aixmes - Στο ξέφωτο ξαπόστασε η διαφάνεια

Στο ξέφωτο ξαπόστασε η διαφάνεια

30.05.09

ΤΗΝ τελευταία φορά που έγινε λόγος σε δικαστική απόφαση για «δημόσιες δίκες» από τα μέσα ενημέρωσης, ο Γενικός Εισαγγελέας -σε μια πρωτοφανή έκρηξη οργής και απογοήτευσης- διερωτόταν «πότε μπορεί ο Τύπος να μιλά; Εγώ δεν λέω να γίνονται λαϊκές δίκες. Αλλά εάν ο Τύπος δεν είχε δικαίωμα να πρόβαλλε αυτές τις σκηνές και να τις σχολίαζε, τότε ποια είναι η αποστολή του Τύπου;» (δηλώσεις στο κεντρικό δελτίο ΡΙΚ στις 20 Μαρτίου). Ο κ. Κληρίδης αναφερόταν τότε στη γνωστή απόφαση για το βασανισμό των δύο φοιτητών.

Υπενθυμίζεται ότι, μεταξύ άλλων, το Δικαστήριο είχε υποστηρίξει ότι γίναμε μάρτυρες «ενός ευρείας κλίμακος και διάρκειας προπηλακισμού των κατηγορουμένων από τα μέσα μαζικής ενημέρωση». Θέση η οποία, μαζί με την καθ’ εαυτό απόφαση, έδωσε το έναυσμα για μια ευρεία συζήτηση. Την επόμενη μέρα της έκρηξης Κληρίδη, ο πρώην δικαστής του Ευρ. Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων Λουκής Λουκαΐδης (και νυν συνεργάτης της Εισαγγελίας στην υπόθεση των δύο φοιτητών) ανέφερε στον «Φ» ότι: «Το δικαίωμα δημοσιότητας ενός θέματος το οποίο έχει γενικότερο ενδιαφέρον -έστω και εάν εκκρεμεί μια υπόθεση- δεν είναι κάτι που απαγορεύεται. Τουναντίον είναι ένα ανθρώπινο δικαίωμα. Αυτό ανέφερε το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο σε μια υπόθεση. Δεν μπορεί να κλείσει το στόμα του ο Τύπος και τα ΜΜΕ εφόσον εκκρεμεί μια δίκη. Νομίζω αυτό είναι παρατραβηγμένο».Τραβηγμένη από τα μαλλιά όμως ήταν και η απόφαση της Νομικής Υπηρεσίας να μην δώσει τα… κουτσουρεμένα πορίσματα των ανακριτών για το Κίτας-γκειτ στη δημοσιότητα. Μιλούμε για μια υπόθεση στην οποία μέσες –άκρες τα γεγονότα είναι γνωστά. Για μια υπόθεση στην οποία η Αστυνομία (από την κορυφή εώς τα… νύχια) προσπάθησε να επιβάλλει συσκότιση. Για μια υπόθεση στην οποία δεν επιτράπηκε από τους ανακριτές να λάβουν καταθέσεις και από το Προεδρικό. Είναι μια υπόθεση που πρέπει να τεθεί στη βάσανο της κοινής λογικής, στην πολιτική κρίση, στην ηθική μεζούρα. Δεν είναι δουλειά του Τύπου να δικάσει ή να καταδικάσει τους μετέχοντες στο πολύμηνο ρεζιλίκι. Ο Εισαγγελέας θα κρίνει αυτή την υπόθεση στα στενά πλαίσια που του επιβάλλει η νομοθεσία να την κρίνει. Είναι δουλειά του να αναζητήσει τις ποινικές ευθύνες. Είναι υποχρέωση του να οδηγήσει την υπόθεση ενώπιον του Δικαστηρίου. Όμως η σαθρότητα αυτής της υπόθεσης, η υπονόμευση θεσμών, η σιωπηρή ανοχή, τα μυστικά παζάρια, οι εγκληματικές παραλείψεις, η ανικανότητα, η φυγοπονία αρμοδίων συνέθεσαν μια ζοφερή εικόνα, μια θλιβερή εικόνα που αποτυπώθηκε στη συνείδηση της Κοινής Γνώμης. Τα τελευταία οχυρά εμπιστοσύνης στους θεσμούς κλονίστηκαν συθέμελα και η αξιοπιστία τέθηκε υπό αμφισβήτηση.Η συσκότιση σε μια τέτοια υπόθεση μείζονος δημοσίου ενδιαφέροντος απλώς τροφοδοτεί φήμες, υποθάλπει τις καλές προθέσεις και συγκρούεται με το δημόσιο συμφέρον.

Αυτό το ηλεκτρονικό μήνυμα προστατεύεται από spam bots, θα πρέπει να έχετε ενεργοποιημένη τη Javascript για να το δείτε

ΥΓ: Αν ακόμη δεχθούμε ότι υπάρχει κίνδυνος «δημόσιας δίκης», Θα μπορούσε να δοθεί το πόρισμα στη δημοσιότητα, χωρίς να αποκαλυφθούν τα ονόματα των πρωταγωνιστών. Τα πρόσωπα έρχονται και παρέρχονται, ακόμα και αυτοί που σφιχταγκαλιάζουν τις δερμάτινες καρέκλες τους νομίζοντας ότι προσδίδουν κύρος στη θέση και όχι αντίστροφα. Έχει δικαίωμα ο κόσμος να μάθει την αλήθεια. Όπως έγινε με το πόρισμα της Ερευνητικής Επιτροπής για το ΧΑΚ, όπως έγινε με το πόρισμα Τσολάκη για την τραγωδία.