Δ Ε Ν ΕΙΝΑΙ μόνη η ανομβρία που φταίει γιατί διψάμε. Ούτε κι η βροχή όταν βρεχόμαστε, επειδή δεν προνοήσαμε… αδιάβροχο κι ομπρέλα. Το κρισιμότερο δεν είναι η βροχή ή η ανομβρία. Αλλά η απρονοησία. Ο αβδηριτισμός. Η αναξιότητα. Προπαντός η αναξιότητα: Εκείνων που με του λαού την ψήφο κυβέρνησαν και νομοθέτησαν, κυβερνούν και νομοθετούν. Ρήματα που περιλαμβάνουν μιαΝ αλληλουχία πολλών άλλων ενεργητικών ρημάτων καθήκοντος. Με πρώτο το «προνοώ». Δεύτερο το «αποφασίζω». Τρίτο το «ενεργώ», «πράττω», «θέτω σε εφαρμογή».

Η Α Θ Λ Ι Α κατάσταση του Υδατικού, που οσημέραι καταντάει τρισάθλια, βεβαιώνει του λόγου το αληθές. Το άρθρο του Σάββα Ιακωβίδη χθες στη «Σ» («Όταν η κομματική δημαγωγία δικαίωνε τους Ζακακιώτες») υπενθύμισε λεπτομερώς τεκμηριωμένες τις ευθύνες Κυβέρνησης, Βουλής και Κομμάτων. Για την υπαίτια, εγκληματικά ανόητη, έλλειψη στοιχειώδους πρόνοιας που επέδειξαν στη θλιβερή Υπόθεση Αφαλατώσεων. Περί ης μαχόταν επί ματαίω ο αρμόδιος και μετέπειτα πρώην υπουργός, Κώστας Θεμιστοκλέους. Αλλ' ο αβδηριτισμός εδραζόταν στην… ψήφο του λαού. Στην ανοχή, την αδιαφορία, τον ωχαδερφισμό του πλήθους των πολιτών. Και στις κινητοποιήσεις των κατεναντίων, των κατά τόπους ολίγιστων «Ζακακιωτών».

Τ Ο ΥΔΑΤΙΚΟ δεν είναι η μόνη κατραπακιά που πηγάζει από το αναξίως κυβερνάν και νομοθετείν. Δεν είναι μόνο η επί των υδάτων πολιτική που πάσχει από απρονοησία. «Εξωθεσμικοί παράγοντες», οι καιρικές συνθήκες, που όφειλαν, διά του «προνοώ», να προ-εκλαμβάνονται στη χειρότερή τους επιδείνωση (την παρατεταμένη ανομβρία), ανέδειξαν το γενικότερα ισχύον ανικάνως πολιτεύειν.

Ε Α Ν ΑΛΛΟΙ «παράγοντες» (ό μη γένοιτο) επιβάλουν ενεργοποίηση της Αμυντικής μας Θωράκισης, οι κατραπακιές από την αναξιότητα της πολιτικής στη Άμυνα, θα επισωρεύσουν ερείπια επί ερειπίων. Και υποδούλωση. Εκείνοι που με του λαού την ψήφο κυβέρνησαν και νομοθέτησαν, κυβερνούν και νομοθετούν, με την ανοχή του πλήθους, την αδιαφορία και το ιδιοτελές βόλεμα των πολιτών - ιδιωτών, ξηλώνουν εδώ και χρόνια, συρρικνώνουν και αποδυναμώνουν την Αποτρεπτική Ισχύ της Εθνικής Φρουράς. Αφαιρούν από τον λαό δυνατότητες της ένοπλης άμυνάς του. Για την πρόσκτηση των οποίων δαπανήθηκαν, τρεις δεκαετίες, κολοσσιαία ποσά από του λαού το υστέρημα. Κόποι, ιδρώτας, θυσίες και προσπάθειες δεκάδων χιλιάδων ένστολων του ένοπλου λαού, μονίμων, κληρωτών, εφέδρων και εθνοφυλάκων. Και που τα γράφουμε; Φωνή βοώντος εν τη ερήμω!

(ΣΗΜΕΡΙΝΗ)