aixmes - Χάνοντας την εμπιστοσύνη των πολιτών

Χάνοντας την εμπιστοσύνη των πολιτών

28.02.08

ΤΟΥ ΑΡΙΣΤΟΥ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗ

Μπορεί να μην είναι ασυνήθιστη, ούτε αδικαιολόγητη, η δυστοκία των κομμάτων (ΔΗΚΟ και ΕΔΕΚ) για τα πρόσωπα που θα υπουργοποιηθούν, αλλά ο διάλογος που γίνεται δημοσίως είναι ενοχλητικός, σχεδόν στα όρια της βαρβαρότητας.

Διότι, σαν να αποκαλύπτεται μπροστά στα μάτια της κοινής γνώμης ότι η πραγματική επιδίωξη των κομμάτων δεν είναι το «καλώς νοούμενο δημόσιο συμφέρον», αλλά η διαχείριση της εξουσίας προς ίδιον όφελος. Φυσικά, δεν λέμε κάτι καινούργιο, αλλά η πρόκληση αυτή φορά, που έρχεται να συμπληρώσει τη βρώμικη προεκλογική περίοδο, άρχισε να παίρνει τραγικές διαστάσεις. Είναι πολύ λογικό και παραγωγικό, να συζητούν οι ηγεσίες των κομμάτων για τα πρόσωπα, που θα μπορούσαν να προσφέρουν καλύτερα σε κάποιο υπουργείο, λόγω γνώσεων, εμπειρίας, προσωπικότητας. Ίσως, θα ήταν και μια σπουδαία βοήθεια προς τον νέο Πρόεδρο, που δεν μπορεί να γνωρίζει τους πάντες και κυρίως τα στελέχη άλλων κομμάτων, για να επιλέξει τους ικανότερους. Αλλά, εδώ δεν συζητούνται τέτοια κριτήρια. Δεν αξιολογούνται οι ικανότητες ορισμένων για να επιλεγούν οι καλύτεροι. Αναζητούνται τα πρόσωπα, που αν υπουργοποιηθούν θα εξυπηρετήσουν καλύτερα τα συμφέροντα του κόμματος τους, τις εσωκομματικές ισορροπίες, τις αλληλοεξυπηρετήσεις. Και αυτά συζητούνται δημοσίως! Δηλαδή, δεν γίνεται καμιά προσπάθεια να μείνει μακριά από το λαό όλη αυτή τη διαπλοκή πολιτικών και προσωπικών συμφερόντων. Προφανώς, δεν τους ενδιαφέρει η κακή εικόνα που διαμορφώνεται ανάμεσα στην κοινή γνώμη. Δείχνουν σαν να την έχουν γραμμένη την κοινή γνώμη, ελάχιστες ώρες μετά που την είχαν μυθοποιήσει λόγω των εκλογών. Την κατάσταση συμπληρώνει και επιδεινώνει, στην ίδια λογική, η ουρανοκατέβατη εμφάνιση του βουλευτή Νίκου Κλεάνθους, ο οποίος σε όλη την προεκλογική περίοδο ήταν εξαφανισμένος, για να ενσκήψει ως απρόσμενος τυφώνας το βράδυ της Κυριακής και να θυμίσει (το χιλιοειπωμένο) ότι η εκδίκηση είναι πιάτο που σερβίρεται κρύο. Από την ημέρα που έχασε την προεδρία του ΔΗΚΟ, άραξε στα πίσω έδρανα της πολιτικής και περίμενε την κατάλληλη ώρα. Το βράδυ της πρώτης εκλογικής Κυριακής που εμφανίστηκε στις τηλεοράσεις μας κατέπληξε. Διότι, εκεί που δεν είχε άποψη για τίποτε, εμφανίστηκε ξαφνικά σαν εντεταλμένος από κάποια αόρατη δύναμη, για να υποδείξει δημοσίως στο κόμμα του ποιον πρέπει να υποστηρίξει και για να ζητήσει ευθύνες από την ηγεσία, που τον είχε αντικαταστήσει, για την αποτυχία του πρώτου γύρου. Αυτό έπραξε και τις επόμενες μέρες και συνεχίζει σαν να ήθελε να ξανακερδίσει το χρόνο της σιωπής του. Δηλαδή, ο πολιτικός ηγέτης που για πολλά χρόνια καθοδηγούσε το λαό, τώρα αποκαλύπτει μόνος του ιδιοτελεί κίνητρα, που καλώς ή κακώς, τραυματίζουν την ήδη κακή αντίληψη που έχουν οι πολίτες για τους πολιτικούς. Με όλα αυτά, λοιπόν, να μην διαμαρτύρονται οι πολιτικοί όταν δεν απολαμβάνουν την εμπιστοσύνη των πολιτών.

ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ