aixmes - Μέσα από τα μάτια ενός (λαθρο)μετανάστη

Μέσα από τα μάτια ενός (λαθρο)μετανάστη

14.03.08

«Λαθρομετανάστες. Είναι το παρατσούκλι σου. Είναι το όνομα σου. Είναι η ετικέτα σου. Γιατί ήρθες απρόσκλητος.

Έτσι μετανάστευαν οι άνθρωποι πριν από το Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, απρόσκλητοι, χωρίς βίζες. Αλλά αυτή είναι πια μια πολύ μακρινή εποχή και την έχουν ξεχάσει σχεδόν όλοι. Και εάν νομίζεις πως, υπενθυμίζοντας το στους ντόπιους θα τους κάνεις να σε λυπούνται ή να σε αποδέχονται, τότε είσαι βαθιά νυχτωμένος: δε θα είσαι απλώς λαθρομετανάστης, αλλά και θρασύς λαθρομετανάστης».

Το πιο πάνω είναι ένα μικρό απόσπασμα από το βιβλίο «Μικρό Ημερολόγιο Συνόρων» του Αλβανού Γκαζμέντ Καπλάνι, ενός (πρώην) λαθρομετανάστη στην Ελλάδα. Ένα ανάγνωσμα ευκολοδιάβαστο, που περιγράφει με πολύ συναίσθημα και με λογική, τις περιπέτειες της απόδρασης. Τις περιπέτειες, τη ξενοφοβία των ντόπιων, τη μοίρα των μεταναστών. Χωρίς τις παρενθέσεις. Ένα ανάγνωσμα που ξετυλίγει –άλλοτε με σκεπτικισμό, άλλοτε με χιουμοριστική διάθεση- τον πόνο, την εκμετάλλευση, τα «πρέπει» της ξενιτιάς. Με μικρές ιστορίες ο Καπλάνι δίνει τη μεγάλη εικόνα: και οι μετανάστες είναι άνθρωποι. Τελεία.

Όταν το αποδεχθούμε αυτό, τότε, μπορούμε να συζητήσουμε και τα υπόλοιπα. Με λογική να βρούμε λύσεις. Και όχι να φορτώνουμε στους ανεμόμυλους τα προβλήματα μας. Σας αφήνω με ακόμα ένα απόσπασμα:

«Μετανάστης, μέτοικος, ικέτης, ξενιτεμένος: το επάγγελμα σου είναι όλα αυτά. Και το επάγγελμα σου είναι σκληρό, γιατί δεν θέλεις να γυρίσεις εκεί από όπου έφυγες κι εδώ που βρίσκεσαι δεν είσαι καλοδεχούμενος».

χόρχε

Add comment

JComments

< Προηγ.		Επόμ. >

[ Πίσω ]

Το ασχετο

Ψάχνω κάτι

καινούργιο

να πω…

Scripta Manent

Έχουμε την τάση να λησμονούμε ότι τα βιβλία, εξαιρετικά ευάλωτα, μπορεί να αφανιστούν ή να καταστραφούν. Διαθέτουν την ιστορία τους, όπως κάθε ανθρώπινο προϊόν. T. Στάινερ