Το κουβαλά στα σωθικά της. Καλά φυλαγμένο. Γνωστικά ριγμένο σε μια άκρη, σε μια σκοτεινή γωνιά, να μην φαίνεται, να μην το βλέπει ανθρώπου μάτι, να μείνει απ’ έξω, κρυφό μυστικό, θαρρείς, του ενός. Μα δεν μπορεί.

Είναι της μοίρας του γραφτό να δει τον ήλιο. Να περπατήσει στων ανθρώπων τους δρόμους, στις πλαγιές, στις κορφές, στις ανηφόρες, στις δύσκολες στιγμές. Στην κακιά την ώρα. Να περπατήσει στο κύμα προτού ξαναχαθεί στο βυθό. Σέρνεται στα στενοσόκακα του νου, κουλουριάζεται στις σκοτεινές γωνιές, απαρνιέται σαν απόστολος την διπλανή ψυχή. Δεν θέλει να ξέρει, δεν έχει σημασία τι λένε οι δευτεροτριτοί, δεν χωράει σε άλλα ρούχα ετούτη η ψυχή.

Σκεπάζεται μονάχα με ένα «εγώ». Αυτό ‘ναι που ‘χει νόημα, αυτό ‘ναι που έχει την πιο μεγάλη αξία, αυτό είναι το μόνο που υπάρχει, το μόνο που μένει, σαν κατακάθι, μετά από «μένα». Και σ’ αυτή τη μικρή, σχεδόν μονοσύλλαβη, μα πάντα χρυσοστολισμένη, λέξη, κρύβεις τα πάθη σου, τους φόβους σου, τις μύριες σου σκέψεις. Φοβάσαι, τρέμεις, μα το αγκαλιάζεις, δεν το λες, μα το εκφράζεις σε κάθε σου κίνηση, σε κάθε σου βήμα, το ‘χεις στα χείλη σου απάνω, μα το κρατάς σφραγισμένο μυστικό. Δικό σου, ολόδικο σου. Και αν κάποτε τύχει και βγεις απ’ την κρυψώνα, όταν κάποτε κοιτάξεις το ίσκιο σου και το δεις να γέρνει αντίκρυ σου, ολόρθο, γυμνό, χωρίς φύλλα, χωρίς σκέπη καμιά, ακόμη και τότε, μπορεί να μην το δεις, να μην το αφήσεις να φανερωθεί, να μην το αφήσεις να σε λυτρώσει και να λυτρωθεί.

Τα ξαναβλέπεις όλα, ένα-ένα, κομμάτι-κομμάτι, να ‘ρχονται και να ‘φεύγουν, αχνοκοιτάζεις το αύριο, αναθυμάσαι το χθες, ψάχνεις τα ρωτήματα, μα όλα τα ‘πλάσες σωστά, είναι όλα καλά φτιαγμένα, δεν έκανες λάθος. Και κοιμάσαι.
Δεν φταις ‘συ. Ποτέ δεν έφταιξες. Μονάχα οι άλλοι. Αυτοί φταίνε. Που δεν σε ξέρουν, που δεν ήταν εκεί όταν έπρεπε, που ‘φύγαν μακριά.

Και ας τους έδιωξες, ας βασανίζονταν να σ’ αντικρίζουν από απόσταση και να σε βλέπουν να χάνεσαι, ας ήξεραν ό,τι δεν θέλανε να ξέρουν. Μα εσύ εκεί. Στον πήχη σου απάνω. Αταλάντευτα. Για μια ακόμα βαρκάδα στο άγνωστο.
Σαν Απόστολος. Έτοιμος, ξανά, να απαρνηθεί.

γ. αγ. 28.01.08 www.aixmes.com

υγ: καλό ταξίδι