Όπως έστρωσε, ας κοιμηθεί
02.08.09
Το ΔΗΚΟ που έχασε στη Μονόπολη τους ημικρατικούς, ζητά τώρα τίτλο ιδιοκτησίας για τον κεντρώο χώρο.
Πόσες συνεδρίες έκανε το ΔΗΚΟ για να εξετάσει τη μεγάλη αποχή από τις ευρωεκλογές, την ηχηρή αποδοκιμασία του κομματικού συστήματος και πόσες φορές συσκέφθηκαν οι ηγήτορες του κόμματος για τα νέα συμβούλια των ημικρατικών οργανισμών; Πόσο χρόνο αφιέρωσαν για να εξετάσουν την «πρωτοφανή πρόοδο» στο Κυπριακό τους τελευταίους δύο-τρεις μήνες και πόσες φορές ο Μάριος Κάρογιαν πήγε στο Προεδρικό για να «διαβουλευθεί» για τα νέα συμβούλια; Ο χρόνος που ανάλωσε σε κάθε θέμα, φανερώνει και τις προτεραιότητες του συγκυβερνώντος κόμματος. Όσο και αν προσπαθεί με αμερικανιές του τύπου «δεν λειτούργησαν οι κανόνες της πολιτικής δεοντολογίας» να ρίξει στάχτη στα μάτια του κόσμου, το ΔΗΚΟ δεν έπαψε να είναι ένα κλασσικό κυπριακό κόμμα. Με τα λιπαρά, τα αμινοξέα του, την καλή και την κακή χοληστερίνη του. Με τα ρουσφέτια, τις «κλειδωμένες» προαγωγές, τους οργανισμούς-φέουδα. Τώρα όμως που βλέπει και την άλλη όψη, τώρα που του ήρθαν οι ημικρατικοί σφοντύλι, ψάχνει τον τρόπο να σηκωθεί να φύγει, αλλά θέλει να το κάνει χωρίς πολύ-πολύ κόπο. Τα στελέχη του γνωρίζουν καλά ότι δεν μπορούν να φύγουν από τη συγκυβέρνηση επειδή τα τσούγκρισαν για τους ημικρατικούς. Τέτοια κίνηση θα ήταν πολιτικό χαρακίρι. Γι’ αυτό είναι προτιμότερο να ξεσκίσουν τα ρούχα τους, να σκούξουν, να διαμαρτυρηθούν, αλλά δεν θα ξεγυμνωθούν. Εδώ δεν βγήκαν από τα ρούχα τους για το Κυπριακό, που (κατά πως μας λένε) είναι το πρώτο θέμα, ε, δεν θα το κάνουν επειδή δεν διορίστηκαν πέντε-έξι δηκοϊκοί στα συμβούλια των ημικρατικών. Μπορεί κάποιοι να το θέλουν, αλλά δεν θα το κάνουν. Από την άλλη, το ΑΚΕΛ δεν έχει κανένα λόγο να διευκολύνει τους σχεδιασμούς του πρώην σύμμαχου του. Έχει κάθε λόγο να παρεμβάλλει κομματικά παράσιτα στο ζωτικό χώρο που καλύπτει ο (με ημερομηνία λήξης) συνέταιρος του. Γιατί να στηρίξει μια συνεργασία που είναι ωρολογιακή βόμβα και κανείς δεν ξέρει πότε θα εκραγεί; Γιατί να μην επενδύσει σε άλλους συνεργάτες; Γιατί να μην επιλέξει ένα πιο βολικό ασανσέρ εξουσίας, αντί να στριμώχνεται στο προθάλαμο της Γρίβας Διγενή με τους άλλους μνηστήρες; Το ΔΗΚΟ έχασε εδώ και καιρό το πλεονέκτημα του πολιτικού αιφνιδιασμού. Έχασε την αξιοπιστία του ως ισοδύναμος εταίρος στο κυβερνητικό σχήμα, μπερδεύτηκε, μπερδεύτηκαν τα στελέχη του, χάθηκαν κάπου στο κέντρο, μεταξύ συμπολίτευσης και αντιπολίτευσης, μεταξύ σοσιαλισμού και φιλελεύθερων. Έγινε ένα κόμμα-εκκρεμές. Πάει πότε πέρα, πότε δώθε. Χωρίς προσανατολισμό. Δεν άκουσε την καμπάνα των ευρω-εκλογών. Επένδυσε στη συνεργασία και στην ευήθεια των συνεργατών του. Έδωσε κατανόηση για να αγοράσει χρόνο. Αλλά παγιδεύτηκε στις δικές του επιλογές. Έχασε στη «Μονόπολη» τους ημικρατικούς, έχασε το στοιχείο του πολιτικού αιφνιδιασμού, αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι σε αυτή την πορεία έχασε και το μέτρο αξιών. Του μένει να πληρώσει πρόστιμο για τις αυθαιρεσίες και να ζητήσει την έκδοση τίτλου ιδιοκτησίας για τον κεντρώο χώρο.