aixmes.com

Η κουβέντα άρχισε για το σύνθημα «Η Κύπρος είναι ελληνική», συνεχίστηκε με το debate και κατέληξε (για την ώρα) στις εκλογές με το σχόλιο «Γιατί θα ψηφίσω».

Προς Peris,

Καλέ μου φίλε, συμφωνώ ότι δεν χρειάζεται να διατυμπανίζουμε την «ελληνικότητα του τόπου» ολημερίς και οληνυχτίς. Και ούτε, (όπως κατάλαβα ότι εννοείς), να το φωνάζουμε στις πλατείες και στους εξώστες. Η ελληνικότητα τούτου του τόπου είναι έννοια αυθύπαρκτη. Κάτι σαν μαθηματικό αξίωμα της Ιστορίας.

Και ως τέτοια έννοια, θεωρείται αλήθεια (άρα αυτονόητη), απ’ εκείνες τις αλήθειες που περιβάλλουν τη ζωή των ανθρώπων.

Βεβαίως, τούτο δεν σημαίνει και δογματική προσκόλληση σ’ αυτή την έννοια. Όπως όλες οι έννοιες και τα αξιώματα, μπορεί ελεύθερα να αμφισβητηθεί, να μελετηθεί, να γκρεμιστεί. Δεν μπορεί όμως να ακυρωθεί, να εξαφανιστεί από το γενεαλογικό δέντρο της ιστορικής διαδρομής.

Επί του προκειμένου, δεν θα κουβεντιάζαμε σήμερα για τις ρίζες της Κύπρου, εάν η κομματικά στρατευμένη νεολαία του ΔΗΣΥ δεν υποδεχόντανε τον Κασουλίδη στην προεκλογική συγκέντρωση πριν λίγες μέρες με το σύνθημα «η Κύπρος είναι ελληνική». Εάν δεν ακολουθούσε η αντίδραση ηγετικών στελεχών του ΑΚΕΛ που καλούσε πρόεδρο και υποψήφιο του συντηρητικού κόμματος, να νουθετήσουν τους οπαδούς τους. Εάν ο Δημήτρης Χριστόφιας δεν έλεγε στην τηλεμαχία της Πέμπτης, ότι με τέτοιες κουβέντες στέλνουμε λανθασμένα μηνύματα εντός και εκτός Κύπρου. Θα ‘χαμε φυσικά μυριάδες άλλες αφορμές για να ανοίξουμε τούτη τη συζήτηση.

Το σύνθημα για την ελληνικότητα του τόπου ασφαλώς και χρησιμοποιείται από κομματικές ηγεσίες προς άγραν ψήφων, αλλά και για εξυπηρέτηση ιδίων συμφερόντων. Όπως λόγου χάρη, ο Χίτλερ χρησιμοποίησε το «σοσιαλισμό» ως συνθετικό για να λανσάρει την «υπερβατική» ιδεολογία της Αρίας Φυλής. Όπως ο Στάλιν, ο Τσαουσέσκου και ο Χόνεκερ εξολόθρευσαν εκατομμύρια ζωές εις το όνομα της Κομμουνιστικής Επανάστασης. Όπως (κακή ώρα σήμερα) ο πλανητάρχης εκτελεί εν ψυχρώ οικογένειες στο όνομα της δημοκρατίας και του «πολέμου κατά της τρομοκρατίας».

Τέτοιες πράξεις όμως, όσο ειδεχθείς και αν είναι, δεν στιγματίζουν το περιεχόμενο των εννοιών, ούτε αναιρούν το νόημα τους. Οι λέξεις από μόνες τους, δεν είναι κακές, ακραίες ή φασιστικές. Ούτε και τα συνθήματα.

Εν προκειμένω, η ηγεσία του ΑΚΕΛ ευρισκόμενη στην αντίπερα θέση της «ιδεολογικής τραμπάλας», προσπαθεί να νουθετήσει τους οπαδούς του Συναγερμού (αφού δεν το κάνουν οι ηγέτες τους!), πλην όμως ακυρώνοντας εμμέσως το περιεχόμενο του συνθήματος. Αμφισβητώντας, τοιουτρόπως, την ελληνικότητα της νήσου. Είναι ένα πράγμα να επικρίνεις την καπηλεία και την ιδιοτελή κηδεμόνευση μιας αλήθειας. Και άλλο, να ζητάς την άρον-άρον απόσυρση της από το προσκήνιο και τoν (κατά συνέπεια) ευτελισμό της στο περιθώριο.

Αυτά, ως σκέψεις, καλέ μου φίλε.

Να ‘σαι καλά.

χόρχε