Βλέπεις πάτο;

Και ακόμα πιο κάτω, απόπατο!

(Το είπε ο Καμπουράκης, κάπως έτσι, πριν ξεμπροστιαστεί και ο ίδιος…)

Ο πάτος…

Άκουσα νέους ανθρώπους να λένε ότι όλοι στη σημερινή Ελλάδα, δημοσιογράφοι, πολιτικοί, δημιουργούν τις προϋποθέσεις για νέο κύμα μεταναστών. Λένε ότι θέλουν να φύγουν, να μην επιστρέψουν.

Αυτή η Ελλάδα δεν μας αξίζει, άκουσα άλλους να λένε.

Ποια Ελλάδα;

Μα αυτή που διδαχθήκαμε στα σχολεία.

Tων ηρώων, των φιλοσόφων, των σοφών, των άμεμπτων, των αγίων…

Χωρίς Εφιάλτες, δικτάτορες, κατακτητές, άνομες συμμαχίες, ματαιόδοξες εκστρατείες, εξοστρακισμούς αντιφρονούντων από τη Αρχαία Πολιτεία, αλλά και την Εκκλησία…

Εξ ου και η επιμονή μας ότι η εκστρατεία εναντίον της Τροίας έγινε για τα μάτια της ωραίας Ελένης…

Όπως και η ρίζα της ρήσης, «στους στραβούς βασιλεύει ο μονόφθαλμος»…

Χωρίς να μηδενίζεται το ασφαλώς αξεπέραστο έργο των φιλοσόφων, των ιστορικών, των καλλιτεχνών.

Ωστόσο… το κακό με εμάς τους Έλληνες είναι ότι έχουμε θεοποιήσει την ιστορία μας, τους προγόνους μας, χωρίς να τους μελετήσουμε, χωρίς να μάθουμε από τα διδάγματά τους, σε αντίθεση με «άλλους».

Μη έχοντας να επιδείξουμε σήμερα κάτι μεγάλο… τους συντηρούμε απλώς, επαναπαυόμαστε στις δάφνες τους και τους επικαλούμαστε διαρκώς.

Τα αίτια; Πολλά. Αλλά δεν τα αναλύουμε, ούτε τα αναγνωρίζουμε. Και μένουμε εκεί. Στο παρελθόν. Και δεν πάμε μπροστά.

Πιάσαμε πάτο και ακόμα πάμε!

Άσχετο:

«Αποχαιρετούμε με ανάμεικτα συναισθήματα τη λίρα μας»…

Μάνα μου ρε… που λέει και ο Κωστής.

Γι’ αυτό δεν κοιμάμαι τα βράδια.

Αντιγόνη Σοφοκλέους