Τα ψευδοδιλλήματα των «οπαδών της λύσης»
26.03.09

ΣΥΧΝΑ-πυκνά οι –βαπτίζοντας εαυτούς ως- «προοδευτικοί» και «σκεπτόμενοι άνθρωποι», θέτουν διάφορα διλήμματα, εν είδη μικρών γρίφων. Λόγου χάρη, λένε: Συνομιλίες ή διχοτόμηση; Καλός Ταλάτ ή κακός Έρογλου; Πρόεδρος λύσης ή πρόεδρος μη λύσης; Πόλεμος ή ειρήνη;

 

Η απάντηση σε τέτοια διλήμματα είναι ξεκάθαρη και απόλυτη σε κάθε λογική. Δεν υπάρχει άνθρωπος που να θέλει το κακό του, που να επιζητεί την αυτοκαταστροφή του και τον αυτοχειριασμό του – εννοείται... άνθρωπος με σώας τα φρένας. Τα απλοϊκά αυτά διλήμματα είναι στην ουσία ψευδοδιλλήματα, τα οποία μερικές φορές μπορεί να κωδικοποιηθούν σε προεκλογικές εκστρατείες και να χρησιμοποιηθούν για σκοπούς ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑΣ, όπως συνήθως συμβαίνει στα κυπριακά πράγματα. Πυκνότερα δε, τέτοια διλήμματα εμφανίζονται όταν οι πολιτικοί βρίσκονται σε άμυνα, δικαιολογώντας και εξηγώντας τις θέσεις τους.

 

Από τη στιγμή όμως που τίθεται το δίλημμα, τίθεται και τα όρια της «ομάδας». Όποιος δηλαδή δεν ανήκει στην «ομάδα», ανήκει στους «άλλους». Όποιος θεωρεί ότι οι συνομιλίες για το Κυπριακό, με τον τρόπο που διεξάγονται σήμερα, δεν δημιουργούν τις προϋποθέσεις για λύση του προβλήματος, αντιθέτως, κτίζουν νέα αδιέξοδα τα οποία θα τα βρούμε μπροστά μας, τότε αυτομάτως –και με βάση την πρωτογενή «περιρρέουσα ατμόσφαιρα»– κατατάσσεται στην απέναντι κατηγορία. Στην κατηγορία εκείνων που «δεν θέλουν λύση», που «προτιμούν τη διχοτόμηση», που οδηγούν τον τόπο «σε πισωγύρισμα».

 

Αλλά, πολύ εύκολα, γρήγορα και απλά, θα μπορούσαμε να επιλύσουμε τέτοια ανόητα διλήμματα και να πετύχουμε ειρήνη. Πολύ γρήγορα μπορούμε να πάμε «στον μύλο», χωρίς να καθυστερήσουμε, όχι δέκα μέρες, αλλά ούτε καν δέκα ώρες. Πως; «Αν υποχωρήσουμε πλήρως και εγκαταλείψουμε κάθε εθνικό συμφέρον, τότε φυσικά μπορούμε να εξασφαλίσουμε την ειρήνη σε πέντε λεπτά», (όπως ευστόχως σημειώνει ο Δημήτρης Κωνσταντακόπουλος στο τελευταίο του βιβλίο «Η Κύπρος σε παγίδα»).

 

Άρα το ζητούμενο δεν είναι αν θέλουμε ή δεν θέλουμε να πάμε στο μύλο, όπως το έθεσε ο Πρόεδρος Χριστόφιας απαντώντας στις προχθεσινές επικρίσεις του Νικόλα Παπαδόπουλου. Το ζητούμενο είναι σε ποιες θεμελιώδεις αρχές θα εδράζεται η λύση του Κυπριακού, πως θα διασφαλίσουμε ότι αυτές οι αρχές θα εφαρμοστούν στον τόπο, ποιες θα είναι οι πρόνοιες της συμφωνίας.    ΥΓ: Αν είναι κάποιος που –αποδεδειγμένα- «δέκα μέρες κοσκινίζει», αυτός είναι ο «προοδευτικός» Ταλάτ. Που έπειτα από 24 συναντήσεις, καταθέτει προτάσεις που φωτογραφίζουν (στην καλύτερη περίπτωση) συνομοσπονδιακή δομή. Αλλά, πάλι καλά, γιατί αυτός είναι «οπαδός της λύσης».