aixmes - Εικόνες, τρεις εικόνες

Εικόνες, τρεις εικόνες

30.05.08

Εικόνα πρώτη: Μεταμεσονύχτια βόλτα με το αυτοκίνητο. Με το ραδιόφωνο «κολλημένο» στους 89… βαθμούς. Ο τελευταίος περίπατος της νύχτας.
Μόνος. Όσο κρατάει ένα τσιγάρο. Το τελευταίο τσιγάρο. Που όπου να ‘ναι τελειώνει κι’ αυτό. Ώρα για επιστροφή. Το χέρι τεντώνεται προς τα έξω. Στις άκρες των δακτύλων τρεμοπαίζει μια τελευταία ρουφηξιά. Απρόσκλητη σκέψη. Το χέρι λυγίζει ελαφρώς, μισο-αγκαλιάζει την πόρτα απ’ την έξω μεριά. «Που να πετάξω το αποτσιγάρο με την τελευταία ρουφηξιά;»… Κρατάει η σκέψη ίσαμε το σταθμό…

Εικόνα δεύτερη: Στην τηλεόραση μια ελληνοβραζιλιανικοσαπουνόπερα . Άξαφνα, σαν από το πουθενά, τρέχει το τρέιλερ του κεντρικού δελτίου: «Αποκαλυπτικο: 15χρονη καταγγειλε οτι ο θειος της την κακοποιουσε σεξουαλικα απο τα 11 της χρονια – ολα τα στοιχεια - …».
- Γιατί πάντα μας λένε τα κακά νέα; Δεν υπάρχουν καλά νέα; Δεν θέλω να βλέπω ειδήσεις..., το σχόλιο της φίλης.
- Ο κακές ειδήσεις πουλούν. Αυτές ζητά ο κόσμος, η απάντηση.
Και ο διάλογος τελειώνει μαζί με το τρέιλερ…
Η σαπουνόπερα συνεχίστηκε… Σε έγρωμη επίπεδη οθόνη και μεταγλωττισμένη. Δεν παρακολουθήσαμε τις ειδήσεις εκείνο το βράδυ.

Εικόνα 3: «Ο κόσμος είναι επίπεδος» λέει ο Τόμας Φρίντμαν στο έσχατο πόνημα του. Καλά τα λέει. Όπως τα λέει. Ευκολοδιάβαστο, αλλά όχι όπως το προηγούμενο του. Γυρίζεις σελίδα, σελίδα, κρυφοκοιτάζεις τα περιεχόμενα, συνεχίζεις το διάβασμα. Επαναλαμβάνεται. Σε κουράζει. Κάποτε ήταν ωραίες οι επαναλήψεις του, τώρα σε κουράζουν. Καλές σκέψεις, καλή τροφή για προβληματισμό, απέξω-απέξω όμως. Κοιτάζεις το ράφι… Βλέπεις τι άφησες για να πάρεις τον Φρίντμαν. Σκέφτεσαι το επόμενο.

Εικόνα τελευταία: «Μολυσμένο γάλα», μας λένε τα μίντια. Κτυπά το τηλέφωνο. Ένας φίλος. «Ξέρεις ποιο γάλα είναι μολυσμένο;», ρωτά. «Πήγε σ’ όλους», του λέω. Κλείνουμε. Και θυμάμαι ότι η γυναίκα του περιμένει το παιδί τους.

Καλή μέρα να ‘χετε.

χόρχε

Comments

0 #2 Theodoros Georgiou 2008-06-04 20:18

Η νύχτα που τρελάθηκαν οι «γλάστρες»

Σ’ ένα διάλειμμα σύντομο κάποιο ανήσυχο βράδυ

είπα να φάω μια μπουκιά, αφού μου ‘χε βγει το λάδι

κι απ’ την τηλεόραση έκλεβα καμιά ματιά

όπως οι πρωτόγονοι είχαν για παρέα τη φωτιά

κι έπεσα πάνω σ’ ένα talent show

με την άνεση και την ξενοιασιά του αθώου.

Είδα μια γλάστρα που αφού τραγούδησε,

έβγαζε λόγο στους κριτές για τα όνειρα που πούλησε

και κλαίγοντας μοιράστηκε μαζί τους ένα μυστικό

πως νοιώθει πόρνη σε δίκτυο πανεθνικό.

Έτρεξε μπροστά στο κοινό να τη βλέπουν όλοι

κι έβγαλε απ’ τη φούστα της ένα μικρό πιστόλι.

Στο κεφάλι το κόλλησε κι άλλαξε φάτσα,

έριξε μια και το σκατό πήγε στην κάλτσα.

Στην ίδια πίστα που γεννηθήκαν «άστρα»

το ’πε και το ’κάνε η άμοιρη γλάστρα.

Και κάπου εδώ θα ’πρεπε να σας πω ότι λυπήθηκα

κι απ’ την τρομάρα μου όλο το βράδυ δεν κοιμήθηκα,

μήπως κι απαλύνω το πόνο απ’ τις ψυχές σας

- μα μικροί μου μου μουέδες τη σκοτώσαν τα SMS σας.

Και να ’ταν μόνο τούτο το κακό…

μια αυτόχειρας λολίτα σ’ ευρυγώνιο φακό.

Υπήρχε και συνέχεια και που να πάει η μπουκιά μου κάτω,

σούργελα και μαϊντανοί μου γέμισαν το πιάτο.

Ζυγώνουν και μεσάνυχτα κι η ώρα μας βολεύει

κι όποιος νύχτα κάνει ζάπινγκ είναι που δεν τη παλεύει…

Γι’ αυτό μέχρι να χωνέψετε τ’ ορεκτικό,

θα κάνουμε ένα break υποχρεωτικό.

Συνέχεια επί της οθόνης μας λοιπόν,

με γρήγορες εναλλαγές των σκηνικών:

Φοιτητής σκότωσε με σκάγια για αρκούδες

όλο το πάνελ σε talk show που ’χει φόντο μαϊμούδες.

Πιο κάτω μια ηλικιωμένη χοντρή κυρία

δίπλα σε κάτι στριπτητζούδες έκανε φασαρία.

Πέταξε μια χειροβομβίδα, σα τις ταινίες

- αυτά παθαίνει όποιος έχει αϋπνίες.

Μετά έπεσα σε κάτι χορούς και κλαρίνα

και ξάφνου δίπλα σε μία κυρία Σεμίνα:

Αλλοδαπή χορεύτρια, ξανθιά χρυσένδετη

ξυραφιάζει μαϊντανούς και σελέμπριτυ!
Αλλάζω πάλι, μα δε τελειώνουν οι εκπλήξεις.

Βλέπω έναν τύπο ξινό που ’χε βρει τις αποδείξεις

κι ένας από το κοινό που ’χε περάσει οντισιόν

τους ψέκαζε όλους με όξινη λοσιόν!

Πιο κάτω σ’ άλλο των media ιερατείο

τους κόβουν στον αέρα για ένα έκτακτο δελτίο

για τα περασμένα φονικά σε βίντεο παρέλαση.

Ω, my A.G.B., βαράμε τηλεθέαση!
Τέλος! Θα φέρω κάτι να τη σπάσω.

Πέντε λεπτά είπα να ξαποστάσω

και βρέθηκα στα ξεφτιλοκατεχόμε να

σε αίματος λουτρά με κορμιά μαινόμενα.
Κι έγινα ο ήρωας των ξεχασμένων ρόλων,

ο βασιλεύς των ουραγών, ο πνίχτης όλων

των κακών, γλυκές μου τηλεανάφτρες,

ζήσαμε τη νύχτα που τρελάθηκαν οι γλάστρες.

Lyrics Sadahzina

Quote