aixmes.com

Άλλο πράγμα ο νόμος, άλλου παππά ευαγγέλιο η εφαρμογή του.

Του Γιώργου Αγαπίου

ΣΕ μια νορμάλ κατάσταση πραγμάτων, δεν θα γινόταν καν λόγος για διακοπή του αγώνα της περασμένης Δευτέρας μεταξύ Απόλλωνα και Ομόνοιας επειδή άναψαν καμιά δεκαριά, σαρανταριά ή πενηνταριά πυρσοί στην κερκίδα. Δεν θα (προ)υπήρχε -ούτε ως σκέψη, ούτε ως «παράθυρο» οποιουδήποτε νόμου- το δικαίωμα στην αστυνομική ηγεσία να "αποφασίσει" για τη διακοπή του αγώνα. Θα ήταν, σε μια νορμάλ κατάσταση, ξεκάθαρες οι «κόκκινες γραμμές» της κάθε εξουσίας. (Τόσο ξεκάθαρες, που δεν θα μπορούσαν ποτέ να γίνουν, στην πράξη. ροζ).

Μόνο που η κατάσταση έπαψε προ πολλού να είναι νορμάλ. Έπαψε προ πολλού να είναι μια κατάσταση υγιής, παρά τα πολλά και διάφορα θεραπευτικά μέτρα που λήφθηκαν, τις πρωτοβουλίες που αναλήφθηκαν και τις προτάσεις που επαναλήφθηκαν. Το κυρίαρχο δεν θα έπρεπε να ήταν αν καλώς ή κακώς διακόπηκε ο αγώνας της περασμένης Δευτέρας, αν καλώς ή κακώς ετσιθελικά η Αστυνομία «αποσύρθηκε» από το γήπεδο και αν έπρεπε ή όχι ο Καπιτανής να διακόψει το παιχνίδι. Αυτά είναι τα δευτερεύοντα. Που έχουν να κάνουν με τη φύση του συγκεκριμένου γεγονότος και όχι με το κύριο, που είναι η ρίζα πολλών δεινών που ξεπερνούν τα όρια του αθλητισμού: του πολιτισμού μας ως κοινωνία. Είτε αυτός ο πολιτισμός εκφράζεται στα ποδοσφαιρικά δρώμενα, είτε εκφράζεται στον τρόπο οδήγησής μας, είτε στον τρόπο που (θέλουμε να) εφαρμόζονται οι νόμοι όταν αυτοί μας αφορούν και δεν παιδεύουν τον. γείτονα.

Ο κανονισμός ήταν σαφής και ήταν γνωστός από τον περασμένο Αύγουστο. Για όσους τυχόν τον ξέχασαν ή. δεν πίστεψαν ότι θα εφαρμοστεί, ας ρωτήσουν τον πρόεδρο της ΑΕΚ που χτυπιέται και οδύρεται γιατί είδε στην πρώτη αγωνιστική την ομάδα του να χάνει αγώνα που. δεν έπαιξε. Για τον ίδιο λόγο: οπαδοί της ΑΕΚ άναψαν πυρσούς και (στην τέταρτη προειδοποίηση) ο αγώνας διακόπηκε. Παρόμοια τα δύο γεγονότα μεταξύ τους, μπορεί να διαφέρουν στις λεπτομέρειες τους, όχι όμως στην ουσία τους.

Αν αύριο-μεθαύριο οπαδοί ανάψουν πυρσούς, (για παράδειγμα), στο παιχνίδι ΑΠΟΕΛ - Ομόνοια, θα πρέπει, λογικά να (αναμένουμε ότι θα) εφαρμοστεί το «δεδικασμένο». Στην πράξη. Και δεν θα υπάρχει δικαιολογία ότι οι φίλαθλοι δεν άκουσαν από τα μεγάφωνα τις προειδοποιήσεις, ότι μένουν δύο-τρία λεπτά για να τελειώσει ο αγώνας και άλλα τινά (πρόχειρα βρίσκονται πολλά). Ο νόμος θα έχει πλέον εμπεδωθεί προς πάσα κατεύθυνση.

Αντί λοιπόν ο κ. Φρίξος Σαββίδης, πρώην υπουργός μεταξύ άλλων, να μέμφεται την Αστυνομία για τη διακοπή του αγώνα, ας ρωτήσει ΠΡΩΤΑ να μάθει ποιος είναι αυτός ο νεαρός, σκεπασμένος ως τα μπούνια, που υψώνει περήφανα και ΑΝΕΝΟΧΛΗΤΟΣ τον πυρσό στην κερκίδα της δικής του ομάδας (φωτογραφία στον Φιλ. Τετάρτης, σελ. 21). Από 'κει άναψε η πρώτη φωτιά που στην πορεία αναζωπυρώθηκε και κατέληξε να γίνει. ποδοσφαιρική (δημοσιογραφική αδεία) λαίλαπα. Και όταν ο πρώην υπουργός μάθει ποιος είναι (δεν μπορεί, 20 πλάσματα έχει γύρω του), ας του εξηγήσει τη νομοθεσία με το «νι και με το σίγμα» και μετά, ας τον πετάξει έξω από το γήπεδο. Φυσικά, ο πρώην υπουργός μπορεί να συνεχίσει να καλεί από τον. «καναπέ» του την Αστυνομία να συλλάβει τους ταραξίες και τα λοιπά και τα λοιπά. Δικαίωμά του. Δικά του εκατομμύρια είναι, ό,τι θέλει τα κάνει. Αν θέλει μπορεί να ανάψει και ο ίδιος ένα, δέκα, εκατό πυρσούς.

Αυτό το ηλεκτρονικό μήνυμα προστατεύεται από spam bots, θα πρέπει να έχετε ενεργοποιημένη τη Javascript για να το δείτε

ΥΓ: Δεν διαφωνώ: επιεικώς, ο κανονισμός για τους πυρσούς είναι πολύ αυστηρός και δεν αφήνει (εκ πρώτης όψεως) περιθώρια για «παρερμηνείες». Για να κρίνουμε όμως την αποτελεσματικότητα και τις κερδοζημιές ΤΕΤΟΙΟΥ είδους κανονισμών, θα πρέπει πρώτα να εφαρμοστούν. Να δοκιμαστούν σε βάθος χρόνου και όχι σε μια-δύο περιπτώσεις. Όταν ένα ζήτημα, όπως αυτό της βίας στα γήπεδα, μας απασχολεί τόσο πολύ ως κοινωνία (όπως κακή μας ώρα το ναρκο-εμπόριο ή τα θανατηφόρα στους δρόμους), δεν σκεφτόμαστε να τα επιλύσουμε με χαϊδέματα και νουθεσίες. Οι νομοθέτες έχουν κατά νουν να προστατεύσουν τα συμφέροντα της πλειοψηφίας, να τιμωρήσουν παραδειγματικά τους (λίγους) υπαίτιους, λειτουργώντας εν τέλει (και σε βάθος χρόνου) προληπτικά. Κοινώς, δεν πολεμάς τον καρκίνο με ασπιρίνες και. καραμέλες του λαιμού.