| Ανοίγει η Λήδρας. Ε, και; |
| 03.04.08 | |
|
Ξύπνησαν μνήμες; Τίποτα δεν ξύπνησε μέσα μου. Συναισθήματα; Πάλι τίποτα. Το ομολογώ, είμαι «ένοχος». Αδυνατώ να αφουγκραστώ τους λογής-λογής συμβολισμούς που φορτώνουν (ξένοι και ημεδαποί) σ’ ένα στημένο ριμέϊκ της Ιστορίας. Αδυνατώ να καταλάβω γιατί πρέπει (ντε και καλά) να πανηγυρίζω, γιατί πρέπει να ελπίζω, γιατί πρέπει να νιώσω ότι κάτι κινείται… Τη στιγμή που τα βλέπω όλα ακίνητα.Δεν με συγκινούν οι ζωγραφιές στους τοίχους, τα κτήρια που τα ξαναφτιάχνουν, τα παραπετάσματα που μου κρύβουν τη θέα. Όλα τούτα στα δικά μου μάτια είναι το περιτύλιγμα. Ένα φανταχτερό περιτύλιγμα. Τίποτ’ άλλο. Προσπάθησα να βρω μια ουσία πίσω από όλους τους συμβολισμούς, να καταλάβω πως θα βοηθήσει τούτο το πανηγύρι -που το προετοιμάζουν μέρες τώρα-, τι θα αλλάξει στις σχέσεις μας και δυσκολεύομαι. Και εν τέλει απέχω. Παρακολουθώ από μακριά. Προσπαθώντας ακόμα να καταλάβω γιατί πρέπει να χαμογελώ και να χαίρομαι. Μάταια όμως. Είμαι «ένοχος». χόρχε |