aixmes - Αδιαφανής κοινωνία

Αδιαφανής κοινωνία

22.02.08

ΜΗ ΕΚΛΟΓΙΚΟΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΙ: για τους μετανάστες. Ένα θέμα το οποίο θα συζητούμε ξανά τη Δευτέρα... Είναι πολύ δύσκολο και κυρίως παρακινδυνευμένο να μιλά κανείς για τους μετανάστες στην Κύπρο. Λεχθέντος αυτού, είναι αναμενόμενο να αναρωτηθείτε, γιατί το διακινδυνεύω. Πιστεύω ότι οποιαδήποτε απόλυτη άποψη, ή αφοριστική κριτική ένα και μόνο καταδεικνύει: επιπολαιότητα επί του θέματος. Γράφω, λοιπόν, διότι δεν αντέχω τις μονόπλευρες προσεγγίσεις.

Το δηλώνω: δεν έχω λύσεις. Καταθέτω μόνο τους προβληματισμούς μου. Χωρίς να κρύβομαι πίσω από όμορφα αισθήματα ή συναισθήματα. Αυτά, δεν το αμφιβάλλω, τα έχουμε όλοι. Και κάτω από κάποιες περιστάσεις, βγαίνουν στην επιφάνεια, αποκτούν ζωή και εκφράζονται. Από όλους. Ευαισθησίες έχουμε οι πλείστοι. Δεν είναι προνόμιο κανενός.

Το γεγονός ότι σήμερα, το 20% του πληθυσμού της ελεύθερης Κύπρου είναι μετανάστες, καταδεικνύει πόσο δύσκολο είναι το μέλλον που έρχεται. Για τι είδους μελλοντική αλλαγή στα δημογραφικά δεδομένα του νησιού μιλούμε.

Η πραγματικότητα που θέλει τις φυλακές σε πλήρη συμφόρηση λόγω των παράνομων μεταναστών, είναι απλώς μια επαλήθευση του προβλήματος. Το ότι σήμερα δεν υπάρχει χώρος για να στεγαστούν οι εγκληματίες του κοινού ποινικού δικαίου, λόγω των παράνομων μεταναστών, δεν μπορούμε να το κρύβουμε κάτω από το χαλί.

Και αν η λύση είναι να μην τους φυλακίζουμε, διότι πρόκειται για ανθρώπους που δεν έχουν εγκληματήσει – με την κοινή έννοια του όρου – σας καλώ να προβληματιστείτε: Ποια λύση προτείνετε για τους παράνομους μετανάστες; Μήπως να τους δώσουμε διαμονή στο Intercontinental μέχρι να αποφασίσουν ότι θέλουν να φύγουν από την Κύπρο; Μήπως να καταργήσουμε την έννοια των παράνομων; Μήπως να νομιμοποιήσουμε όποιον παράνομα φτάνει στο νησί;

Εάν οι παράνομοι θα τυγχάνουν θερμής υποδοχής, γιατί να υπάρχουν οι νόμιμοι; Να καλέσουμε τους ανά την υφήλιο παράνομους. Δεν θα ήταν ... τέλεια; Έτσι θα γινόμασταν δικαίως οι πιο φιλεύσπλαχνοι ανά την υφήλιο.

Πριν αρχίσετε να βρίζετε σκεφτείτε:
> Τι θα κάνουμε με όλους αυτούς που παράνομα περνούν, καθημερινά πλέον, την πράσινη γραμμή και αναζητούν καταφύγιο στις ελεύθερες περιοχές;
> Τι θα κάνουμε με αυτούς που καταστρέφουν τα ταξιδιωτικά τους έγγραφα για να εκβιάσουν την παραμονή τους στην Κύπρο;
> Τι θα κάνουμε με όλους αυτούς που μόλις πατήσουν το πόδι τους στο νησί, αδικαιολόγητα ζητούν πολιτικό άσυλο; Γνωρίζοντας ότι με αυτό τον τρόπο θα λαμβάνουν επιδόματα (έστω και εξευτελιστικά) και διαμονή στην Κύπρο μέχρι την τελική απόφαση;
> Και τι θα πούμε για αυτούς, που ενώ γνωρίζουν ότι αρκετοί από τους αιτητές πολιτικού ασύλου δεν είναι πολιτικοί πρόσφυγες, εντούτοις τους ενθαρρύνουν να επιμένουν, να ζητούν άσυλο και να χρονοτριβούν στις διαδικασίες και τη γραφειοκρατία. ... Με το αζημίωτο φυσικά!

Ναι. Οι μετανάστες είναι άνθρωποι. Αλλά, προς Θεού! Να βλέπουμε το δάσος. Όχι το δέντρο. Και το δάσος είναι η κοινωνία στην οποία ζούμε. Η οποία διακατέχετε από το επικίνδυνο αίσθημα της ξενοφοβίας. Το οποίο θα εξαπλωθεί. Και σύντομα, αλίμονο, θα εκδηλωθεί.
Ας μη συγχύζουμε τους μετανάστες που νόμιμα έρχονται στην Κύπρο και εργάζονται στα σπίτια μας, στα γραφεία μας, στα χωράφια μας, με τους παράνομους μετανάστες. Άλλο το ένα, άλλο το άλλο. Αυτοί που έρχονται νόμιμα, ασφαλώς και έχουν δικαίωμα να ζήσουν εδώ. Να μεγαλώσουν τα παιδιά τους. Να αποκτήσουν και πολιτικά δικαιώματα. Αλλά οι παράνομοι;

rational

Υ.Γ. Φοβάμαι. Όχι τους μετανάστες. Τους Κύπριους φοβάμαι. Όταν θα εκδηλώσουν τα απωθημένα τους εναντίον των ξένων που ζουν, νόμιμα ή παράνομα, στην Κύπρο.