TΟΥ ΣΑΒΒΑ ΙΑΚΩΒΙΔΗ
ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ να έχει κανείς ψευδαισθήσεις. Τουλάχιστον, όχι ο
νέος Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Η Τουρκία, διά του φρουρού της κατοχής, Ταλάτ,
έθεσε ήδη, κατά τρόπο αδίστακτο και εκβιαστικό, όρους και προϋποθέσεις στις
μελλοντικές διαπραγματεύσεις για το Κυπριακό.
Δύο 24ωρα πριν από το δεύτερο
γύρο των εκλογών, με επιστολή του στο Γ.Γ. του ΟΗΕ, ο κατοχικός ηγέτης
επιχείρησε να διαμορφώσει την ατζέντα και να δημιουργήσει κλίμα εκβιασμού και
τετελεσμένων. Πρώτον, οι πιθανές συνομιλίες απαιτεί να επαναρχίσουν από εκεί
που σταμάτησαν, δηλ. από το απορριφθέν σχέδιο Ανάν. Δεύτερον, διαγράφει ή
υποβαθμίζει τη συμφωνία της 8ης Ιουλίου, που συνυπέγραψε με τον Τάσσο. Τρίτον,
δεν επιθυμεί αναφορές στον τουρκικό στρατό κατοχής και στα εγγυητικά-επεμβατικά
δικαιώματα της Τουρκίας στην Κύπρο. Τέταρτον, απαιτεί την άρση της δήθεν
απομόνωσης των Τ/κυπρίων. Πέμπτον, η Τουρκία δεν πρόκειται να ανοίξει τα
λιμάνια και τα αεροδρόμιά της. Έκτον, αμφισβητεί το ρόλο της Ε.Ε. ως εγγυήτριας
λύσης και ασφάλειας.
Πριν ακόμη ξεκαθαρίσει το εκλογικό και μετεκλογικό σκηνικό
στις ελεύθερες περιοχές, η Τουρκία, διά του κατοχικού ενεργούμενού της, στέλνει
εκβιαστικά μηνύματα προς την ελληνική πλευρά. Ο Ταλάτ -πόσες φορές να το
υπογραμμίσουμε;- δεν έχει δική του πολιτική. Δεν εκφράζει τους Τ/κύπριους και
τα γνήσια συμφέροντά τους. Επιβλήθηκε σε αυτούς επειδή κρίθηκε ως ο καλός
προαγωγός και αγωγός της πολιτικής στοχοθεσίας της Άγκυρας στην Κύπρο. Είναι ο
εκφωνητής και διαλαλητής της τουρκικής πολιτικής. Αντί να μιλά η Άγκυρα, μιλά
το αντηχείο της, δηλ. ο Τ/κ ηγέτης. Καθ’ ομολογίαν και παραδοχήν του Ντενκτάς,
ο εκάστοτε Τ/κ ηγέτης είναι το όργανο και το μέσο υλοποίησης της τουρκικής
πολιτικής στο Κυπριακό. Δεν αποφασίζει αυτόνομα ούτε ενεργεί για τα καλώς
νοούμενα συμφέροντα των Τ/κ. Υπηρετεί και διακονεί δουλικά τα ευρύτερα
συμφέροντα της Τουρκίας.
Μέσα σε αυτά τα πλαίσια, με ποιες δυνατότητες ο Δ.
Χριστόφιας θα μπορέσει να αντιμετωπίσει την αδιστακτότητα της τουρκικής πολιτικής;
Ας προσεχθεί τούτο το κρίσιμο και επικίνδυνο: Στην ήδη τροχοδρομούμενη
πανταχόθεν νέα προσπάθεια επαναφοράς του απορριφθέντος σχεδίου Ανάν, η Τουρκία
εμμένει στην παρθενογένεση. Δηλ. στη δημιουργία ενός εντελώς νέου κράτους, αφού
η Κυπριακή Δημοκρατία καταλυθεί και διαλυθεί και όχι να μετεξελιχθεί σε νέα
δημοκρατία. Παρθενογένεση σημαίνει ότι το κρατικό μόρφωμα, που θα δημιουργηθεί,
θα υποχρεώνει τη νέα Κύπρο να επαναδιεκδικήσει τη θέση της στην Ε.Ε., στον ΟΗΕ
και σε όλους τους διεθνείς οργανισμούς. Αν τη δεχτούν… Ακόμα και οι πλέον
άσχετοι συνειδητοποιούν τους φοβερούς κινδύνους, που ελλοχεύουν και αναδύονται
ξανά στο φως.
Ο Δ. Χριστόφιας δημιούργησε -με τις διακηρύξεις, τις
δεσμεύσεις και τη γενικότερη πολιτική τεχνοτροπία και θέσεις του- υψηλές και
σχεδόν παράλογες προσδοκίες, πρώτα σε μεγάλη μερίδα των Κυπρίων και, βεβαίως,
στους ξένους. Επιδίωξε να εμφανιστεί ως ο Πρόεδρος, που ξέρει πώς θα λύσει το
Κυπριακό, σε αντιδιαστολή προς τον «άτεγκτο, σκληρό και αδιάλλακτο» Τάσσο. Οι
αντιδράσεις και τα σχόλια των ξένων, ακόμα και των Τ/κυπρίων, τον εμφανίζουν ως
έτοιμο να προχωρήσει εύτολμα, με ευελιξία και διεκδικητικότητα, όπως
διασάλπιζε, στην επιδίωξη και επίτευξη λύσης. Όμως, οι παράμετροι που έθεσε
κατ’ επανάληψη, συγκρούονται και αντιμάχονται, ορθά, όσα η Τουρκία, διά του
Ταλάτ, επιχειρεί εκ προοιμίου να εκβιάσει την πλευρά μας. Ακόμα δεν εξήγησε πώς
θα κάμψει την επεκτατική Τουρκία. Υπό αυτές τις προϋποθέσεις, πώς θα βρεθεί
λύση; Και αν βρεθεί, πώς ο νέος Πρόεδρος θα την πουλήσει στους Κυπρίους;
ΣΗΜΕΡΙΝΗ
|