Η εν λευκώ υποστήριξη Χριστόφια
09.12.08
ΧΩΡΙΣ πολλές-πολλές έγνοιες για τις εσωτερικές αντιδράσεις διαπραγματεύεται το κυπριακό η κυβέρνηση Χριστόφια. Πέραν από την (λεκτική) στήριξη των κομμάτων, υπάρχει και η (πρακτική) υποστήριξη των ψηφοφόρων: περισσότεροι από δύο στους τρεις Ελληνοκύπριους (το 69%) στηρίζουν τους χειρισμούς Χριστόφια, όπως εξάγεται από τη δημοσκόπηση που δημοσίευσε ο "Φιλελεύθερος" την Κυριακή. Και κακά τα ψέματα,
η… νηνεμία στο εσωτερικό μέτωπο λύνει πολλά χέρια στις συνομιλίες. Δεν έχεις (τόσες μεγάλες) έγνοιες για τη μουρμούρα, τις αντιδράσεις, δεν αναλίσκεσαι σε εσωτερικές μάχες. Έχεις μεγαλύτερη άνεση χειρισμών, μεγαλύτερη άνεση κινήσεων για να αναπτύξεις τη στρατηγική σου. 

Όσο για τους «αντάρτες» και τις οχλήσεις από τους -εν ανάγκη- συντρόφους στην κυβέρνηση, τις έχει λίγο-πολύ υπολογισμένες, τις γνώριζες και τις περίμενες. Ήξερες -πολύ καλά- με ποιους είχες να κάνεις. Και τέτοια προβλήματα, τα έχεις επιλύσει σε επίπεδο κορυφής. (Και με προσφορές… σούπερ μάρκετ: μια Προεδρία του κράτους για δύο Προεδρίες της Βουλής). 

Ο «απρόβλεπτος» παράγοντας στο εσωτερικό μέτωπο ήταν ο Συναγερμός. Ο οποίος αποδείχθηκε ο πιο προβλεπτός και… συνεπής με τα όσα η ηγεσία του υποστηρίζει ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΑ και αταλάντευτα στο κυπριακό. Διόλου παράξενη η πλήρη στήριξη στο Χριστόφια -με την εξαίρεση Αβέρωφ να επιβεβαιώνει τον κανόνα. Από ‘κει και πέρα, αν και όταν ο Συναγερμός αλλάξει τροπάρι, αυτό είναι κάτι που και πάλι είναι υπολογισμένο και σημειωμένο στο καλαντάρι. Άλλωστε, μέχρι την Καθαρή Δευτέρα μεσολαβούν τα καρναβάλια. Και οι ευρω-εκλογές. 

Τα πορίσματα της προχθεσινής δημοσκόπησης πάντως, θα είναι πολύ πιο χρήσιμα σε πέντε-έξι μήνες από τώρα. Όταν ο Συναγερμός αρχίσει να βλέπει "αδιέξοδο" και "λανθασμένους χειρισμούς". Όταν θα αρχίσει να καταγράφεται η κόπωση της Κοινής Γνώμης από τις μεταμορφώσεις του «φίλου» Ταλάτ, όταν βαρεθούμε τους καφέδες και την «κοινωνικού» (ΟΧΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ) περιεχόμενου διαχείριση του κυπριακού. Όταν θα πυκνώσουν οι αντιδράσεις από την επικοδομητική ασάφεια των ανακοινωθέντων, όταν θα καταλάβουμε πως η «διεθνής κινητικότητα» είναι ένα παλιό παραμύθι, όπως τότε με τον Γκόμπι στις αρχές του ’80. 

Τότε, βέβαια, θα ‘χουμε νέες δημοσκοπήσεις. 

Κυλιόμενες, όπως είναι η στήριξη των κομμάτων και της Κοινής Γνώμης.