Ο έρωτας κοιμάται στο στήθος του ποιητή

04.02.08

Ποτέ σου δεν θα μάθεις πόσο σ’ αγαπώ γιατί βαθιά στο στήθος μου κοιμάσαι Κι εγώ σε κρύβω μέσα μου σαν να ‘σαι κάποια φωνή από ατσάλι κοφτερό. Νόμος που σμίγει σάρκα κι ουρανό το στήθος μου που κλαίει και λόγια σκοτεινά έχουν δαγκώσει το πνεύμα σου που είναι αυστηρό. Το πλήθος περιμένει συναγμένο την αγωνία μου και το κορμί σου, πηδούν μέσα στους κήπους και χορεύουν. Όμως εσύ αγάπη μου, κοιμήσου. Άκου το αίμα στα βιολιά σπασμένο! Κοιτά που ακόμα μας παραμονεύουν! Φρειδερικό Γκαρθία Λόρκα