13.06.09 |
ΑΚΟΜΑ και με τους νεο-ποδοσφαιρικούς όρους οι δύο απανωτές μετεγγραφές-σοκ της Ρεάλ Μαδρίτης είναι υπεράνω κάθε λογικής. Ούτε ο Ρονάλντο αξίζει 94 εκατ. ευρώ, ούτε ο (κατά πολύ καλύτερος του) Κακά αξίζει 66 εκατ. Σύνολο, 150 εκατ. ευρώ, μόνο για την αποδέσμευση τους. Προσθέστε τώρα
τα τρελά εκατομμύρια που θα πληρωθούν οι δύο αστέρες, τα σπίτια, τα αυτοκίνητα, τα μπίζνες αεροπορικά εισιτήρια, τους μανατζαραίους και άλλα που δεν φαίνονται και δεν λέγονται. Το συνολικό κόστος θα ξεπεράσει τα 200 εκατ. ευρώ (και όλα τούτα σε μια χώρα με εκατομμύρια ανέργους). Για δύο παίκτες. Αλλά, κατά τα φαινόμενα, δεν θα σταματήσει εκεί… Την ίδια ώρα, η μαύρη τρύπα του προϋπολογισμού της λεγόμενης «βασίλισσας της Ευρώπης» θα μεγαλώσει, ο (ήδη υπέρογκος) τραπεζικός δανεισμός θα ανέλθει σε ύψη δυσθεώρητα, σε ύψη που ξεπερνούν ακόμα και τις αγωνιστικές υποχρεώσεις (και ικανότητες) της ομάδας. Ακόμα και αν η Ρεάλ Μαδρίτης κατακτήσει για τρία σερί χρόνια το (λαμπερό) Τσάμπιονς Λιγκ δεν θα καλύψει το κόστος των δύο μετεγγραφών. Ο νεοεκλεγείς πρόεδρος της ισπανικής ομάδας Φλορεντίνο Πέρεθ λέει ότι θα βγάλει αυτά τα χρήματα «πουλώντας φανέλες». Αλλά, όπως σημειώνουν ήδη οι οικονομικοί αναλυτές, ούτε και αν πουλεί σώβρακα της ομάδας του αυτά τα χρήματα δεν βγαίνουν. Ίσως να τα φέρει βόλτα με τις εμπορικές συμφωνίες-μαμούθ που θα υπογράψει για τα τηλεοπτικά δικαιώματα, τους σπόνσορες και λοιπούς. Μιλούμε βέβαια πάντα για τη Ρεάλ Μαδρίτης, ενός εκ των πλουσιότερων κλαμπ στον κόσμο, το οποίο όμως και πάλι κατέγραφε παθητικό μερικών εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ πριν από αυτές τις μετεγγραφές. Από την άλλη, το κόστος των μετεγγραφών (ή έστω ένα μεγάλο μέρος τους) θα κατατεμαχισθεί και θα μετακυλιστεί στους φίλαθλους-καταναλωτές. Όπως, κακή μας ώρα, μας λένε να πληρώσουμε τους ρύπους της ΑΗΚ, ο απανταχού φίλος της μπάλας θα πληρώσει ακριβότερα μπλουζάκια, υψηλότερη συνδρομή στην καλωδιακή και πάει λέγοντας. Δημιουργείται δηλαδή ένας φαύλος κύκλος με παρα-φουσκωμένα ποδοσφαιρικά προϊόντα, που παράγουν ένα… τίποτα. Και η Ρεάλ δεν αποτελεί εξαίρεση του κανόνα. Είναι ο κανόνας της εντυπωσιοθηρίας, ο νέος κανόνας του ποδοσφαίρου που λέει ότι οι ομάδες «δεν χτίζονται», αλλά «αγοράζονται». Και λίγα κλαμπ θα αντισταθούν στον πειρασμό. Η Ρεάλ άνοιξε την πόρτα της ασυδοσίας και –όπως απέδειξε ο προηγούμενος παρόμοιος κύκλος πριν από οκτώ περίπου χρόνια– πολλά κλαμπ θα ακολουθήσουν. Μερικά –στην πορεία– θα καταστραφούν ή θα περιπέσουν σε τέτοια δυσμενή οικονομική θέση που θα χρειαστούν πολλά χρόνια για να συνέλθουν. >> Τηρουμένων των αναλογιών, τα ίδια (και χειρότερα) συμβαίνουν στην ημεδαπή. Τα τελευταία χρόνια πολλές κυπριακές ομάδες έχασαν το μέτρο. Οι προϋπολογισμοί παραφούσκωσαν και οι καραβιές ξένων παικτών, αμφιβόλου αξίας, γέμισαν τα ρόστερ. Χτίζοντας σιγά-σιγά πέριξ του ποδοσφαίρου ένα σύστημα παραοικονομίας, την ίδια ώρα που οι ομάδες χάνουν τα παραδοσιακά τους ερείσματα στην τοπική κοινωνία. Έχουν μετεξελιχθεί σε (ζημιογόνες) εταιρείες που εδρεύουν σε μια πόλη και όχι κλαμπ που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν με τη στήριξη του κόσμου.
|