Δύσκολα αναμένεται να επαναληφθεί στις επόμενες βουλευτικές (ή ακόμα πιο δύσκολα σε προεδρικές εκλογές) το ρεκόρ αποχής του περασμένου Σαββάτου. Το 40,60% φαντάζει απλησίαστο. Οι ιδιαιτερότητες των εκλογών του Σαββάτου φούσκωσαν την υπαρκτή λαϊκή δυσθυμία για τα πολιτικά πεπραγμένα σε βαθμό υπερθετικό. Ο μπαμπούλας όμως της αποχής -της μη ψήφου, της μη συμμετοχής- θα αιωρείται για πολλές ακόμη εκλογικές αναμετρήσεις.

Το φαινόμενο της (κυπριακής) αποχής δεν μοιάζει να είναι παροδικό. Μπορεί οι Κύπριοι πολίτες να απέχουν πάρα πολύ από την ισοπεδωτική απολιτικοποίηση που καταγράφεται σε άλλες χώρες της δυτικής Ευρώπης και των ΗΠΑ (εκεί που ο κόσμος καλείται να συμμετέχει σε δεκάδες ψηφοφορίες κάθε χρόνο!), αλλά θεμελιώνεται σταθερά μια τάση αδιαφορίας και αθυμίας για την πολιτική. Η απόσταση που χωρίζει πολιτικούς και πολίτες δείχνει να παγιώνεται σε διψήφια ποσοστά. Ιδιαίτερα μεταξύ της νέας γενιάς που παραλαμβάνει σιγά-σιγά τη σκυτάλη από τις γενιές που έζησαν τις μεγάλες σύγχρονες τραγωδίες του τόπου μας. Αυτή η νέα γενιά -κοσμοπολίτικη, σπουδασμένη, μα και περισσότερο ατομοκεντρική- μένει ασυγκίνητη στα παλαιά (ψευδο)συνθήματα. Δεν αισθάνεται ενοχές για το πραξικόπημα, ούτε νιώθει εγκλωβισμένη σε σταλινικούς δογματισμούς και διχαστικά παραληρήματα. Την ίδια ώρα, η πολιτική κόπωση διαχεέται και σε άλλες μεγαλύτερες ηλικιακές ομάδες και η «αρνητική ψήφος» δείχνει τάσεις περαιτέρω μεγέθυνσης. Στις εκλογές του Σαββάτου, το τρικ της τεχνητής πόλωσης μπορεί να απέδωσε καρπούς και να «συσπείρωσε», αλλά ταυτόχρονα κατέγραψε μεγάλες ζημιές. Μαζί οι δύο μεγάλοι «νικητές» των εκλογών (ΔΗΣΥκαι ΑΚΕΛ) απώλεσαν 38.711 ψήφους σε σχέση με τις βουλευτικές του
2006. Την ίδια ώρα, οι μισοί ψηφοφόροι ΔΗΚΟ και ΕΥΡΩΚΟ δεν τους ξαναψήφισαν και η ΕΔΕΚ απώλεσε περίπου το ένα τέταρτο των ψηφοφόρων της. Επί του συνόλου, στις ευρωεκλογές 213.581 πολίτες αυτού του τόπου γύρισαν την πλάτη στα κόμματα.
Αλλά και στις προηγούμενες βουλευτικές, 55.109 ψηφοφόροι (11% των εκλογέων) απείχαν.
Ασφαλώς οι δημοσκόποι και οι κομματικοί παράγοντες θα αφαιρέσουν το ποσοστό της αποχής από το τσουβάλι και θα καταγράψουν τις δυνάμεις των σχηματισμών ως υποσύνολα επί των εγκύρων ψήφων. Η αφαίρεση και η αναγωγή φαίνεται εκ πρώτης όψεως να δίνει ένα λογικό συμπέρασμα. Αποτελεί όμως το μαθηματικό αποτέλεσμα ενός πλασματικού συνόλου και τα συμπεράσματα, εφόσον δεν προσμετράται η αποδοκιμασία της πολιτικής, ενέχουν το στοιχείο της αυθαιρεσίας.
Το εύρος της αποχής του Σαββάτου είναι τρομακτικό. Ακόμα πιο τρομακτικό όμως είναι το ορατό ενδεχόμενο να μεγαλώσει το χάσμα μεταξύ πολιτών και πολιτικών. Το μήνυμα εστάλη. Και είναι (στην ουσία του) απλό και ευανάγνωστο. Είναι στα χέρια των πολιτικών σχηματισμών να μετεξελιχθούν και να αφομοιώσουν σύγχρονο λόγο, να απεκδυθούν την αλαζονεία, να αφουγκραστούν τα σύγχρονα πραγματικά προβλήματα του κόσμου και να κουβεντιάσουν με ειλικρίνεια τον κώδικα αξιών που διέπει το πολιτικό μας σύστημα.
Διαφορετικά, οι σημερινές ρωγμές είναι ο αυριανός κατακλυσμός.

>> Χολέρα: (μτφ.) κατάσταση ή άνθρωπος ιδιαίτερα απεχθής και δυσάρεστος (λεξικό Μπαμπινιώτη). Ο τίτλος, δημοσιογραφική… αδεία, αποδίδει τη νεοφανή «νόσο» της αποχής, που πρόσβαλλει εσχάτως την κυπριακή κομματοκρατία.