα σπαταλήσουμε και ολόκληρο μήνα “βοηθώντας” τον Ιούδα, όπου μερικοί χάνουν ακόμα και τι ζωή τους, κάπου υπάρχει πρόβλημα. Αναρωτιέσαι: αλήθεια, τι πάει τόσο στραβά στη κοινωνία σας; Τι είναι αυτό που μας νοθεύει τόσο; Είμαστε η υπερήφανη γενιά του ντόπινγκ, της ανθρώπινης εκμετάλλευσης, της Ελίτας, τις απέχθειας, τις μιζέριας, τις πόζας, τις διάκρισης, του Starbucks! Η υπερήφανη υποκουλτούρα σε όλο τις το μεγαλείο.

Η άσφαλτος σκοτώνει εκατοντάδες κάθε χρόνο, το ίδιο και τα ναρκωτικά, και το αλκοόλ. Από την άλλη το τσιγάρο και η ανθυγιεινή διατροφή χιλιάδες. Το Πάσχα καμιά δεκαριά τραυματίες, το ίδιο και όσοι δουλεύουν σε χωράφια και οικοδομές, ίσως και παραπάνω.

Η παιδεία;

Εσεις;