aixmes.com

"Στις πρώτες δηλώσεις μετά την εκλογή του, ο νέος πρόεδρος της Κύπρου έθεσε δύο προτεραιότητες: Την ανάληψη πρωτοβουλιών για τη λύση του Κυπριακού με την επανένωση της Κύπρου και μια «δίκαιη κοινωνία»": ο Αντώνης Καρκαγιάννης σχολιάζει την εκλογή Χριστόφια στην εφημερίδα "Καθημερινή".

Του Αντώνη Καρκαγιάννη

Αν η προεδρική θητεία του κ. Δ. Χριστόφια δεν εξαντληθεί στη διαχείριση των προνομίων και των εξυπηρετήσεων που προσφέρει τα τελευταία χρόνια το σύστημα της κεντροαριστερής εξουσίας στην Κύπρο, τότε θα έχουμε ίσως την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε και να κρίνουμε ένα μοναδικό πείραμα στην Ευρώπη: Την Αριστερά να είναι αναγκασμένη να διαχειρισθεί σύνθετα εθνικά και κοινωνικά προβλήματα, που εκ των πραγμάτων βρίσκονται έξω από το αυστηρό πλαίσιο των «πρωταρχικών δεδομένων» ενός κλασικού αριστερού κόμματος.

Στις πρώτες δηλώσεις μετά την εκλογή του, ο νέος πρόεδρος της Κύπρου έθεσε δύο προτεραιότητες: Την ανάληψη πρωτοβουλιών για τη λύση του Κυπριακού με την επανένωση της Κύπρου και μια «δίκαιη κοινωνία». Οι δύο προτεραιότητες διατυπώθηκαν γενικά (κατ’ ανάγκην) και μένει να παρακολουθήσουμε πώς τις εννοεί ο κ. Δ. Χριστόφιας, αλλά και πώς θα τις προσαρμόσει στις επικρατούσες σήμερα συνθήκες. Ωστόσο, με κριτήριο τη μέχρι σήμερα πολιτική του ΑΚΕΛ και του Δ. Χριστόφια, δικαιούμαστε να κάνουμε μερικές υποθέσεις.

Το ΑΚΕΛ, στο εθνικό ζήτημα, δεν ήταν ποτέ κόμμα των άκρων, όλως παραδόξως για ένα κομμουνιστικό κόμμα και μάλιστα της σταλινικής περιόδου. Αντιλαμβανόταν το Κυπριακό στο πλαίσιο του αντι-αποικιακού κινήματος της μεταπολεμικής περιόδου με έμφαση στους κοινωνικούς αγώνες. Δυσπιστούσε πάντοτε στην ένοπλη δράση σε ένα απομονωμένο νησί, χωρίς βάση υποστήριξης και ανεφοδιασμού. Η στάση του αυτή, την εποχή που ο ένοπλος αγώνας της ΕΟΚΑ είχε κατακτήσει την ψυχή και το φρόνημα του κυπριακού λαού, μείωσε σημαντικά την πολιτική του επιρροή και του στοίχισε αρκετά θύματα. Επειτα από τις περιπέτειες που ακολούθησαν, με κορύφωση το πραξικόπημα κατά του Μακαρίου και την εισβολή των τουρκικών στρατευμάτων στη βόρεια Κύπρο, θα πρέπει ίσως να αξιολογήσουμε διαφορετικά τη μετριοπαθή στάση του ΑΚΕΛ...

Λογικά ο κ. Δ. Χριστόφιας θα συνεχίσει τη μετριοπαθή στάση του κόμματός του στο εθνικό ζήτημα και ιδιαίτερα στις σχέσεις με την τουρκοκυπριακή κοινότητα. Περισσότερο από όλες τις κυπριακές παρατάξεις το ΑΚΕΛ καταλαβαίνει ότι η σχέση μεταξύ των δύο κυπριακών κοινοτήτων δεν είναι μόνο και απλώς μεταξύ πλειοψηφίας και μειοψηφίας. Ιδιαίτερα σήμερα που οι Τουρκοκύπριοι προσμετρούν αυτόνομη κρατική διαδρομή τριάντα και πλέον ετών. Εστω υπό την προστασία (αλλά και υπό την επιτήρηση) των τουρκικών στρατευμάτων κατοχής. Με δυο λόγια, υπάρχουν πλέον πραγματικές καταστάσεις που δεν μπορούν να αγνοηθούν. Το 2004 ελπίζαμε ότι η ένταξη της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ενωση θα έδινε νέα δυναμική στις προσπάθειες για την επίλυση του Κυπριακού. Οι ελπίδες διαψεύσθηκαν, όπως αρκετές φορές συνέβη και στο παρελθόν. Το ζήτημα μένει ανοιχτό και άρα εξακολουθούν να υπάρχουν ελπίδες και προσδοκίες.

Δεύτερη προτεραιότητα, κατά τη δήλωση του κ. Δ. Χριστόφια, είναι «μια δίκαιη κοινωνία». Σχεδόν δεν υπάρχει κυβέρνηση στον κόσμο που να μην επιδιώκει δεδηλωμένα «μια δίκαιη κοινωνία». Εξαρτάται πώς κάθε μία την εννοεί και με ποιους πραγματικούς όρους την επιδιώκει. Ο νέος πρόεδρος της Κύπρου δεν αναφέρθηκε στον «σοσιαλιστικό μετασχηματισμό», όπως θα περίμενε κανείς από τον αρχηγό ενός κομμουνιστικού κόμματος και όπως έκανε ο κ. Α. Τσίπρας αμέσως μετά την εκλογή του ως προέδρου του ΣΥΝ. Η «δίκαιη κοινωνία» είναι επιδίωξη στο πλαίσιο του υπάρχοντος δημοκρατικού κοινωνικο-οικονομικού συστήματος που στην Κύπρο υπήρξε και πολύ αποδοτικό. Με την ανάπτυξη και τον εξορθολογισμό του κοινωνικού κράτους, με λιγότερες ανισότητες και αδικίες...

Διαβάστε επίσης: