«…χρέος έχουμε, πέρα από τις ατομικές έγνοιες, πέρα από τις βολικές μας συνήθειες, πιο πάνω από τον εαυτό μας,

να θέσουμε ένα σκοπό, κι’ αυτόν, μέρα και νύχτα, αψηφώντας τα γέλια, την πείνα ή το θάνατο, να μοχτούμε να τον φτάσουμε. Όχι να τον φτάσουμε· μια περήφανη ψυχή, ευτύς ως να φτάσει στο σκοπό της, τον μετατοπίζει ακόμα πιο πέρα· όχι να τον φτάσουμε· παρά να μη σταματήσουμε ποτέ τον ανήφορο. Έτσι μονάχα η ζωή αποχτάει ευγένεια και ενότητα».

Νίκος Καζαντζάκης

(Αναφορά στον Γκρέκο, εκδόσεις Καζαντζάκη, σελ. 81)