Πάρτε ένα Μπαμπινιώτη και μια υπολογιστική |
09.06.09 | |
«ΤΟ ΞΑΚΟΥΣΤΟ γυρεύεις Κύκλωπα, να μάθεις το όνομα μου θα το ‘χεις, μα και συ το που ‘τάξες να μου χαρίσεις δώρο! Κανένας τ’ όνομα μου, κι’ όλοι τους Κανένα με φωνάζουν , κι η μάνα μου μαθές κι ο κύρης μου κι οι επίλοιποι σύντροφοι», αποκρίθηκε ο Οδυσσέας στον κύκλωπα Πολύφημο. Και αυτός «βούλιαξε στον ύπνο του παντοδαμαστή κι ανάβλυζαν κρασί και βούρκες σάρκες ανθρώπινες απ’ το λαρύγγι του, και ξέρναε μεθυσμένος…».
Όταν ο μυθικός βασιλιάς της Ιθάκης του κάρφωσε το «σουβλερό ελίτικο παλούκι» στο μοναδικό του μάτι, ο Πολύφημος «ξέφρενος σαλεύοντας τα χέρια και με φωνή τρανή τους Κύκλωπες ανακαλούσε γύρω…». Μα όταν τον ρώτησαν «ποια σου ‘ρθε συφορά Πολύφημε;», αυτός απάντησε: «Κανένας, φίλοι, ο που με αφάνισε, κι όχι μεβιάς –με δόλο!»*.
>> ΕΠΙ ΤΟΥ ΣΥΝΟΛΟΥ όλων των εγγεγραμμένων ψηφοφόρων το πραγματικό ποσοστό των δύο μεγάλων κομμάτων μόλις και μετά βίας ξεπερνά το 20%. Δηλαδή, οι δύο ακραίοι πόλοι του πολιτικού μας συστήματος, (ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ) ασθμαίνοντας συγκεντρώνουν περίπου το 40%, όσο εξέλαβε το συνονθύλευμα του μπλοκ της αποχής. Ασφαλώς το κόμμα της… παραλίας (όπως έγραφα και την περασμένη Τετάρτη) «δεν έχει ενιαία χαρακτηριστικά και δεν λειτουργεί ως κομματικό σύνολο». Αποτελεί όμως μια ισχυρή, σύμφωνα και με το χθεσινό δείγμα, τάση μέσα στο εκλογικό σώμα. Που καθορίζει το «διακυβεύμα» των εκλογών, «είτε με τη ψήφο τους, είτε με την αποχή τους. Σε κάθε περίπτωση θα συμμετέχουν». Και όπως αποδεικνύεται, αυτή η άμορφη μάζα των «λευκών ψηφοφόρων» αποτελεί το προζύμι ενός κρίσιμου ποσοστού που (στο εγγύς μέλλον) θα ανεβοκατεβάζει κυβερνήσεις και βουλευτές. Αποτελούν ένα δυσνόητο, ευμετάβλητο και καχύποπτο εκλογικό σώμα.
>> Όσον αφορά τα κόμματα του λεγόμενου κεντρώου χώρου είναι φανερό ότι όχι μόνο διολίσθησαν σε μονοψήφια ποσοστά (λαμβάνοντας υπόψη ολόκληρο το τσουβάλι των ψήφων), αλλά δείχνουν τάση περαιτέρω συρρίκνωσης. Κοινή υποσημείωση για όλες τις πλευρές, είναι ότι ακριβοπλήρωσαν τον εμφύλιο αλληλοσπαραγμό στην προσπάθειας τους να διαφεντέψουν ένα μικρό κλασματικό ποσοστό του εκλογικού δείγματος, το οποίο εκ φύσεως του είναι ευμετάβλητο.
>> Το ΔΗΚΟ τώρα δέχθηκε το ηχηρότερο ράπισμα όλων. Χωρίς σαφές ιδεολογικό-πολιτικό στίγμα, με επαμφοτερίζουσες πολιτικές και ευκαιριακές συμμαχίες, καλλιεργώντας επί χρόνια μια πελατειακή δομή εξουσίας με μέρος του εκλογικού σώματος και μετέχοντας σε μια κυβέρνηση την οποία στην ουσία αντιπολιτεύεται, βρήκε πάτο. Μέχρι τις επόμενες εκλογές.
>> Η ΕΔΕΚ μπορεί να πανηγυρίζει ότι εξέλεξε βουλευτή, αλλά κατέγραψε πτώση σε σχέση με τις προηγούμενες ευρω-εκλογές. Ο μόνος εφικτός στόχος που της απέμεινε, μετά από δεκαετίες ύπαρξης, είναι να διεκδικήσει από το ΔΗΚΟ τον άχαρο ρόλο του «ρυθμιστή». Για να νέμεται τα ψίχουλα της εξουσίας. Μπορεί βεβαίως (να ξαναπροσπαθήσει να) λειτουργήσει ως σημείο συνένωσης της κεντροαριστεράς, χώρο στον οποίο σήμερα αλωνίζει το ΑΚΕΛ.
>> ΤΟ ΕΥΡΩΚΟ, που ξεκίνησε όνειρα χίλια, επέστρεψε στα ποσοστά Νέων Οριζόντων. Και θα παραμείνει εκεί όσο ταυτίζεται –καλώς ή κακώς– με ένα μικρό κόμμα που λειτουργεί στις παρυφές του Δημοκρατικού Συναγερμού. Οι μεν Οικολόγοι αδικούν εαυτούς με τη συμμετοχή και μόνο σε μια τέτοια εκλογική διαδικασία. Είναι φανερό ότι η λογική της «χαμένης ψήφου» λειτουργεί καταλυτικά σε τέτοιου είδους εκλογές, σε αντίθεση με τις βουλευτικές που η λογική «της ψήφου διαμαρτυρίας» και του διαφορετικού, συγκεντρώνει τη συμπάθεια ενός κάθε άλλο παρά αμελητέου ποσοστού. |