aixmes - Οι ευθύνες των γιατρών στην απάτη με τα βοηθήματα

Οι ευθύνες των γιατρών στην απάτη με τα βοηθήματα

07.02.09

Οι ψευδοασθενείς είχαν χαρτί και σφραγίδα από κάποιον ντόκτορ. Χαρτί που πιστοποιεί την ασθένεια του, σφραγίδα επιστημοσύνης και κύρους. Και ο γιατρός ανήκει εξ ορισμού σε μια επαγγελματική κάστα που θεωρείται "υπεράνω υποψίας".

Δεν περνά εβδομάδα που να μην παρουσιαστεί στα Μέσα Ενημέρωσης (ακόμα) μια περίπτωση απελπισμένου συνανθρώπου μας, χτυπημένου από τη μοίρα, να αναζητεί βοήθεια για να τα βγάλει πέρα με τα στοιχειώδη. Λίγα τρόφιμα για τα παιδιά, απλήρωτοι λογαριασμοί ρεύματος, άθλιες συνθήκες διαβίωσης. Και η επαναλαμβανόμενη (τραγική) αλήθεια είναι ότι, όσο χειρότερη είναι η κατάστασή του, τόσο μεγαλύτερη είναι η πιθανότητα να βοηθηθεί αυτός και η οικογένεια του. Διαφορετικά, η απάντηση των αρμοδίων θα είναι άλλο ένα copy-paste της προηγούμενης απάντησης που έδωσαν: "δεν υπάρχουν (άλλα) χρήματα" στον κουμπαρά του κράτους.

Από τον ίδιο κουμπαρά όμως, εκατομμύρια ευρώ καταλήγουν σε κατά φαντασίαν ασθενείς, τους οποίους, οι αρμόδοι λειτουργοί τους ξέρουν ή τους υποπτεύονται - και εδώ είναι η παραλογία και η στρέβλωση του συστήματος. Οι λειτουργοί καταλαβαίνουν ότι πρόκειται περί απάτης, αλλά τους δίνουν το δημόσιο βοήθημα γιατί δεν μπορούσαν, βάσει γραφειοκρατίας, να κάνουν αλλιώς. Οι ψευδοασθενείς είχαν χαρτί και σφραγίδα από κάποιον ντόκτορ. Χαρτί που πιστοποιεί την ασθένεια του, σφραγίδα επιστημοσύνης και κύρους. Και ο γιατρός ανήκει εξ ορισμού σε μια επαγγελματική κάστα που θεωρείται "υπεράνω υποψίας". Αλλά φυσικά είναι συνεργός και αυτός, στην κομπίνα που στήνεται εις βάρος της Δημοκρατίας. Και αν μιλούσαμε για μια-δύο..., άντε 22 περιπτώσεις, ίσως να μπορούσαμε να μιλούμε για "στατιστικό λάθος", όπως αυτά των δημοσκόπων. Όταν όμως μιλούμε για 500 με 700 περιπτώσεις ύποπτων ψευδοασθενών, (όπως αποκαλύφθηκε στο χθεσινό ρεπορτάζ του "Φ") τότε η επανάληψη του "λάθους" ακυρώνει τη σύμπτωση και δείχνει τη μεγάλη κομπίνα. Γιατί δεν μπορούμε να δεχθούμε ότι έχουμε 500 με 700 γιατρούς που κάνουν μια εξυπηρέτηση σε ένα γνωστό ή φίλο, αλλά, προφανώς έχουμε να κάνουμε με πολύ λιγότερους γιατρούς που -ελαφρά τη καρδία και με το αζημίωτο για τη δική τους τσέπη- ξεπούλησαν την επιστήμη τους, το κύρος τους, την επαγγελματική τους αξιοπιστία για λίγα φράγκα.
Θα αρκούσε όμως να ξεσκεπαστούν μερικοί από δαύτους (τους φυσικούς αυτουργούς και τους επιστημονικούς συνεργούς τους) για να συμμαζευτεί αυτό το μπάχαλο με τους ψευδοασθενείς και τους κομπιναδόρους γιατρούς. Γιατί, τα σπασμέναδεν τα πληρώνει ούτε ο ντόκτορ, ούτε ο λειτουργός, (πόσο μάλλον ο κάθε υπουργός), αλλά εκείνος που βρίσκεται στην πιο δυσχερή θέση και παλεύει να τα βγάλει πέρα μετρώντας (κυριολεκτικά) τα ψίχουλα.