aixmes - Δεν ψιχαλίζει, μιλά ο Βγενόπουλος

Δεν ψιχαλίζει, μιλά ο Βγενόπουλος

23.05.09

Όσο θα δεχόμαστε τα συμφέροντα που διαπλέκονται να ρυθμίζουν τη ζωή μας, όσο θα αποδεχόμαστε την ολιγαρχία να κρατά το γκούβερνο και το ρουσφέτι να καθορίζει τις αξίες μας, τόσο δίκαιο θα έχει ο κάθε Βγενόπουλος να βγαίνει και να λέει αυτά που είπε

Πάλι καλά, δεν λέμε, που βρέθηκε ο Βγενόπουλος και τα είπε. Τα είπε έξω από τα δόντια. Και τα είπε σωστά, τα αρίθμησε, τα έβαλε κάτω και τα εξήγησε. Στην Κύπρο επικρατεί συντηρητισμός, γεροντοκρατία, διαπλοκή, αγκυλώσεις. Το γκούβερνο του τόπου το κρατεί το κατεστημένο, στο δημόσιο επικρατεί η γραφειοκρατία και στις επενδύσεις υπάρχουν δύο μέτρα και δύο σταθμά (αλλού στρώνουμε κόκκινα χαλιά και αλλού διυλίζουμε την κάμηλον).

Καλά έκανε ο Βγενόπουλος που «βγήκε έξω από τα ρούχα του», που «ξεσπάθωσε» και τα είπε τα πράματα, όπως τα βλέπει, με όνομα και επώνυμο. Όχι με γενικότητες και αοριστίες. Και ας μην μας είπε τίποτα το καινούργιο. Και ας τα είπε όλα αυτά μετρώντας τα κουκιά του ως τραπεζίτης και μιλώντας ως παλαιάς κοπής πολιτικός.
«Ξέσπασε» ο Βγενόπουλος στο μέτρο που του επιτρέπουν τα συμφέροντά του, και όχι κανένα «πιστόλι στον κρόταφο». (Άλλωστε έχει αποδείξει ότι δεν φοβάται να παίζει με τα όπλα. Εδώ κίνησε αγωγή στον Τσίπρα για δυσφήμηση και προειδοποιούσε ότι θα κάνει το ίδιο με τον Παπανδρέου, θα φοβόταν να τα βάλει με το «κυπριακό κατεστημένο»;
Ανέκδοτο ήταν αυτό...).
Ενόχλησαν, βέβαια, οι αναφορές Βγενόπουλου, γιατί είπε κουβέντες παραπάνω, από εκείνες που δεν λέγονται και δεν γράφονται. Τουλάχιστον, όχι μαζεμένες. Και άρχισαν τα όργανα. Οι απαντήσεις, οι αιχμές, τα κτυπήματα.
Μα, ας κρίνει ο καθένας αν αυτά που είπε ο τραπεζίτης είναι σωστά, ποια απ’ αυτά τέλος πάντων είναι σωστά και δίκαια, ποια δεν είναι. Γρίφοι δεν υπάρχουν.
Όλοι βλέπουμε τα ίδια πρόσωπα να ανακυκλώνονται σε θεσμούς-κλειδιά, τις νέες ιδέες να καταπνίγονται, τους κουμπάρους με τις κομματικές ταυτότητες να προωθούνται, όλοι ξέρουμε τα συμφέροντα που διαπλέκονται, όλοι γνωρίζουμε για την ειδική σχέση μεταξύ του ελεγκτή και του ελεγχόμενου. Και αν κάτι (από τις πολλές ασχήμιες) μας διαφεύγει, συχνά-πυκνά τέτοια «σκάνδαλα» βγαίνουν στον αφρό και απλά αλλάζουν καρέκλα ο καταγγέλων και ο καταγγελλόμενος. Ενίοτε, αλλάζει πλευρά και το ακροατήριο.
Όσο θα δεχόμαστε όμως τα συμφέροντα που διαπλέκονται να ρυθμίζουν τη ζωή μας, όσο θα αποδεχόμαστε την ολιγαρχία να κρατά το γκούβερνο και το ρουσφέτι να καθορίζει τις αξίες μας, τόσο δίκαιο θα έχει ο κάθε Βγενόπουλος να βγαίνει και να τα λέει.
Και ας τα λέει είτε επειδή έχει χίλια-δύο συμφέροντα, είτε επειδή δεν τον άφησαν να κάνει το δικό του παιχνίδι, φωνάζοντας για τους κανόνες του συστήματος, μένοντας απ’ έξω.
Πάλι καλά όμως που τα είπε.
Και ας μας λένε οι άλλοι ότι ψιχαλίζει.