aixmes.com

ΤΟΥ ΑΡΙΣΤΟΥ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗ

Σαν να και δεν ζούσαν εδώ τόσα χρόνια οι αθεόφοβοι και έπεσαν αίφνης από τον ουρανό μετά τις 24 Φεβρουαρίου, για να φέρουν στον κόσμο το χαρμόσυνο μήνυμα της αγάπης και της ανάστασης. Και θα ήταν ασφαλώς ευπρόσδεκτο το μήνυμα τους, αν ήταν ειλικρινές. Αλλά, η υποκρισία και η υστεροβουλία είναι σε κάθε αποστροφή του λόγου τους, σε βαθμό εκνευριστικό. Δεν έχουν κατανοήσει ότι για να καλούν τους άλλους σε ενότητα, υπό τη σκέπη του νέου προέδρου, πρέπει πρώτα να ενεργήσουν οι ίδιοι προς τα κει.

Μιλώ κυρίως, για αρθρογράφους, πολιτικούς και δημοσιογράφους, οι οποίοι αυτές τις μέρες, δημοσίως, προσπαθούν να σκιαγραφήσουν τη νέα κατάσταση που δημιουργήθηκε μετά τις εκλογές και να καθοδηγήσουν την κοινή γνώμη σε ένα κλίμα που κάθε άλλο παρά συμφιλιωτικό είναι. Αλλά, πάντα στο εύηχο όνομα της ενότητας. Ποντάροντας σε ένα νέο «ευνοϊκό κλίμα», ένα νέο μομέντουμ, που θα ρίξει στάχτη στα μάτια του κόσμου για να του αποκρύψουν ξανά την πραγματικότητα την οποία όμως αποκαλύπτει κάθε μέρα ο ήρωας τους, ο Ταλάτ. Η ενότητα που εννοούν είναι μόνο μεταξύ τους, όποιοι και να είναι. Όσοι δηλαδή, συμφωνούν με την ιδέα της ψεύτικης επανένωσης της Κύπρου, όπως την εννοεί ο Ταλάτ και με τον οποίο δεν έχουν καμιά απολύτως διαφωνία, αντίθετα τον υπερασπίζονται κιόλας, ενώ έχουν διαφωνίες βουνό με τους Ελληνοκύπριους, που μιλούν για πραγματική επανένωση και για λύση με σωστό περιεχόμενο.

Δυστυχώς για τον Δ. Χριστόφια, όλοι αυτοί οι απατεωνίσκοι της πολιτικής έχουν ενθαρρυνθεί από την εκλογή του, χωρίς ασφαλώς να ευθύνεται ο ίδιος. Τελείωσε, λένε, η εποχή του ΝΑΙ και του ΟΧΙ και κοιτάζουμε μπροστά, διότι ήρθε η ώρα του μεγάλου ΝΑΙ. Δηλαδή, θέλουν να πουν «τελείωσε η εποχή του Όχι», και ήρθε η ώρα της μεγάλης απάτης. Αλλά δεν τολμούν ακόμα να το πουν τόσο καθαρά. Λες και τόσα χρόνια το ζητούμενο ήταν να πεισθεί η πλειοψηφία του λαού, να ζητήσει ήμαρτον για το λάθος της και να ακολουθήσει τις νουθεσίες της μειοψηφίας και όχι το αντίστροφο. Το ζητούμενο όμως, δεν είναι να πεισθεί η πλειοψηφία ή η μειοψηφία, με απειλές ή με παραπλανήσεις. Δηλαδή, να ξεγελάσει ο ένας τον άλλο.

Αλλά, να βρεθεί ο τρόπος που θα οδηγηθεί το πρόβλημα μας, το κοινό πρόβλημα μας, σε ικανοποιητική διευθέτηση. Τα άλλα είναι παραμυθιάσματα, που νομίζαμε ότι μετά το μάθημα του 2004, θα μας είχαν κάνει όλους πιο ρεαλιστές και πιο ειλικρινείς για να πάψουμε να κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας. Αλλοίμονο όμως! Σαν να μην μεσολάβησε τίποτε.

ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ