aixmes.com

Το πολιτικό όπως και το υδατικό, δύο προβλήματα που ταλανίζουν το νησί μας δεν μπορούν να επιλυθούν ιδίοις δυνάμεις.

Δεν εναπόκειται σε κανένα πρόεδρο να λύσει το κυπριακό ή να ανοίξει τους ουρανούς. Ας είμαστε ρεαλιστές επιτέλους και ας μη δημιουργούμε μεγαλύτερο χάσμα στο ήδη ρημαγμένο τοπίο. Ο Παπαδόπουλος πάει, μας τελείωσε. Καλώς ή κακώς. Έχουμε μπροστά μας δύο επιλογές. Χριστόφια ή Κασουλίδη. ΑΚΕΛ ή Αναστασιάδη. Με ΔΗΚΟ ή χωρίς στην όποια συγκυβέρνηση. Με ποιο γνώμονα θα ψηφίσουμε; Το κυπριακό; Πόσοι από μας γνωρίζουν τι μέλλει γενέσθαι και θα ψηφίσουν βάσει τούτου; Αν δηλαδή επιλέξουμε Κασουλίδη τότε οι Ευρωπαίοι θα μας κοιτάξουν στα ίσα; Αν πάλι ψηφίσουμε Χριστόφια θα μας κράξει ακόμη και το Πακιστάν επειδή επιλέξαμε κομμουνιστή (αν είναι δυνατόν να θεωρεί κανείς ακόμη ότι το ΑΚΕΛ είναι κομμουνιστικό). Σαφώς και όχι. Την ίδια ώρα η Τουρκία έχει χαρεί επειδή απαλλαγήκαμε από τον Παπαδόπουλο, τον αδιάλλακτο ηγέτη; Σαφώς και όχι. Μια χαψιά είμαστε για αυτήν. Με γλυκιά ή πικρή γεύση είμαστε τόσο μηδαμινοί, ούτε 2 θερμίδες. Αερολογίες του τύπου «θα βάλουμε την Τουρκία στην γωνιά», ούτε για αστείο δεν μπορεί να λέγονται. Δεν πρόκειται να γίνει πραγματικότητα το γνωστό παραμύθι του Δαβίδ και του Γολιάθ.

Η σύγκριση με την επανάσταση του ‘21, όταν τότε και καλά οι ήρωες κατάφεραν να απαλλαγούν από τον οθωμανικό ζυγό είναι και συγκρίσιμη και όχι με την κυπριακή πραγματικότητα. Δηλαδή δε μπορεί κανείς να πει ότι τότε οι πρόγονοί μας τα κατάφεραν όντας πολύ πιο λίγοι να τα βάλουν με τους Οθωμανούς. Αν δεν ήθελαν οι ξένες δυνάμεις τίποτα δε θα γινόταν. Και αν κάποιοι θέλουν να προβάλλουν τους λιγοστούς φιλέλληνες και ένα λάβαρο - το οποίο ας σημειωθεί δεν υπάρχει γιατί δεν το ύψωσε ποτέ ο Παλαιών Πατρών Γερμανός -για τη νίκη της Ελλάδας δικαίωμά τους. Ωστόσο η αλήθεια είναι άλλη. Οι ξένες δυνάμεις ήταν αυτές που επιδιώκοντας για ποικίλες σκοπιμότητες -σπάνια συνδεδεμένες με τα ελληνικά συμφέροντα- την αναστάτωση στην Ανατολή, στα μετόπισθεν των Οθωμανών αντιπάλων τους βοήθησαν τρόπο τινά του Έλληνες. Και είναι εδώ που μπαίνει το συγκρίσιμο στοιχείο. Αν κάποτε ξένες δυνάμεις το θελήσουν για δικούς τους λόγους να λυθεί το κυπριακό θα λυθεί. Επαναλαμβάνω ας είμαστε ρεαλιστές.

Κανένας Παπαδόπουλος, ή Χριστόφιας ή Κασουλίδης μπορεί από μόνος του. Καμία φιλιά από αυτές που μας πλασάρουν δεν είναι αληθινή. Πόσο μάλιστα όταν σε ευρωπαϊκές συνάξεις κάποιος τους γνέψει και μας το μεταφέρουν ωσάν να τους έχουν καλέσει και για προσωπικό γεύμα.

Φίλοι και φίλες, όπως λένε και οι υποψήφιοι. Ας δούμε και λίγο τη ψήφο μας με γνώμονα την εσωτερική πολιτική. Το σώμα είναι όμορφο απ’ έξω όταν είναι υγιές από μέσα. Μέχρι να αποφασίσουν οι ξένες δυνάμεις ας αποφασίσουμε τουλάχιστον να ψηφίσουμε από τους δύο αυτόν που υπόσχεται… λιγότερα κορεσμένα λιπαρά. Που θα κόψει τον καπνό από τα πνευμόνια μας, ο οποίος όπως λέει και η ρήση δεν υπάρχει πουθενά χωρίς φωτιά. Και θα βρέξει και για μας από εκεί που δεν το περιμένουμε. Όπως πρόσφατα όταν ακόμη και ο τηλεοπτικός Φωτίου είχε στραμμένα τα μάτια στις εκλογές, έβρεξε, χιόνισε, χαρήκαμε χειμώνα. Έτσι ξαφνικά από εκεί που δεν το περιμένουμε θα έρθει και η άνοιξη.

Μέχρι τότε ας κοιτάξουμε τις ευημερία στις δύο κοινότητες. Ας αξιοποιήσουμε τον όρο δικοινοτική και για τις ζώνες, κόκκινες ή μπλε, δύο ή μιας βλέπουμε. Θα’ ναι θέλημα θείας ή φυσικής δύναμης (ό,τι από τα δύο ασπάζεται ο καθένας) ή θα’ ναι θέλημα ξένων δυστυχώς δυνάμεων. Τόσο η επίλυση του υδατικού όσο και του πολιτικού μας προβλήματος. Όσο για την όποιας αφαλάτωση υπάρχουν πάντοτε και οι ρύποι συνέπεια της χρήσης της. Και ίσως είναι πιο βλαβεροί. Ο νοών νοείτο!

CAt