Νέοι, εν αναμονή
31.03.08
TOY ΔHMHTPH ANΤPEOY

 

Προς Θεού , δεν θα ήθελα ποτέ να ισχυριστώ ότι ευθύς αμέσως μετά τη συνταξιοδότηση, οι άνθρωποι θα πρέπει να καθηλωθούν στο σπίτι κι απ’ εκεί ν’ αγναντεύουν τον -κούφια η ώρα- θάνατό τους.


Είναι ως να αναιρούσα τον ίδιο τον εαυτό μου, και σε τέτοια παγίδα δεν θα μπορούσα ποτέ να πέσω. Και πολλαπλώς χρήσιμοι είναι οι άνθρωποι της -λεγόμενης- τρίτης ηλικίας, και συσσωρευμένες γνώσεις κι εμπειρίες έχουν, και δυνάμεις κι όρεξη διαθέτουν για να συνεχίσουν να προσφέρουν. Υπάρχει, ωστόσο, μια ειδοποιός διαφορά: Άλλο μάχιμος κι άλλο μαχόμενος. Μάχιμοι, είμαστε σίγουρα και μετά το 63ο έτος της ηλικίας μας. Μαχόμενοι, ωστόσο, είναι άλλοι. Ξανακάνω αυτές τις σκέψεις, εξ αφορμής και πάλι ανακύκλωσης των ιδίων προσώπων σε θέσεις υψηλές και πολλά αμειβόμενες. Να υποθέσουμε, ότι σε σχεδόν ένα εκατομμύριο ανθρώπους δεν υπήρχε δεύτερος; Πολύ οξύμωρο μού φαίνεται, όταν αφενός επιμένουμε στη μη αύξηση του ορίου αφυπηρέτησης, για να δώσουμε μια ευκαιρία στους νέους, κι από την άλλη εμείς οι ίδιοι είτε παρατείνουμε επιλεκτικά το χρόνο αφυπηρέτησης κάποιου είτε σπεύδουμε να τον διορίσουμε σ’ άλλη μια θέση - κλειδί. Δεν είναι αυτό πρόκληση προς τις χιλιάδες εκείνες άλλων αξιόλογων ανθρώπων; Χρειαστήκαμε σχεδόν μισό αιώνα, για ν’ ανανεώσουμε την πολιτική μας ηγεσία. Αμφιβάλλει κανείς, πως πολύ αργήσαμε; Κι αν, επιτέλους, αποφασίσαμε ότι η παραδοσιακή γενιά των πολιτικών πρόσφερε ό,τι είχε να προσφέρει, την τιμήσαμε και την τιμούμε για την προσφορά της σε χρόνους δύσκολους και σ’ έτη δίσεκτα, καιρός δεν είναι να δώσουμε και μια ευκαιρία στη νέα γενιά; Παρόλο που, ακροθιγώς, το ‘χω ξαναπεί, και το επαναλαμβάνω και σήμερα, ότι στη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας για την ανάδειξη Προέδρου της Δημοκρατίας, μας εξέπληξαν πολύ ευχάριστα νέοι άνθρωποι, από όλες τις κομματικές παρατάξεις. Είχαν ευγένεια, ήθος, πολιτικό λόγο κι επιχειρήματα. Μ’ αυτά ξεχώρισαν κι όχι με τις «κοκορομαχίες» των «φτασμένων», κατά τα άλλα, πολιτικών. Αυτούς τους ανθρώπους θα πρέπει ν’ αξιοποιήσουν τα κόμματα, αν πράγματι επιθυμούν διακαώς ν’ ανοίξουν παράθυρο στους νέους και να τους δώσουν την ευκαιρία ανέλιξης. Εκτός κι αν, από φόβο, θυμηθούν τον Κρόνο!

 

ΣΗΜΕΡΙΝΗ