Η «αναλογία» του ΑΚΕΛ στη Δημόσια Υπηρεσία
28.08.09

Ένα από τα παμπάλαια επιχειρήματα του ΑΚΕΛ στις συζητήσεις για το ρουσφέτι είναι ότι η συμμετοχή μελών του κόμματος στη Δημόσια Υπηρεσία είναι υποτυπώδης σε σύγκριση με το εκλογικό του εκτόπισμα.

  Αυτό το έχει δηλώσει πολλές φορές ο γενικός γραμματέας του κόμματος Άντρος Κυπριανού, το έχουν προτάξει άπειρες φορές τα στελέχη του ΑΚΕΛ και δεν έχει ποτέ διαψευστεί. Δεν μπορείς, άλλωστε, να αμφισβητήσεις τους αριθμούς. Το είπε, ξανά, την προηγούμενη Παρασκευή το μέλος του Πολιτικού Γραφείου του κόμματος, Γιαννάκης Κολοκασίδης (απαντώντας στο Λευτέρη Χριστόφορου): «το ποιος κατά καιρούς ΑΛΩΣΕ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ μπορεί εύκολα να αποδειχθεί. Φτάνει να συγκρίνει ένας ΤΟ ΕΚΤΟΠΙΣΜΑ που έχει το ΑΚΕΛ στην κοινωνία με τη δυσανάλογα μικρή παρουσία ανθρώπων της Αριστεράς στον κρατικό μηχανισμό και τους ημικρατικούς οργανισμούς». Είναι ενδιαφέρον ότι στη βάση αυτού του αριθμητικού αποτελέσματος κτίζεται μια πολιτική λογική. Από τις δηλώσεις του κ. Κολοκασίδη τεκμαίρει κανείς ότι η δυσαναλογία είναι αποτέλεσμα «άλωσης» του Δημόσιου από άλλες κομματικές δυνάμεις. Αυτή η ερμηνεία όμως είναι αυθαίρετη και πολιτικά μπάζει νερά. Η μειωμένη αριθμητική εκπροσώπηση μπορεί να οφείλεται στη διαστρωμάτωση του ακελικού κόσμου και στη μεγαλύτερη διείσδυση του κόμματος σε άλλα κομμάτια του κοινωνικού γίγνεσθαι. Λόγου χάρη, το ΑΚΕΛ, ως κόμμα με εργατικές καταβολές, μπορεί να έχει μεγαλύτερη εκπροσώπηση στον αγροτικό κόσμο, στους κτηνοτρόφους, στους οικοδόμους, στους βιοπαλαιστές. Και για λόγους ιδεολογίας να έχει δυσκολότερη πρόσβαση στην αστική τάξη. Επομένως, η μειωμένη αριθμητική εκπροσώπηση μελών του ΑΚΕΛ στο δημόσιο τομέα από μόνη της, χωρίς άλλα στοιχεία, μπορεί να προσφέρεται για εντυπωσιασμούς, αλλά δεν καταλήγει σε στέρεα πολιτικά αξιώματα και συμπεράσματα, τα οποία δεν επιδέχονται αμφισβήτησης. Η αναλογία στην οποία αναφέρεται ο κ. Κολοκασίδης νοθεύεται από άλλους παράγοντες και η πολιτική ερμηνεία τού φαινομένου υπερβαίνει την απλή αριθμητική. Ξέχωρα ότι το ΑΚΕΛ είναι το κόμμα με τη δεύτερη μεγαλύτερη συμμετοχή στα δρώμενα της εξουσίας από τον καιρό της ανεξαρτησίας... Την ίδια ώρα, έχει ενδιαφέρον να εξετάσουμε την... άλλη πλευρά της «αναλογίας». Τον τρόπο δηλαδή με τον οποίο απαντά το ΑΚΕΛ στις δηκοϊκές μεμψοιμοιρίες μετά την (αποτυχημένη) συναλλαγή στους ημικρατικούς. Όπως ανέφερε στην κυριακάτική του συνέντευξη του στον «Φιλελεύθερο» ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Στέφανος Στεφάνου, «ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΝΑ ΛΕΓΕΙ ΟΤΙ ΕΧΟΥΜΕ ΑΡΧΕΣ ΚΑΙ ΑΞΙΕΣ και από την άλλη να ερίζει για τον ένα ή τον άλλο ημικρατικό οργανισμό ή για τους αριθμούς των προεδριών και των αντιπροεδριών. Αυτά τα ακούει και τα κρίνει η κοινωνία. Δεν νομίζω να έχουν αφήσει την καλύτερη εικόνα αυτοί που αρχικά μιλούσαν για ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΕΣ ΚΑΙ ΜΕΙΟΨΗΦΙΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΡΟΛΟ ΤΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ, μετά με τις διαμαρτυρίες τους να προτάσσουν αρχές και αξίες. Χρειάζονται διαχρονικές προσεγγίσεις για να πείσουμε την κοινωνία». Επομένως, η πολιτική δεν είναι «μαθηματικά», αλλά «αρχές και αξίες»... ΥΓ: Εάν ακολουθήσουμε τη λογική «αναλογίας» κόμματος και Δημοσίου, είναι φανερό ότι καταλήγουμε στο… σημείο αντιπαράταξης. Στο διαμοιρασμό του Δημοσίου σε κομματικά τιμάρια, αναλόγως του «εκλογικού εκτοπίσματος». Έτσι θα (είναι ευκολότερο να) δεχθούμε ότι λόγω της δυσαναλογίας θα πρέπει να γίνουν «διορθώσεις» με διορισμούς και προαγωγές.

Πώς διαφορετικά θα επέλθει η «ισορροπία»; Τέτοιες πρακτικές όμως αργά ή... γρηγορότερα θα δημιουργήσουν (τις γνωστές) στρεβλώσεις στην κρατική μηχανή. Και τα κόμματα μπορεί όλο το χρόνο να τσακώνονται ποιος πρέπει να έχει το μεγαλύτερο μερίδιο, αλλά ο τόπος έχει ανάγκη από μια καλύτερη κρατική μηχανή.