Η επιμονή μας σε μια εξαρχής λανθασμένη βάση διαπραγματεύσεων και η εκ των προτέρων υποχώρηση μας σε θέματα που δεν τέθηκαν καν στην ατζέντα (π.χ. εκ περιτροπής προεδρία), μας οδηγούν με ακρίβεια χιλιοστού σε ένα ακόμη αδιέξοδο.
>>ΟΣΟ βαθαίνει η διαδικασία των απευθείας διαπραγμάτευσεων -είτε σε επίπεδο ηγεσίας, είτε σε τεχνικό επίπεδο- ολοένα και ξεκαθαρίζει η λανθασμένη πορεία πλεύσης της ελληνοκυπριακής πλευράς. Η επένδυση σε συναισθηματισμούς (π.χ. ο φίλος, ο σύντροφος Ταλάτ) και σε συμβολισμούς (π.χ. το πανηγύρι για το άνοιγμα Λήδρας), δυστυχώς δεν έχουν προκαλέσει ανατροπή στις τουρκικές θέσεις. Μα ούτε και υπήρξε (πέραν κάποιων λιγοστών λεκτικών αναφορών) οποιαδήποτε χειροπιαστή πρόοδος ακόμα και σε απλά ζητήματα, όπως η συμφωνηθείσα διακίνηση των ασθενοφόρων ή το άνοιγμα του Λιμνίτη. Να μην πούμε για "τα δύσκολα και περίπλοκα" ζητήματα του περιουσιακού και της ασφάλειας. (Ζητήματα που έπρεπε να ήταν απλά και ξεκάθαρα, άρα αδιαπραγμάτευτα, αλλά αυτό είναι άλλη κουβέντα).
>>Η επιμονή μας όμως σε μια εξαρχής λανθασμένη βάση διαπραγματεύσεων και η εκ των προτέρων υποχώρηση μας σε θέματα που δεν τέθηκαν καν στην ατζέντα (π.χ. εκ περιτροπής προεδρία), μας οδηγούν με ακρίβεια χιλιοστού σε ένα ακόμη αδιέξοδο, είτε αυτό θα ονομάζεται "ναυάγιο των συνομιλίων", είτε θα ονομάζεται νέο σχέδιο λύσης με απαράδεκτες πρόνοιες που δεν εφαρμόζονται ούτε στο Τιμπουκτού, (με το όλο το συμπάθειο για τους κάτοικους της φτωχής αυτής χώρας). Είναι αδιανόητο επίσης εμείς να θυμόμαστε τι συμφωνήσαμε να δώσουμε κατά τη διάρκεια παλαιότερων διαπραγμάτευσεων (π.χ. παραμονή εποίκων), αλλά να ξεχνούμε την άλλη πλευρά της ζυγαριάς. Γιατί αν συμφωνήσε η ε/κ πλευρά είτε στην εκ περιτροπής προεδρία, είτε στην παραμονή εποίκων, είτε ακόμη στο άνοιγμα της Λήδρας, το έπραξε επειδή η τουρκική πλευρά (η ΤΟΥΡΚΙΚΗ, όχι τ/κ) δήλωσε έτοιμη να προβεί σε ορισμένες υποχωρήσεις. Αφ' ης στιγμής ωστόσο η συμφωνία δεν τηρείται από το ένα μέρος, τότε γιατί μακιαβελικά επιμένουμε στις δικές μας υποχωρήσεις ως αφελείς και καλοκάγαθοι έμποροι;
>>Την ίδια ώρα, ο διεθνής παράγοντας καλεί συχνά-πυκνά την κατοχική Τουρκία να υποστηρίξει τις συνομιλίες στο Κυπριακό και να συμβάλει στη διατήρηση του "καλού κλίματος". Εμφανίζεται δηλαδή η Άγκυρα ως δευτεροτρίτος παίκτης στη διαδικασία, αν και η θέση της είναι στο εδώλιο και όχι στην καθέδρα. Της προσφέρεται διέξοδο και ευρω-φύλλο σύκης, για να συνεχίσει την πορεία της προς την ένταξη ενώ το "αγκάθι" του Κυπριακού μπαίνει κάτω απ' το χαλί.
>>Τα ίδια πάνω-κάτω ισχύουν και για τα ευρω-τουρκικά. Όπου βλέπουμε το πρωτοφανές: η Κύπρος με μονοσήμαντη κατεύθυνση και πολιτική εμμονή να υποστηρίζει (έστω υπό όρους) την τουρκική υποψηφιότητα, την ίδια ώρα που Γαλλία-Γερμανία την τοποθετούν επ' αορίστο χρόνο στον προθάλαμο. Που είναι οι διπλωματικοί χειρισμοί, τα εμπόδια, οι τακτικές πάρε-δώσε από τη Λευκωσία; Πουθενά, γιατί η διπλωματική μας θέση εξαντλείται στην υποστήριξη της τουρκικής υποψηφιότητας υπό όρους. Στην πολιτική όμως δεν χωρούν εμμονές, ούτε στρεβλώσεις της πραγματικότητας. Ειδικά αν αυτή η πραγματικότητα επιβεβαιώνεται και τεκμηριώνεται σχεδόν επί καθημερινής βάσης.
|