aixmes - Τι λες;

Τι λες;

28.06.08

Είμαι καπνιστής τσιγάρων, νόμιμων και μαριχουάνας, όπως και περιστασιακός χρήστης αλκοολούχων παρασκευασμάτων.

Αφού οι συνήθειές μου, κακές ή καλές, με καθιστούν δέσμιό τους, κάποτε συνειδητά πολλές φορές και ασυνήδειτα, νιώθω την ανάγκη να τις μελετώ, να τις σέβομαι και να τις φοβούμαι, τουλάχιστον όσο τις απολαμβάνω.
Η συνειδητή χρήση ουσιών, με σκοπό την προσωπική απόλαυση εμπεριέχει και ανάλογο κόστος, οικονομικό ή άλλως πως.
Κόστος που επωμίζομαι να πληρώσω, σε χρήμα, χρόνια εδώ, κοινωνική απομόνωση, εξευτελισμούς, φυλάκιση, ακόμα και ενοχές.
Πως γίνεται ρε φίλε ένα γραμμάριο μαριχουάνας να στοιχίζει όσο τετρακόσια γραμμάρια καπνού ή τέσσερα λίτρα ουίσκι;
Η τιμή ενός αγαθού, νόμιμου ή παράνομου, καθορίζεται από το κόστος παραγωγής και εμπορίας του, επιπλέον το κέρδος ανάλογο του ρίσκου, που μπορεί να έχει οικονομική ή άλλη φύση.
Οι νόμιμες, εξού και θεσμοθετημένες αγορές του καπνού και του αλκοόλ, απολαμβάνουν μόνο οικονομικής φύσης ρίσκο εμπορίας και παραγωγής, αφού στοιχειωδώς προστατεύονται από τους κανόνες που διέπουν της λειτουργίας τους.
Συνέπεια, το ρίσκο που εκτίθεται ο εμπορευόμενος ή ο παραγωγός και που κατ’ επέκταση πληρώνω εγώ, να είναι μόνο οικονομικής φύσης.
Στην περίπτωση όμως της μαριχουάνας, το κόστος παραγωγής και εμπορίας αυξάνεται κατακόρυφα αφού όχι μόνο η αγορά δεν είναι θεσμοθετημένη, αλλά διώκεται και από το κράτος.
Επομένως, το ρίσκο δεν είναι μόνο οικονομικής φύσης αλλά παίρνει και άλλες μορφές όπως η φυλάκιση, η κοινωνική απομόνωση και ο εξευτελισμός.
Αποτέλεσμα ο καταναλωτής, εγώ, μπορεί και εσύ, να καλείται να πληρώσει πολλαπλάσιο αριθμό του πραγματικού ή φυσιολογικού για να αποκτήσει το προϊόν.
Και εγώ πληρώνω τις κοινωνικές αντιλήψεις περί καλού, κακού νόμιμου και παράνομου, πολύ ακριβά.
Ακριβότερα από όσο αξίζουν και δυσανάλογα της επικινδυνότητάς τους, προσωπικής είτε κοινωνικής.
Πόσο θα είμαι εδώ, να επικοινωνώ, να αυτοσαρκάζομαι, πότε να βασανίζω το μυαλό να βρώ απαντήσεις, πότε να πλέω σε πελάγη ευτυχίας, νόμιμης ή παράνομης, είναι καθαρά υποκειμενικό θέμα.
Το πέρασμά μου από τον κόσμο είναι εντελώς ασήμαντο για την ύπαρξή του, κοινότυπο, ίσως τυχαίο, κατα πάσα πιθανότητα αμελητέο, όπως το δικό σου.
Ζωή είναι η στιγμή και αγαπώ της στιγμές, σέβομαι τις εμπειρίες που τυχαία ή άλλως πως εκθέτω τον εαυτό μου, απολαμβάνω, πονώ, εκπλήσσομαι, δακρύζω, θλίβομαι, γελώ, ερωτεύομαι.
Εμπειρικά, διαμορφώνω τα προσωπικά μου κριτήρια και πολλές φορές αποφασίζω να βαίνω προς τον σωματικό μου θάνατο, βιώνοντας και τελικά πληρώνοντας τις ηδονές που μου προσφέρει το παρόν, η στιγμή, η ζωή.
Ο θάνατος δεν διέπεται από κανόνες, είναι από μόνος του αρχή, ορίζει τη σειρά, τον τρόπο, το πότε.
Δεν υπάρχει κώδικας, ούτε ανάλυση , αφού πεθαίνουν οι υγιείς, οι άρρωστοι, οι πλούσιοι, οι όμορφοι, οι αθλητές, οι τεμπέληδες, οι ψηλοί, τα παιδιά, οι γιατροί, οι σοφοί, οι καλλιτέχνες, οι άπιστοι, οι γέροι ακόμα και τα όνειρα και οι μύθοι.
Θέλω να ζήσω το παρόν ρε φίλε, το παρελθόν με εξόπλισε με κρίση να επιλέξω το τώρα.
Το αύριο είναι αποτέλεσμα στου σήμερα και έχουμε δικαίωμα να επιλέξουμε.
Και όταν έρθει η τελευταία στιγμή να με βρεί πλούσιο, όχι σε χρήμα αλλά σε εμπειρίες διαφορετικές, όλων των ειδών και ποιοτήτων, κοινότυπες και αλλόκοτες.
Να έχω ζήσει βρε αδελφέ, ανέμελα και αβίαστα, με πλήρη συνείδηση των ευθυνών που προκύπτουν από τις επιλογές μου, απέναντι στους γύρω μου αλλά και τον εαυτό μου.
Που ξέρεις, μπορεί να μας βγει σε καλό αν μοιραζόμαστε και εκτιμούμε τις εμπειρίες μας.
Οι εν λόγω, προσωπικές, κακές, καθ’ όλα νόμιμες συνήθειες του καπνίσματος και της κατανάλωσης αλκοολούχων παρασκευασμάτων, σε υπερχρήση ή υπερκατανάλωση, οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στο σωματικό μου θάνατο.
Σε αντίθεση, η υπερβολική χρήση μαριχουάνας δεν σκότωσε ποτέ κανένα και δεν το λέω εγώ, η αμερικάνικη στατιστική υπηρεσία το υποστηρίζει.

Και το δικαίωμα μου στον θάνατο το πληρώνω και το απαιτώ, και νόμιμα και παράνομα.
Δεν είμαι εγκληματίας, καπνίζω μαριχουάνα, εσύ με διαχώρισες από την κοινωνία.
Μπορεί και εσύ να με αποκαλείς ναρκομανή, να με βάζεις στο περιθώριο, να με ξυλοκοπάς, να με εξευτελίζεις και να με ρίχνεις πολλές φορές στη φυλακή και άλλοτε σε ιδρύματα, εξισώνοντάς με με έμπορες κοκαίνης, ηρωίνης, αναβολικών και άλλων τοξικών ουσιών.
Τι βλάπτει πιο πολύ όλους;
Να μην ξέρεις;
ή να αρνέισαι να μάθεις, εμπειρικά, από φόβο μήπως σου αρέσει;
Κρίνε λοιπόν τις δικές σου πράξεις, απέναντι στον εαυτό σου και στο σύνολο.
Βοήθησέ με να απαλλαγώ από τις ενοχές που προκύπτουν από τη συμμετοχή μου στο παράνομο εμπόριο των ουσιών, αφού εσύ με σπρώχνεις να συμμετέχω, φτιάχνοντας και διώκοντας το τεχνητό κοινωνικό μπαμπούλα γύρω από την κάνναβη.
Ελπίζω ασυνείδητλ1 και λόγω άγνοιας.
Τα ναρκωτικά σκοτώνουν λιγότερο από την άγνοια και η μαριχουάνα ?%Aαθόλου.
Κοστίζει ακριβότερα από ότι αξίζει, και κάποιοι το γνωρίζουν και το εκμεταλλεύονται.
Αυτοί μαζεύουν την υπεραξία που η κοινωνία μας προσδίδει στη μαριχουάνα και χρησιμοποιούν τα τεράστια κεφάλαια που προκύπτουν.
Γιατί νομίζεις;
Για να αυξήσουν τα κέρδη τους σπρώχνοντας τους χρήστες σε ουσίες, εμπορεύματα, που προϋποθέτουν βαριές σωματικές και ψυχολογικές εξαρτήσεις, απαιτούν λιγότερο αποθηκευτικό χώρο και έχουν περισσότερο κέρδος αφού το ρίσκο παραμένει το ίδιο.
Εμπορευόμενοι είναι νόμιμοι ή παράνομοι, την πάρτη τους θα κοιτάξουν.
Εμείς κι αντιλήψεις μας κάναμε τι μαριχουάνα προθάλαμο των τοξικών ουσιών.
Δεν γουστάρω να χρηματοδοτώ, συνειδητά, το εμπόριο της πρέζας, της κόκας και των αναβολικών.
Δεν λέω να γίνει νόμιμη η χρήση, δεν μπορεί, δεν είμαστε έτοιμοι.
Αποποινικοποίηση χρειάζεται.
Κάνε να μπορώ να φυτέψω ένα δεντράκι στο μπαλκόνι μου.
Σε ενοχλεί;
Ας αυξήσουμε τις ποινές για εμπορία παράνομων ουσιών και ας αποποινικοποιήσουμε τη χρήση.
Όχι αύριο. Σήμερα.
Να μπορέσω να σκοτώσω τις ενοχές που με βασανίζουν, να δεις που όλο και λιγότεροι θα ασχολούνται.
Χάλασε τη μαγεία και σκότωσε το μύθο που όλοι μαζί χτίσαμε και συντηρούμε.
Μπορεί αλλιώς να είναι καλύτερα.
Σίγουρα τώρα δεν είναι καλά.
Τί λες;

achristos

Αυτό το ηλεκτρονικό μήνυμα προστατεύεται από spam bots, θα πρέπει να έχετε ενεργοποιημένη τη Javascript για να το δείτε

Comments

0 #1 γ. 2008-06-29 01:45

χμ,υπάρχει μια λογική σε κάποια πράγματα από όσα λες, αλλά είσαι μέρος του προβλήματος. με τα όποια + και - έχει αυτό.
Επί της ουσίας, όλοι γουστάρουμε να κάνουμε πράγματα που δεν επιτρέπονται και είναι "αθώα", αλλά... υπάρχουν νόμοι. Καλοί, κακοί, στρεβλοί, είναι εκεί... Και είναι δικαίωμα σου να προσπαθήσεις να τους αλλάξεις και να τους διορθώσεις. Αλλά, μέχρι να συμβεί αυτό είσαι υποχρεωμένος να τους ακολουθείς.
Βέβαια σε κάποιες εξαιρετικές περιπτώσεις, ο πολίτης παρακάμπτει τους νόμους, δρα αυτόβουλα και με βάση τη δική του (κοινή) λογική. Αλλά, θα συμφωνείς πιστεύω, ότι η χρήση κάνναβης δεν είναι μια από αυτές τις "εξαιρετικές περιπτώσεις".
Τέλος, αφού "δεν γουστάρεις να χρηματοδοτείς, συνειδητά, το εμπόριο της πρέζας, της κόκας και των αναβολικών", ξεκίνα τη λύση του προβλήματος από το δικό σου μπαλκόνι.

άντε και καλή κυριακή.

Quote

Refresh comments list
RSS feed for comments to this post