Xαίρομαι που διασκεδάζεις με τον βαθμό της ικανότητάς μου να κατανοώ τα γραπτά και τα λεγόμενά σου. Και η διασκέδασηάλλωστε είναι ικανότητα σχετική.
Άλλως πως εσύ,
άλλως πως εγώ. Εν προκειμένω διασκεδάζουμε το ίδιο.Και χαίρομαι γιατί
άποψή σου κι η άποψή μου είναι επίσης ανύπαρκτες.
Να όμως πού έγκειται η διαφορά μας (ακολουθώ αυτή τη μέθοδο ελπίζοντας
ότι θα κατανοήσω κι εγώ κατιτίς…): το «δυτικό ποιοτικό επίπεδο» δεν
είναι στην έγνοια όλων των ανθρώπων του υπόλοιπου κόσμου και «εδικά της
αφρικανικής ηπείρου». Υπάρχουν άνθρωποι που εγκαταλείπουν τη χώρα τους
όχι για να αναζητήσουν όσα απολαμβάνουμε εμείς οι Δυτικοί αλλά επειδή
είναι ζήτημα ζωής και θανάτου. Εμένα αυτοί με νοιάζουν. Ζωή - Θάνατος.
Αυτό είναι το θέμα.
Σήκωσε τα μάτια
σου από την οθόνη και δες την λωρίδα με τις φωτογραφίες αυτής της
ιστοσελίδας. Είναι στ' αλήθεια αναγκαίοι οι στρατιώτες με τα όπλα
επ'ώμου;Είναι στ' αλήθεια αναγκαίο το να κρατά όπλο στον κρόταφο του
ένα παιδί; Ποιο είναι το αντίβαρο σ' αυτές τις περιπτώσεις;Πόλεμος
αλλού για να απολαμβάνουμε εμείς την ειρήνη; Πόλεμος εδώ για να
απολαμβάνουν άλλοι την ειρήνη; Μπορούμε, έχουμε το περιθώριο να μιλάμε
με τέτοιους όρους; Οι «άλλοι», αλλού, εδώ, εκεί…
Αλήθεια, ο τόπος
όπου ζούμε τίνος αντίβαρο είναι; Ποιανού την ευτυχία πληρώνουν οι
άνθρωποι που υπέφεραν το '74; (αναφέρω το παράδειγμα γιατί είναι κοντά
στην πραγματικότητα αυτού του τόπου). Πες τους πως τα πράγματα έτσι
έχουν. Πες τους πως έχασαν τα παιδιά τους και τις περιουσίες τους
επειδή όλα συμβαίνουν κατ’ αντιδιαστολή. Πες τους πως οι αγνοούμενοι
υπάρχουν για να είμαστε όλοιεμείς οι υπόλοιποι... αναγνωρίσιμοι. Όλα
εδώ πληρώνονται, το ξέρω. Κάποια πράγματα όμως, είναι κρίμα να τα
δεχόμαστε ως έχουν. Μερικές φορές, ό,τι παθαίνουμε «εν που το νου μας»
και φυσικά δεν είναι «αναγκαίο της ανθρώπινης πραγματικότητας. Στο κάτω
κάτω, δεν με αφορά αυτή η πραγματικότητα.
Για το τέλος,
απολογούμαι αφενός για το ως άνω μελό και αφετέρου χαίρομαι γιατί βρήκα
αυτό το κομματάκι κείμενο και το παραθέτω: «Επειδή όλοι
υποτιμάμε τον αριθμό των ηλιθίων ανάμεσά μας και κάθε τόσο μας
αιφνιδιάζουν πρόσωπα “υπεράνω υποψίας”, μάλλον πρέπει να
ξανασυστηθούμε».
Διονύση Χαριτόπουλου «Εγχειρίδιο της βλακείας» (έσιει χάζι να είσαι ο Χαριτόπουλος!).
Επανασυστήνομαι,
m.m.
ΣΧΕΤΙΚΟΙ ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ
Λαθραίας ανάγνωσης συνέχεια...
Στον λαθραίο αναγνώστη Demian
(Λαθραία) ανάγνωση
Για τους (λαθρο)μετανάστες
Μέσα από τα μάτια ενός (λαθρο)μετανάστη
|