Και διηγώνταςτα να κλαις...

20.02.12

Καλά λέει ο υπουργός Εσωτερικών, ότι χρειάζεται «εξορθολογισμός της κοινωνικής πολιτικής» του κράτους. Καλά κάνει ο κ. Συλικιώτης και επιβάλλει εισοδηματικά κριτήρια στα οικιστικά σχέδια ώστε «να διασωθεί το κράτος προνοίας και τελικά να μπορούν να απολαμβάνουν όσα πρέπει και όσα οφείλουμε ως Κράτος να παρέχουμε σε αυτούς που όντως χρειάζονται τη βοήθειά μας». Δεν έφτασε όμως τυχαία σε αυτά τα μέτρα η κυβέρνηση. Ούτε το έπραξε επειδή πιστεύει ότι το σύστημα έτυχε κατάχρησης τα προηγούμενα χρόνια. Δεν το κάνει επειδή ανακάλυψε ξαφνικά -έπειτα από τέσσερα χρόνια- το φαγοπότι με τα στεγαστικά και θέλησε να πάρει μέτρα. Η κυβέρνηση πετσοκόβει τα σχέδια που επηρεάζουν χιλιάδες ανθρώπους και 284 κοινότητες, λόγω «οικονομικής περισυλλογής και δημοσιονομικής εξυγίανσης». Είναι μέτρο δηλαδή καθαρά εισπρακτικού χαρακτήρα, όπως ήταν σχεδόν όλα όσα μέτρα έλαβε μέχρι σήμερα. Εκτός και αν θεωρούνται «δομική μεταρρύθμιση και μέτρα αναπτυξιακού χαρακτήρα» οι περικοπές μισθών και το πάγωμα της ΑΤΑ. Ακόμα και τώρα όμως, αυτή η κυβέρνηση αναλίσκεται σε ασκήσεις επί χάρτου, αραδιάζοντας «40 αναπτυξιακά μέτρα», πολλά εκ των οποίων (αν όχι όλα) θυμίζουν γενικολόγες προεκλογικές διακηρύξεις και όχι συγκεκριμένα μέτρα. Η μέχρι σήμερα αδράνεια της κυβερνητικής πολιτικής και η αναποφασιστικότητά της να προωθήσει «νεοφιλελεύθερα μέτρα» διέλυσε τη ραχοκοκαλιά της κυπριακής οικονομίας. Τις επιχειρήσεις. Τις εκατοντάδες μικρές επιχειρήσεις που σήμερα φυτοζωούν. Αλλά το μεγαλύτερο πρόβλημα της οικονομίας μας σήμερα δεν είναι ούτε τα εισοδηματικά κριτήρια για να σωθεί -ό,τι απέμεινεαπό το «κράτος προνοίας», ούτε η έκρηξη της ανεργίας που πλήττει κυρίως τους πιο ευάλωτους στην αγορά εργασίας (τους ανειδίκευτους εργάτες, τους νέους και τις γυναίκες). Το έγκλημα στην οικονομία είναι το παρατεταμένο κλίμα αβεβαιότητας που καλλιέργησε η κυβέρνηση, λόγω εμμονών, αδυναμίας, ιδεοληψίας και (κρίνοντας εκ του αποτελέσματος) ανικανότητας. Σπασμωδικά μέτρα, κινήσεις χωρίς σχέδιο, μακέτες του κουτουρού, φανφάρες και επιδοτήσεις εκατομμυρίων σε χρεοκοπημένους οργανισμούς. Δεν χρειάζεται να διαβάσει κανείς το πόνημα του τέως υπουργού Οικονομικών για να καταλάβει ποιος μας έφερε μέχρι εδώ. Το ζούμε. Η κυβέρνηση που παρέλαβε πλεόνασμα στα δημόσια ταμεία, θα παραδώσει ένα κράτος αποκλεισμένο από τις διεθνείς αγορές και καταχρεωμένο.