aixmes - Για το σωστό περιεχόμενο

Για το σωστό περιεχόμενο

19.02.08

Του Άριστου Μιχαηλίδη

Χτες ορισμένοι μου θύμισαν τις μέρες μετά το δημοψήφισμα. Με αντίστροφη φορά. Εκείνοι, που υποστήριξαν τότε το Όχι, δηλαδή το 76% του λαού, σιώπησαν. Δεν πανηγύρισαν, δεν βγήκαν στους δρόμους να εκδηλώσουν την ανακούφιση και τη χαρά τους μετά τις 24 Απριλίου.

Αντίθετα, η άλλη πλευρά, ήταν από το ίδιο βράδυ πυρ και μανία. Βγήκαν στις τηλεοράσεις και άρχισαν να απειλούν θεούς και δαίμονες, προκαλώντας την πλειοψηφία και εκλιπαρώντας το διεθνή παράγοντα να επανέλθει ή τουλάχιστον, να τους δικαιώσει πραγματοποιώντας απειλές και πιέσεις σε βάρος των Ελληνοκυπρίων. Χτες, η ίδια πλευρά έκανε ακριβώς αυτό, που απέφυγαν τότε οι «εχθροί» τους. Πανηγύριζαν με χυδαιότητα, όχι γιατί κέρδισε στις εκλογές ο υποψήφιος που υποστήριζαν, αυτό θα ήταν απολύτως φυσιολογικό. Αλλά γιατί έχασε ο Τάσσος Παπαδόπουλους, που γι΄ αυτούς εκπροσωπούσε την απόρριψη των σχεδιασμών τους ή των οραματισμών τους για την Κύπρο. Άσχετα, αν εμπόδιο στα όνειρα τους δεν ήταν ο Παπαδόπουλος αλλά η πλειοψηφία του λαού, όπως θα είναι και στο μέλλον όποτε χρειαστεί και αν του το επιτρέψουν πια μετά την εμπειρία του 2004. Και δεν μιλώ ασφαλώς, για τους υποψήφιους Κασουλίδη και Χριστόφια, που πολιτεύτηκαν όπως πίστευαν καλύτερα και έπεισαν το λαό να τους υπερψηφίσει δημοκρατικά. Διαβάστε μόνο τους πανηγυρισμούς της τουρκικής πλευράς και θα καταλάβετε. Ακόμα και ο Φερντί Σογιέρ έδωσε το μήνυμα: «Η πλειοψηφία του 65% άφησε την πολική του Παπαδόπουλου, ο οποίος ήθελε να σκοτώσει τη διαδικασία του ΟΗΕ». Δεν μπορώ να αποφύγω τον πειρασμό να αναφερθώ και στην εκτίμηση του φίλου μου Ανδρέα Παράσχου, που το χθεσινό άρθρο του ήταν απολύτως ενδεικτικό: «Ο Τάσσος και ότι αντιπροσωπεύει καταψηφίστηκαν από τη συντριπτική πλειοψηφία του λαού», έγραφε και εξηγούσε στη συνέχεια ότι τώρα, δηλαδή τώρα που θα φύγει το εμπόδιο, θα επανέλθει η εργασία που έγινε για το σχέδιο Ανάν και εκεί πρέπει να αναζητηθεί η λύση. Δεν τα λέμε για να επιστρέψουμε στις κουραστικές συζητήσεις, στα ίδια και στα ίδια, που μας επιστρέφουν οι όποιες εμμονές της μιας ή της άλλης πλευράς. Πρέπει να υπενθυμίσουμε όμως, τώρα που άρχισαν κάποιοι Τούρκοι, Έλληνες, Βρετανοί κ.α, να πιστεύουν ότι έριξαν «το εμπόδιο» και μπορούν εύκολα να οργανώσουν την επόμενη πράξη του κυπριακού δράματος, ότι το σωστό περιεχόμενο της λύσης, που πρόβαλλε ο Τάσσος Παπαδόπουλος, δεν ήταν σύνθημα, που θα ξεπεραστεί επειδή έφυγε αυτός από την Προεδρία. Είναι ζητούμενο και ανάγκη του λαού. Ανάγκη αυτοσυντήρησης. Και οι δυο υποψήφιοι οφείλουν μόλις ξεπεράσουν τη δικαιολογία της προεκλογικής παραφροσύνης να το καταστήσουν σαφές προς κάθε κατεύθυνση. Αλλά και ο Τάσσος Παπαδόπουλος, που κάλεσε «το λαό σε επαγρύπνηση», στη δήλωση του την Κυριακή και έδωσε το μήνυμα για όσα αναμένονται, οφείλει να παραμείνει και ο ίδιος σε επαγρύπνηση. Γιατί, όταν κάποιοι πιστεύουν ότι το 65% του λαού «άφησε την πολιτική του» (Σογιέρ) πρέπει να πάρουν το μήνυμα ότι άλλο ο κομματικός πατριωτισμός, που έφερε τις ανατροπές στην κάλπη και άλλο το σωστό περιεχόμενο της λύσης, όπως το υποστήριξε τόσα χρόνια ο Παπαδόπουλος. Εκπροσωπεί πια ο ίδιος μια από τις ιστορικότερες αποφάσεις του λαού, αποφάσεις με σοβαρές συνέπειες αλλά και με μοναδικές προοπτικές και οφείλει υπεράνω κομμάτων και απογοητεύσεων να πολιτευτεί στη συνέχεια ως ένα εθνικό κεφάλαιο, που έχει ανάγκη ο τόπος. Έστω και μόνο για να μην θεωρεί κανένας τους Ελληνοκύπριους εύκολη λεία για τα συμφέροντα άλλων.