| Ο βιασμός της λογικής |
| 03.10.08 | |
|
ΠΩΣ γίνεται κύριε Άντρο Κυπριανού την ίδια ώρα που πανηγυρίζουμε για τα "βήματα μπροστά" που ΑΥΤΗ η κυβέρνηση κάνει στο κυπριακό πρόβλημα και τους ξένους που μας είπαν ότι στο Στρασβούργο πετύχαμε "'ένα θρίαμβο", να μην έχουμε ΠΡΑΚΤΙΚΑ ούτε ένα δείγμα οφέλους, ένα καθαρό κέρδος, μια τόσο δα χαραμάδα ελπίδας για υποχώρηση της τουρκικής πλευράς σε θέσεις λογικές και αποδεκτές, θέσεις που μπορούν, μέσω διαλόγου, να μας οδηγήσουν σε ένα αποτέλεσμα; Πως γίνεται εδώ και 20 μήνες, ο... άλλοτε συνοδοιπόρος Ταλάτ, να εκφράζει ολοένα και πιο μαξιμαλιστικές θέσεις, να ταυτίζεται όλο και πιο πολύ με το σκληρό τουρκικό κατεστημένο; Πως γίνεται να πανηγυρίζουμε για τους καφέδες και να μην βλέπουμε, να μην ακούμε, να μην αιστανόμαστε, πως ο γυαλός δεν είναι στραβός, αλλά πως εμείς στραβά αρμενίζουμε;γ. αγ. |