aixmes.com

Αύριο ο πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας Δ. Χριστόφιας συναντάται με τον κατοχικό Ταλάτ. Δεν είναι σίγουρο αν από τη συνάντηση θα προκύψει ότιδήποτε για ενδεχόμενη έναρξη νέων συνομιλιών.

«Η ιδέα της πατρίδας: ‘‘Θεωρίαι νέαι παρουσιάζονται τώρα. Έρχονται δηλαδή και μας λένε. Τι τις θέλετε τις σημαίες, τις πατρίδες, τα όνειρα και τα ιδανικά; Όλα αυτά διά το σήμερον πνεύμα είναι ιδέες απηρχαιωμένες. Ελάτε εδώ, μας λένε, να δώσουμε τα χέρια, να γίνωμε όλοι αδελφοί... Βέβαια, με συγκινεί και εμένα αυτή η ιδέα... Αλλά ακόμη δεν εφθάσαμεν εις αυτό το σημείον και φοβούμαι μήπως δεν φθάσουμε ποτέ’’. Αλήθεια και κοινή γνώμη: ‘‘Δεν είμεθα υποχρεωμένοι να ακούμε τι λένε εις τας τριόδους. Πρέπει να λέγωμεν εις τον κόσμον την αλήθειαν όπως είναι. Ας μας υβρίζουν. Δεν πρέπει να γινόμεθα βουλευταί, ούτε πρωθυπουργοί αν δεν θέλωμεν να μας υβρίζουν. Φρονώ ότι έχομεν καθήκον οι πολιτικοί άνδρες να αντιμετωπίζωμεν και τας πλάνας του πλήθους και να το διαπαιδαγωγώμεν... Το θέαμα Κυβερνήσεως ρυμουλκουμένης μέχρι πολέμου, παρά την γνώμην αυτής, είναι αδύνατον να επανίδη πλέον ο Ελληνικός Λαός μετά Επανάστασιν του 1909’’.
»Οι ‘‘Μικροί’’ και το δίκιο: ‘‘Αι μικραί δυνάμεις δεν ημπορούν να υπολογίζουν εις την ιδίαν των βαρύτητα, όπως αι Μεγάλαι Δυνάμεις... Δεν ήτο ποτέ δύσκολον δι’ έναν εκπρόσωπόν των, που ηξεύρει τη δουλειά του, όπως εξεύρη τρόπους διά να επιβληθεί προσωπικώς’’. ‘‘Όσον ολιγώτερον αναμειγνύομεν τας Μεγάλας Δυνάμεις εις τας υποθέσεις μας τόσον το καλύτερον... Οι μικροί έχουν πάντα άδικον όταν το θέλουν οι μεγάλοι και όλα τα δίκαια είναι με το μέρος τους’’. Ο ‘‘Θεός της Ελλάδος’’: ‘‘Να το πάρωμεν απόφασιν, δεν υπάρχει, δεν υπήρξεν ποτέ “Θεός της Ελλάδος”. Ενας είναι ο Θεός δι’ όλα τα έθνη. Η φρόνησις, η διορατικότητα και η επαφή με την πραγματικότητα. Ιδού τι θα μας βοηθήση θετικά να επανορθώσωμεν ό,τι είναι επανορθώσιμον’’.
»Το κλειδί της επιτυχίας: Απάντηση στο ερώτημα πώς πέτυχε, στις διεθνείς διασκέψεις, την αποδοχή των ελληνικών διεκδικήσεων («Ελεύθερον Βήμα», 30 Ιουλίου 1922): ‘‘Ειλικρίνεια-Αλήθεια. Ιδού η μέθοδός μου. Μην ομιλείτε περί ιστορικών δικαίων. Δεν κάμνουν εντύπωσιν εις τους Ευρωπαίους. Εγώ, κατά την διάρκειαν των Συνδιασκέψεων, έθεσα ως βάσιν των αξιώσεων της Ελλάδος το εθνολογικόν, ουχί τον ιστορικόν χαρακτήρα των εδαφών τα οποία εζήτησα. Άλλα έθνη, προβάλλοντα ιστορικάς αξιώσεις, απέτυχον. Τας περισσοτέρας ιστορικάς απαιτήσεις θα μπορούσε να έχη η Ελλάς. Αλλά η Ευρώπη δεν λαμβάνει υπ’ όψιν τοιαύτας αξιώσεις... Εις τα υπομνήματά μου και τα προφορικά μου διαβήματα, ουδέποτε έκαμα χρήσιν του όρου “ελληνικά δίκαια”. Ο όρος αυτός είναι συναισθηματικός. Οι δε Ευρωπαίοι δεν τον εννοούν. Ο όρος μου ήτο “δίκαια ελληνικά συμφέροντα”. Αλλά και συμφέροντα της Ανθρωπότητας. Όχι αποκλειστικώς της Ελλάδος’’.
»Πατριωτισμός: Από τον εθνικό θρίαμβο στην εκλογική ήττα του 1920. Ο Βενιζέλος σπεύδει να ενημερώσει τη διάδοχο κυβέρνηση ότι είναι πρόθυμος να συνεργασθεί με αυτήν ‘‘όχι ως υπουργός, αλλ’ ως ανεπίσημος σύμβουλος, ως γενικός γραμματεύς, αν ήθελαν, του υπουργείου Εξωτερικών, διά να χρησιμεύσω μέχρι τέλους’’».

ΣΗΜΕΡΙΝΗ