aixmes - Πολιτιστική διπλωματία

Πολιτιστική διπλωματία

07.02.08

ΤΟΥ ΛΕΥΤΕΡΗ ΑΔΕΙΛΙΝΗ
Ζούμε περίοδο εξαγγελιών. Ανάπτυξης προγραμμάτων. Επί παντός επιστητού. Μεταξύ άλλων, γίναμε δέκτες και των οραμάτων δύο υποψηφίων για τον Πολιτισμό.

Των κ.κ. Κασουλίδη και Χριστόφια. Διαβάσαμε προσεκτικά τις προτάσεις τους. Και το πιστεύουμε ακράδαντα: Τα μισά να εφαρμόσουν, αν εκλεγούν, ο τόπος θα πάει μπροστά. Τα μισά, όχι όλα. Κι αυτό γιατί συνήθως οι εξαγγελίες μένουν στα χαρτιά. Ξεχνιούνται την επομένη της εκλογής. Έτσι μας έχουν συνηθίσει οι πολιτικοί μας. Ειδικά σε ό,τι αφορά τον Πολιτισμό. Που ήταν ανέκαθεν ο φτωχός συγγενής στους κρατικούς προϋπολογισμούς. Παρόλα αυτά, οι προτάσεις των κ.κ. Κασουλίδη και Χριστόφια μας άρεσαν.
Ιδιαίτερα μια σκέψη που ανέπτυξε, χθες, ο ΓΓ του ΑΚΕΛ. Πρέπει, είπε, "να αξιοποιηθεί η πολιτιστική διπλωματία, με στόχο την προβολή του κυπριακού προβλήματος με περιοδείες καλλιτεχνών και καλλιτεχνικών ομάδων στην Ευρώπη και αλλού ". Ο κ. Χριστόφιας και οι συνεργάτες του έχουν απόλυτο δίκιο. Ο Πολιτισμός μπορεί να γίνει διπλωματικό όπλο. Για διεθνή ενημέρωση. Και εξοικείωση των πολιτών άλλων χωρών με την Κύπρο και το πρόβλημά της. Το έχει κάνει πράξη το Ισραήλ. Εδώ και πολλά χρόνια. Με μεγάλη επιτυχία.
Στα χαρτιά, λοιπόν, η πρόταση Χριστόφια δείχνει ωραία. Μέχρι να γίνει πράξη, όμως, η πολιτιστική διπλωματία, η απόσταση είναι μεγάλη. Απαιτείται ριζική αλλαγή νοοτροπίας στην κρατική μηχανή. Για να προβάλεις με αξιώσεις πολιτιστικό προϊόν, πρέπει να επενδύσεις στην ποιότητα. Κι όλοι όσοι ασχολούνται με το θέμα, το γνωρίζουν. Η ποιότητα είναι η αχίλλειος πτέρνα. Όχι μόνο των πολιτιστικών προγραμμάτων, αλλά ευρύτερα της κυπριακής κρατικής μηχανής. Η στήλη το δηλώνει ευθέως. Αν στείλουμε στο εξωτερικό τους καλλιτέχνες και τις ομάδες που διαθέτουμε σήμερα, μάλλον δεν θα ενημερώσουμε.
Αντίθετα, κινδυνεύουμε να εκτεθούμε. Η αδράνεια και η αναξιοκρατία διαπνέει τις κρατικές υπηρεσίες. Έχει αλώσει και αυτές που ασχολούνται με τον Πολιτισμό. Δεν τα λέμε χοντρά. Ούτε είμαστε υπερβολικοί. Θα αναφέρουμε ένα παράδειγμα. Η Κύπρος διαθέτει κρατική ορχήστρα. Διαθέτει επίσης και καλλιτεχνικό διευθυντή αξιώσεων. Με διεθνείς περγαμηνές. Τον Σπύρο Πίσυνο. Αδυνατεί, όμως, να αποτινάξει τη νοοτροπία του μικρού παίχτη. Αδυνατεί να προσελκύσει μουσικούς με βεληνεκές ανάλογο του μαέστρου της. Δεν μπορεί και, ίσως, δεν θέλει να τους πληρώσει. Δεν μπορεί και, ίσως δεν θέλει, να ανανεώσει το σχήμα. Που λειτουργεί ως τμήμα της δημόσιας υπηρεσίας. Ο κ. Πίσυνος έχει επιτελέσει έργο. Το αναγνωρίζουν πολλοί. Αλλά ένας κούκος, δεν μπορεί να φέρει την άνοιξη. Η κρατική ορχήστρα, με τη σημερινή της σύνθεση, δεν μπορεί να λειτουργήσει ως διπλωματικό όπλο στο εξωτερικό. Χρειάζεται ποιότητα. Κι η ποιότητα κοστίζει.
ΠΟΛΙΤΗΣ