aixmes - Οι δύο κυβερνήσεις του Δημήτρη Χριστόφια

Οι δύο κυβερνήσεις του Δημήτρη Χριστόφια

20.02.12

Μας πήρε τέσσερα χρόνια, αλλά το πάθημα έγινε μάθημα. Δεν υπάρχει μια κυβέρνηση Δημήτρη Χριστόφια, αλλά δύο κυβερνήσεις Δημήτρη Χριστόφια. Η πρώτη ονομάζεται «κυβέρνηση εσωτερικού» και η δεύτερη είναι η «κυβέρνηση εξωτερικού». Δύσκολα όμως ξεχωρίζουν οι δύο κυβερνήσεις με την πρώτη ματιά. Μοιάζουν μεταξύ τους σαν τα μονοζυγωτικά δίδυμα. Τα ίδια πρόσωπα, οι ίδιοι υπουργοί, το ίδιο πρόγραμμα διακυβέρνησης. Μόνο στην πράξη διαφέρουν -και διαφέρουν κατά παρασάγγας. Στο Κυπριακό, λόγου χάριν, η «κυβέρνηση εσωτερικού» είναι διεκδικητική, καταγγέλλει τα παιχνίδια του Ταλάτ και του Έρογλου, τα ψέλνει στον Ντάουνερ, δίνει μάχες και φυλάει Θερμοπύλες. Η άλλη όμως; Προσφέρει δώρα στους συντρόφους, αποδέχεται χρονοδιαγράμματα, υποκύπτει στους εκβιασμούς και μας οδηγεί στο χείλος του γκρεμού, παρέλαβε Κράτος και πάει να παραδώσει... δύο στέιτ. Με την οικονομία, τα ίδια... Παντελάκη μου. Η πρώτη κυβέρνηση κομπάζει για την «αλώβητη οικονομία», την θωρακίζει με έγκαιρα μέτρα, δαπανεί δεκάδες εκατομμύρια για την απασχόληση, προστατεύει τους μισθούς των εργαζομένων, προχωρεί με αποκρατικοποιήσεις προβληματικών δημοσίων εταιρειών, μελετά την ορθολογική ανάπτυξη καζίνο, προσελκύει μεγάλες επενδύσεις από το Κατάρ μέχρι το Τέξας, «ανακαλύπτει» το φυσικό αέριο, λαμβάνει εύσημα από τον Όλι Ρεν.... Αλλά η δεύτερη κυβέρνηση είναι εντελώς χαλάστρα -η άτιμη! Κοιμάται την ώρα της κρίσης και μετά τρέχει πανικόβλητη γιατί «καίγεται η οικονομία», πετσοκόβει μισθούς και χορηγίες, επιβάλλει φόρους και νέους φόρους, αφήνει την Επιτροπή Ανταγωνισμού να κάαααθεται και την ακρίβεια να σαρώνει, ασχολείται με το μπακάλικο της Αντρούλλας που πουλά ακριβά τον κύλινδρο του γκαζιού, αλλά όχι με τους «έχοντες και κατέχοντες», ξοφλά τις τράπεζες και κλείνει τη Γιουροσύπρια, σκορπά δεκάδες εκατομμύρια για να έχουμε «εθνικό αερομεταφορέα» και μετά τον ξεπουλά, κάνει πολιτική καζίνο, αλλά δεν θέλει να ακούει για καζίνο και τώρα φοβάται γιατί θα της κάνει έλεγχο ο Όλι Ρεν... Κάπως έτσι, πέρασε κουτσά-στραβά μια τετραετία. Η κυβέρνηση της ανθρωπιάς, πάντα δίπλα στον απλό άνθρωπο, τον μεροκαματιάρη, αυτή που συμβούλευε τον κόσμο να μην τρουλλώνει τις πιατέλλες στις ταβέρνες και παρέδιδε μαθήματα ηθικής για το ανεργιακό επίδομα Υπουργού, αυτή η κυβέρνηση, ταπεινά και σιγανά, έκανε για «πρώτη φορά» τόσο μεγάλο έργο. Μόνο που η δίδυμη αδελφή της, η άλλη κυβέρνηση Χριστόφια, διοίκησε με οίηση και περιφρόνηση, ήταν μονόχνωτη, μυγιάγγιχτη, ακατάληπτη, αυτάρεσκη, σπάταλη, εγκληματικά αμελής, επικίνδυνη και ανίκανη να διαχειριστεί ένα φορτίο κοντέινερ με εκρηκτικά. Ήταν μια κυβέρνηση «name and shame», που θα ’λεγε και ο Πασχαλίδης.