aixmes.com

ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΑΣΚΑΝΗ

Πάει καιρός να δούμε τέτοιες εικόνες. Πάει καιρός ν' ακούσουμε τόσο θερμά λόγια. Πάει καιρός να αισθανθούμε πως δεν είμαστε μόνοι σ' αυτό τον πλανήτη. Πήξαμε στην ξενοφοβία. Πήξαμε στη συνωμοσιολογία.

Πήξαμε στη μιζέρια των πολλών εχθρών που θέλουν να μας καταστρέψουν. Δεν μάθαμε έτσι εμείς εδώ στην Κύπρο. Μάθαμε να είμαστε πιο κοσμοπολίτες, να είμαστε πιο ανοικτοί, να επιδιώκουμε την επαφή με τους άλλους λαούς, με τους άλλους πολιτισμούς. Πώς μας κατάντησαν αλήθεια;
Ανεξαρτήτως πολιτικών επιλογών. Πέρα από τη φυσιολογική προεκλογική αντιπαράθεση. Μακριά από κάθε λογική ταύτισης με υποψήφιους και κόμματα. Οφείλω να ομολογήσω ότι παρακολουθώντας από τηλεοράσεως χθες βράδυ την εκδήλωση του Ιωάννη Κασουλίδη στη Λεμεσό, θυμήθηκα τις παλιές καλές εποχές. Τότε που εμείς οι δημοσιογράφοι, καλύπτοντας τη διαδικασία ένταξης της Κύπρου στην ΕΕ, είχαμε το προνόμιο να εισπράττουμε νωρίς τη συμπάθεια των Ευρωπαίων. Τότε που αντικρίζαμε χαμόγελα. Τότε που ξέραμε πως έχουμε κυρίως φίλους και όχι εχθρούς. Είχαμε το προνόμιο να καταγράφουμε δηλώσεις αλληλεγγύης στην Κύπρο και καταδίκης της Τουρκίας. Είχαμε το προνόμιο να αναπνέουμε πρώτοι τον αέρα αισιοδοξίας πως η εποχή της μοναξιάς είχε τελειώσει. Θυμήθηκα τον Γιάννο Κρανιδιώτη. Τον άνθρωπο που εμπνεύστηκε και σχεδίασε την ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ. Και τι δεν είχε ακούσει στην αρχή από τους δικούς μας μίζερους πολιτικούς. Αυτούς που δεν μπορούν να δουν δυο βήματα παρακάτω και αυτοϊκανοποιούνται ανακυκλώνοντας μόνο αυτά που έμαθαν εδώ και δεκαετίες. Κι όμως, ο ίδιος κυκλοφορούσε με άνεση μέσα στα ευρωπαϊκά σαλόνια συλλέγοντας σιγά σιγά την αναγκαία βοήθεια που έγινε μετά δύναμη στην οποία δεν μπορούσε κανείς να αντιταχθεί. Έτσι έγινε η Κύπρος μέλος της ΕΕ. Αν περιμέναμε τη δύσκαμπτή μας ηγεσία και την περιορισμένων οριζόντων αντίληψη αυτών που μας κυβέρνησαν και μας κυβερνούν, δεν θα βλέπαμε ποτέ την Ευρώπη.
Χθες το βράδυ, 57 ευρωβουλευτές από 21 συνολικά ευρωπαϊκές χώρες, βρέθηκαν κοντά μας. Και μας μίλησαν ζεστά, φιλικά, αληθινά. Μας έδειξαν πως μπορούμε να κερδίσουμε ξανά την αισιοδοξία. Να βρούμε ξανά τους φίλους μας. Να αποκτήσουμε ξανά τις χαμένες συμμαχίες. Όχι προσαρμοζόμενοι στις όποιες δικές τους απόψεις, αλλά αποβάλλοντας τη θλιβερή εσωστρέφεια που μας διακρίνει τα τελευταία χρόνια. Σταματώντας να βλέπουμε παντού εχθρούς που θέλουν να μας κατασπαράξουν. Απομακρύνοντας από το προσκήνιο τα αρρωστημένα μυαλά των συνωμοσιών και της ξενοφοβίας. Γιατί, δεν μπορεί 57 ευρωβουλευτές να έρχονται στον τόπο σου και το μόνο που έχεις να πεις είναι ότι "ο κυπριακός λαός δεν επηρεάζεται από τους ξένους"!
Πάει καιρός να δούμε τέτοιες εικόνες, να αναπνεύσουμε αέρα αισιοδοξίας. Η μιζέρια μάς έχει πνίξει. Δεν μας αξίζει...

ΠΟΛΙΤΗΣ