aixmes - Προς μητροπολίτη Λεμεσού για το μνημείο του αγωνιστή

Προς μητροπολίτη Λεμεσού για το μνημείο του αγωνιστή

31.03.09

Σε μια εποχή που μέχρι και ποδοσφαιριστές βαπτίζονται «ήρωες» όταν απλώς κάνουν τη δουλειά για την οποία χρυσο-πληρώνονται, δεν θα πρέπει να ξαφνιάζει η απόφαση για ανέγερση μνημείου τεθνεώτα αγωνιστή της ΕΟΚΑ στη μικρή κοινότητα του Αγίου Μάμα Λεμεσού.

Και μια τέτοια απόφαση δεν θα αφορούσε κανένα άλλο -πέραν των λιγοστών κατοίκων και αποδήμων της κοινότητας (καμιά 300αριά νοματαίοι όλοι και όλοι)-, αν η ανέγερση ή όχι του μνημείου δεν είχε ευρύτερες συνέπειες και δεν δημιουργούσε ένα (κακό)

προηγούμενο για άλλες παρόμοιες περιπτώσεις στις υπόλοιπες 342 κοινότητες του τόπου. Υπάρχει όμως μια λεπτή γραμμή που χωρίζει τη θυσία από το χρέος.

Μπορεί οι καιροί που ζούμε να είναι χαλεποί και περίεργοι, αλλά αυτή η γραμμή, η γραμμή μεταξύ του ήρωα-πρότυπου και του αγωνιστή, δεν μπορεί να τεντώνεται, όπως το θέλουμε ή όπως μας ταιριάζει. Υπάρχει, ακόμα, το ΜΕΤΡΟ.

Όπως βέβαια υπάρχουν και περιπτώσεις οι οποίες είναι γκρίζες και οι οποίες χρήζουν ξανά αξιολόγησης και ερμηνείας. Σε τέτοιες περιπτώσεις, όμως, υπάρχουν οι φορείς για να αποφανθούν τι πρέπει να γίνει και οι αποφάσεις τους θεωρούνται τελεσίδικες, χωρίς δικαίωμα «έφεσης». Όπως καλή ώρα, τέτοιος φορέας είναι το Συμβούλιο Ιστορικής Μνήμης του Αγώνα της ΕΟΚΑ (ΣΙΜΑΕ).

Εάν όμως κάθε κοινότητα ξέχωρα, ξεκινήσει άσκεφτα και ετσιθελικά να κτίζει μνημεία και προτομές σε όλους όσους (θεωρεί ότι) υπερασπίστηκαν την πατρίδα, τότε θαχάσουμε το μέτρο και μαζί του, το πρ(ωτ)ότυπο. Πολύ απλά, η ανέγερση τέτοιων μνημείων θα αποτελεί αντικείμενο εκλογικού ισοζυγίου, προσωπικών εξυπηρετήσεων και καιροσκοπισμού. Θα αποτελεί αιτία διχασμού.

Σε αντίθεση με όσα σήμερα αυτά τα μνημεία και οι τιμώμενοι ήρωες συμβολίζουν. Σημεία στα οποία ενώνεται η θέληση, η πίστη και η πάλη του απλού λαού ενάντια στην αδικία, ενάντια στην σκλαβιά. Σημεία συνάντησης και αφετηρίας για την κάθε κοινότητα, αλλά και σημεία αναφοράς για τους νεότερους.

Στην περίπτωση του Αγίου Μάμα, η απόφαση της Κοινοτικής Αρχής αποτελεί μνημείο διχασμούκαι καλό μάθημα προς αποφυγή. Όλοι οι οργανωμένοι φορείς του χωριού αντιδρούν. ΣΑΠΕΛ και ΣΙΜΑΕ, στις επιστολές τους, τονίζουν ότι η ανέγερση αυτού του μνημείου «είναι αντιδεοντολογική» και ξεκάθαρα αναφέρουν ότι ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ να ανεγερθεί αυτό το μνημείο. Δυστυχώς, δεν εισακούστηκαν. ΥΓ: Στις προσκλήσεις που μοιράστηκαν σε συγχωριανούς και βουλευτάδες αναφέρεται ότι του μνημοσύνου του αγωνιστή, θα προστεί ο μητροπολίτης Λεμεσού και κύριος ομιλητής στην εκδήλωση για την ανέγερση του μνημείου θα είναι ο συγκρατούμενος του αγωνιστή, κ. Αζίνας. Είτε το θέλει είτε όχι ο μητροπολίτης, η παρουσία του προσφέρει φύλλο συκής στην εσφαλμένη απόφαση της κοινοτικής Αρχής. Η αποδοχή της πρόσκλησης και η (έτσι και αλλιώς προγραμματισμένη) επίσκεψή του στο χωριό, υπό τις περιστάσεις, υποδηλώνει τη συγκατάνευσή του στην ανέγερση του μνημείου. Το ζήτημα δεν είναι αν θα κακοφανίσει τους μεν ή τους δε. Είναι θέμα αποδοχής ενός νέου συστήματος ΑΞΙΩΝ, το οποίο ο μητροπολίτης, διά της σιωπής και με την υψηλή παρουσία του φαίνεται να επιδοκιμάζει.

* Ο Άγιος Μάμας είναι το χωριό μου. Αν και αρχικά, δεν ήθελα να σχολιάσω το γεγονός, εντούτοις θεώρησα πως δεν είχα το δικαίωμα να μην το σχολιάσω. Γιατί, τελικά, δεν είναι θέμα που αφορά μόνο μια μικρή κοινότητα. Και τους καμιά 300αριά νοματαίους της.