ΠΑΛΑΙΟΤΕΡΑ έδιναν τις λίστες στα μουλωχτά. Και μιλούσαν για αξιοκρατία στα φανερά. Σήμερα στο φως της ημέρας, οργανώνουν συσκέψεις, παρα-συσκέψεις και συναντήσεις, κάνουν δηλώσεις επωνύμως και, άμα λάχει, δίνουν τα ονόματα στη φόρα. Χωρίς να κοκκινίζουν για την πολιτική ύβρη.

Ονομάζουν δημοκρατία το κομματικό μέρισμα στη νομή της εξουσίας, νομίζοντας ότι απευθύνονται σε ευήθεις ανθρώπους.

Λόγος όμως δεν μας έπεφτε αν αυτός ο -πολύβουος και πολύχρωμος- κομματικός θίασος που πηγαινο-έρχονταν  στο Μέγαρο, συζητά για «τα σχέδια ανάπτυξης των ημικρατικών οργανισμών σε καιρούς οικονομικής κρίσης». Απαπαπα…

Δεν υπάρχει χρόνος για τέτοια πράγματα. Εδώ και μερικούς μήνες, απλώς παζαρεύουν. Θέσεις, ονόματα, κριτήρια… παζαρεύουν για το κομμάτι της εξουσίας που τους «αναλογεί».

Και όταν τελειώσει το παζάρεμα, θα γκρινιάξουν ή θα πανηγυρίσουν,  αναλόγως με το κομμάτι που πήραν. Δεν θα αντιδράσουν κρίνοντας αν αυτοί που διορίστηκαν είναι καλοί, αλλά αν είναι αυτοί που «προτείναμε». Έτσι ορίζει ο κώδικας αξιών των πολιτικών παιγνίων. Έτσι ορίζει ο φυσικός νόμος της κομματικής ισορροπίας. Αλλά, δεν είναι έτσι που ορίζεται η δημοκρατία.

Δείγμα κομματοκρατίας είναι και τούτο.