«ΘΑ δώσουμε αμέριστη συμπαράσταση στους ποινικούς ανακριτές. Θέλουμε επιτέλους να πληροφορηθεί η κοινή γνώμη για την πραγματική αλΗθεια για το πώς εξελίχθηκε η μεγάλη επιχείρηση η οποία είχε ένα τεράστιο βαθμό δυσκολίας», δήλωνε με στόμφο στις 19 Δεκεμβρίου ο Αρχηγός της Αστυνομίας, ο οποίος ανηφόρισε άρον-άρον στο Προεδρικό για το Κίτας-γκεητ.  Στην πορεία όμως το τροπάρι άλλαξε.

Περί τα τέλη Φεβρουαρίου ο Γενικός Εισαγγελέας σε μια (από τις πολλές εκείνες την περίοδο) έκρηξή του κατήγγειλε στη κοινή γνώμη την προσπάθεια αστυνομικών και αξιωματικών να παραπλανήσουν τους ανακριτές. «Δεν συνεργάστηκαν ή είπαν ακόμη και ψέματα», είπε ο κ. Κληρίδης στο συνάδελφο Μιχάλη Χατζηβασίλη («Φ», 24/2/09). Ίσως οι αστυνομικοί να μην είχαν ακούσει τη δήλωση του Αρχηγού. Ίσως να μην διάβασαν ούτε και την εγκύκλιο που εκδόθηκε αργότερα.  Ίσως πάλι, να πίστεψαν ότι απολαμβάνουν ασυλίας και δεν πρέπει να μιλήσουν γιατί «κινδυνεύουν ζωές». Το έργο όμως αυτό έχει καταντήσει μια βαρετή επανάληψη, σαν εκείνες που παίζουν τα κανάλια το κατακαλόκαιρο.

Η συγκάλυψη συναδέλφων από αστυνομικούς σε ΑΞΙΟΠΟΙΝΕΣ υποθέσεις  είναι ο κανόνας και όχι η εξαίρεση. Τα ίδια –και χειρότερα- έγιναν στην υπόθεση του άγριου βασανισμού των δύο φοιτητών από… κάποιους άγνωστους (σύμφωνα με τη γνωστή δικαστική απόφαση-κόλαφο). Τα ίδια καταγγέλλει από καιρό εις καιρό ο επικεφαλής της Αρχής Διερεύνησης Παραπόνων. Τα ίδια (πάλι) καταγράφονται σε εκθέσεις της Επιτρόπου Διοικήσεως. Επικρατεί δηλαδή η εντύπωση μεταξύ μερικών μελών της Αστυνομίας ότι  βρίσκονται στο απυρόβλητο. Ότι έχουν το άγραφο δικαίωμα να λειτουργούν υπεράνω του νόμου και ότι η κακώς νοούμενη «συναδελφική αλληλεγγύη» είναι δεδομένη, ακόμη και αν έχουμε να κάνουμε με πράξεις του κοινού Ποινικού Δικαίου.

Αυτή την εντύπωση ενίσχυσε και ο ίδιος ο Αρχηγός, ο οποίος σε αντίθεση με όσα δήλωνε έξω από το Προεδρικό, όταν κλήθηκε από τους ανακριτές  να δώσει κατάθεση προτίμησε την «απόδραση». Πήγε, κατέθεσε γραπτό υπόμνημα και έφυγε.

Πέραν όμως από τις ευθύνες που έχει ο Αρχηγός (εκ της θέσεως του)  για το μπάχαλο του Κίτας-γκέητ, έχει μεγαλύτερη ευθύνη για αυτή τη διαχρονική ασυδοσία και ΑΛΑΖΟΝΕΙΑ που επικρατεί μεταξύ μελών της Δύναμης.Και αν οι λέξεις που αρχίζουν από το συνθετικό «ευ» (όπως ευθιξία, ευθύνες) προκαλούν αλλεργία ή είναι δυσνόητες, τότε το λόγο έχουν οι πολιτικοί προϊστάμενοι. Στα χέρια τους είναι αν θα προβάλλουν μια νέα εκδοχή του έργου της συγκάλυψης ή αν θα αποφασίσουν να κυβερνήσουν τον τόπο όπως πρέπει.  

  Αυτό το ηλεκτρονικό μήνυμα προστατεύεται από spam bots, θα πρέπει να έχετε ενεργοποιημένη τη Javascript για να το δείτε

ΥΓ: Μέχρι τώρα μάθαμε για ένα ισοβίτη που κυκλοφορεί και οπλοφορεί, που ξεφεύγει ως Χουντίνι μέσα από τα χέρια πάνοπλων αστυνομικών, είδαμε ένα Υπουργό  να κατηγορεί τον Αρχηγό ότι τον παραπλάνησε, ένα Αρχηγό να παραδέχεται ότι γνώριζε για τα νυχτοπερπατήματα του Κίτα, διαβάσαμε για ελικόπτερα που καταδίωκαν πολίτη επειδή νόμισαν ότι είναι ο Κίτας, πληροφορήθηκαμε ότι ο Πρόεδρος «εξοργίστηκε» και παρακολουθήσαμε μια επιχείρηση-οπερέτα στο Ζύγι για να συλληφθεί το… φάντασμα του Κίτα. Από θέαμα χορτάσαμε. Αμήν.