aixmes - Η ζωή είναι αλλού

Η ζωή είναι αλλού

24.02.08

Όχι στα όνειρα όπου αφήσαμε πίσω μας, όπως κάποιος στην ιστοσελίδα σας είπε, αλλά στο χαμόγελο των φίλων μας, στην ευτυχία τους από την οποία εμείς, οι άλλοι οφείλουμε να παραδειγματιστούμε. Τι και αν σήμερα κατά κάποιους κρίνεται το μέλλον της Κύπρου, τι και αν βγει κομμουνιστής ή φασίστας ή ένα σωρό άλλες ανόητες φαντασιώσεις μωρών ανθρώπων οι οποίοι αποτυπώνουν τις ευφάνταστες ιδέες του σε ένα κομμάτι χαρτί και το διοχετεύουν στη μάζα. Ανθρώπων ανέραστων, αναίσθητων, μοναχικών.

Το χαμόγελο του δικού μου φίλου μου έφτιαξε τη μέρα.

Να σαι καλά φίλε. Πάντα χαρούμενος. Σε αγαπώ. Όσο για τους άλλους, ένα δέσιμο είναι εν αναμονή του φορτηγού που θα μαζέψει το μαύρο σακούλι. Δέσιμο για να μην βρωμάνε.

Και οι Μικροί μας φίλοι είναι μεγάλοι.

Παραθέτω:

Το Χαστούκι του Καλύτερου Φίλου

Είναι η ιστορία 2 φίλων που περπατούν στην έρημο. Κάποια στιγμή τσακώθηκαν και ο ένας από τους δύο έδωσε ένα χαστούκι στον άλλο. Αυτός ο τελευταίος, πονεμένος, αλλά χωρίς να πει τίποτα, έγραψε στην άμμο:ΣΗΜΕΡΑ Ο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΜΟΥ ΦΙΛΟΣ ΜΕ ΧΑΣΤΟΥΚΙΣΕ. Συνέχισαν να περπατούν μέχρι που βρήκαν μια όαση όπου αποφάσισαν να κάνουν μπάνιο. Αλλά αυτός που είχε φάει το χαστούκι παραλίγο να πνιγεί και ο φίλος του τον έσωσε. Όταν συνήλθε, έγραψε πάνω σε μια πέτρα: ΣΗΜΕΡΑ Ο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΜΟΥ ΦΙΛΟΣ ΜΟΥ ΕΣΩΣΕ ΤΗ ΖΩΗ. Αυτός που τον είχε χαστουκίσει και στη συνέχεια του έσωσε τη ζωή, τον ρώτησε : όταν σε χτύπησα, έγραψες πάνω στην άμμο, και τώρα έγραψες πάνω στην πέτρα. Γιατί; Ο άλλος φίλος απάντησε : «όταν κάποιος μας πληγώνει, πρέπει να το γράφουμε στην άμμο όπου οι άνεμοι της συγνώμης μπορούν να το σβήσουν. Αλλά όταν κάποιος κάνει κάτι καλό για μας, πρέπει να το χαράζουμε στην πέτρα, όπου κανένας άνεμος δεν μπορεί να το σβήσει». ΜΑΘΕ ΝΑ ΓΡΑΦΕΙΣ ΤΑ ΤΡΑΥΜΑΤΑ ΣΟΥ ΣΤΗΝ ΑΜΜΟ ΚΑΙ ΝΑ ΧΑΡΑΖΕΙΣ ΤΙΣ ΧΑΡΕΣ ΣΟΥ ΣΤΗΝ ΠΕΤΡΑ.

Souzana