aixmes.com

Διαλόγου Demian -m.m. συνέχεια… Καλή ανάγνωση:

«Υπάρχει ο πληθυντικός ευγενείας αλλά και ο ενικός της οικειότητας. Ως συνθήκες συζήτησης δεν με ενδιαφέρουν και δεν τις χρειάζεται η συζήτηση. Βέβαια η έννοια της χρείας χρησιμεύει ως γέφυρα στον μετέπειτα συλλογισμό σου…

Ότι η ελληνικότητα κακοπαθαίνει το έθεσα από την αρχή της παρέμβασης μου.

Ότι είναι αντικείμενο άλλης συζήτησης το αν διασώζει ή τι κοσμοπολιτισμό διασώζει σήμερα ο Έλληνας το πρόσθεσα επίσης νωρίς.

Οφείλει ενδεχομένως κανείς -στον βαθμό που τον αφορά- να αναζητήσει το ιστορικό υπέδαφος εκείνο που έθρεψε άλλοτε τον Έλληνα του κόσμου. Διά αντιστροφής σημαίνει και ζήτηση του κόσμου των Ελλήνων. Δύσκολα γυμνάσματα. Αν ο ισχυρισμός είναι πως ο κόσμος αυτός έχει πάψει προ πολλού να υπάρχει μάλλον θα συμφωνούσα. Ιστορικής καχεξίας συνέχεια, η διαπίστωση.

Φυσικά και θα επιμένεις. Χαρακτηριστικό επίσης σήμα «επιμονής» δεν απαντάται ο ισχυρισμός που τέθηκε εκ μέρους μου ως αντίλογος. Για να ευσταθεί ένας ισχυρισμός, καλή ώρα «ο ερχομός του παγκόσμιου πολίτη» διαλεκτικά –σωκρατικά να πω;- ενδείκνυται η ανατροπή του ελέγχου που έχει ασκηθεί. Ο αντίλογος παραμένει άθικτος.

Φυσικά και θα επιμένεις. Επανάληψη της έμφασης! Όσο για τον «παγκόσμιο πολίτη» μονίμως θα αναβάλλεται για το μέλλον. Είναι χαρακτηριστικό του κάθε παραδείσου! Διαβιώνει όχι σε ενεστώτα χρόνο αλλά συντηρείται ως μελλοντικό δέον.

Αν μη τι άλλο ο Έλλην ως κοσμοπολίτης υπήρξε κάποτε. Ώστε αποτέλεσε μέρος του πραγματικού και όχι του εν αναμονή δέοντος. Η ταυτότητα, μεταξύ άλλων, δεν είναι κάτι το αποκρυσταλλωμένο αλλά διαρκές ενέργημα. Προϋποθέτει συνείδηση και αυτοσυνείδηση. Συνισταμένη των τελευταίων είναι και η ιστορική συνείδηση. Ώστε η πεποίθηση της ταυτότητας αποκτά τότε ιστορικότητα και διαστέλλεται χρονικά. Πάντα στο βαθμό που τέτοια μεγέθη αφορούν κάποιον. Η ταυτότητα προκύπτει ως διαρκές κατόρθωμα. Ως πρόταση ενέχει στοιχεία δυναμικά. Το να αγκομαχώ να διατηρήσω μια ταυτότητα από μόνο του παραπέμπει σε συντήρηση πεπαλαιωμένου προϊόντος. Γίνεται αυτό συχνά κατά τρόπο τραγελαφικό.

Εν τέλει στον βαθμό που η ταυτότητα κουβαλεί την ιστορική της είδηση συνεχίζει αδιάκοπα να εμβαθύνει σε (τον) χρόνο και εξακολουθεί να ερευνά μαχόμενη τον εαυτό της ως παρελθ-όν, ως είναι (ον) και ως ενδεχόμεν-ον. Ότι δύναται ο καθένας.

Τα πιο πάνω είναι εύκολο να παρερμηνευθούν είτε ως εξωραϊσμός είτε ως νοσταλγία. Μήτε το ένα μήτε το άλλο. Αληθεύει ότι άλλοι κοπιάζουν για εξαγωγή πνεύματος πατενταρισμένου ως ελληνικού και άλλοι για εισαγωγή τρόπων ευρωπαϊκών. Είναι έκδηλο επαρχιωτισμού ανίκανου να συλλάβει την φυσιογνωμία και τις δυνάμεις του κόσμου.

Πού να’ ναι -λοιπόν- οι Έλληνες; Αυτό πως μας προέκυψε;

Με αφέλεια θα πω, σε γη ελληνική…

Γήινα

D E M I A N

> Σύνδεσμοι:

Ωραίοι σαν Έλληνες;

Περί "παγκόσμιου πολίτη"

Μια επισήμανση παρεμβατική στην συζήτηση

> Συναφή:

Γιατί θα ψηφίσω

Κουβεντιάζοντας για ένα σύνθημα

Κουβεντιάζοντας για ένα σύνθημα (2)

Tο «θα είναι» παίζεται...