ΔΕΝ είναι τυχαίο που η πειρατική τηλεόραση είναι τόσο πολύ διαδεδομένη στην Κύπρο.

Είναι ξεκάθαρο πάντως ότι η απόφαση τους να επιλέξουν την πειρατική τηλεόραση και όχι τους νόμιμους αντιπροσώπους οφείλεται σε οικονομικούς λόγους. Μόνο ένας ηλίθιος θα παρανομούσε αν, λόγου χάρη, οι συνδρομές στο πειρατικό και στο νόμιμο μπουκέτο ήταν οι ίδιες. Ακόμη και αν οι τιμές των νόμιμων αντιπροσώπων ήταν κατιτίς πιο αλμυρές, και πάλι, η μεγάλη πλειοψηφία θα επέλεγε τους νόμιμους. Από τη στιγμή όμως που το τηλεοπτικό αγαθό (για παράδειγμα οι αγώνες στο Τσάμπιονς Λιγκ) κατατεμαχίζεται σε δύο-τρεις εταιρείες και ο καταναλωτής ΥΠΟΧΡΕΩΝΕΤΑΙ να διπλοπληρώνει το ίδιο προϊόν, τότε μοιραία, θα καταλήξει στην πειρατική λύση. Το παράνομο μπουκέτο είναι κατά πολύ φθηνότερο, πιο εύχρηστο και δοκιμασμένο απέναντι στις συγκυριακές συμφωνίες των μεγάλων παικτών.

Από τη στιγμή δε που μια τόσο μεγάλη μερίδα του πληθυσμού επιλέγει συνειδητά -και σε ατομικό επίπεδο- την πειρατική οδό (είτε λέγεται “ονειροκούτι”, είτε “ανοιχτοκούτι”, είτε ΝΟΒΑ ΕΛΛΑΔΑΣ), τότε μάλλον θα πρέπει να μιλούμε για κοινωνικό φαινόμενο και όχι για παρανομία. Θα πρέπει να μιλούμε για ένα σιωπηλό ΜΠΟΪΚΟΤΑΖτων καταναλωτών σε ένα προϊόν που -καλώς ή κακώς- αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της καθημερινότητας μας.

Και αν σήμερα ξηλώσουν δυο-τρεις παροχείς, αύριο στη θέση τους θα φυτρώσουν πέντε-έξι, εκτός και αν αλλάξουν δραματικά τα δεδομένα στη συνδρομητική αγορά.

Αν δεν εκλείψουν δηλαδή οι πρωταρχικοί λόγοι που έσπρωξαν τη “μισή Κύπρο”, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της Αστυνομίας, στην πειρατική τηλεόραση. Διαφορετικά, όσους νόμους και αν κάνεις, όσες εκστρατείες και αν οργανώσεις, το φαινόμενο δεν θα ανακοπεί.

>> Και στο κάτω-κάτω της γραφής, η Αστυνομία έχει πιο σοβαρά πράγματα να κάνει, από το να πραγματοποιεί εφόδους στα σπίτια των πολιτών για τα dreambox.