Δεν ξέρω πόσα ακόμα παλαβά και light θα συμβούν σε τούτο τον τόπο. Εκείνο που ενοχλεί περισσότερο απ’ όλα είναι που τα πολιτικά παράσιτα απομυζούν με την πρώτη ευκαιρία στάλα – στάλα από τη λίμνη της ελευθερίας των ασυμβίβαστων ψυχών!

Η οικειοποίηση μορφών – προσωπικοτήτων, που με το μεγαλείο της ψυχής τους και το έργο τους, άφησαν πίσω όνομα βαρύ και ιστορία, προσβάλλει πρώτα και κύρια την ίδια την κοινωνία (και για την ανοχή της, μα και διότι επιτρέπει να βεβηλώνεται κατά τρόπο ανόσιο η νοημοσύνη της).

Είναι προφανές πως αφορμή για τούτες τις αράδες αποτελούν τα ατοπήματα που επακολούθησαν της τεράστιας απώλειας του Μάριου Τόκα. Ποιος είπε ότι ο μεγάλος δημιουργός άνηκε κάπου; Ποιος λέει ότι εμείς ανήκουμε κάπου; Ποιος λέει ότι πρέπει να δηλώνουμε υποταγή στις παρασιτικές πολιτικές; Κι αν ο Πενταδάκτυλος ανασήκωνει τις πλάτες για να αποσείσει τον κατακτητή, εμείς ως απλοί πολίτες δεν θα ‘πρεπε να ανασηκώσουμε τις πλάτες και ν’ αποσείσουμε όλη αυτή την πολιτική χαμέρπεια;

Esperida